โอน้อ เหล็กที่แข็งยังหลอมได้ ห่อนถืกไฟได้หลอมต่อ
น้ำไหลน้อ ถืกหินนั้น ทุกวันมื่อย่อมผุพัง นั้นแหล่ว
ดั่งกับใจใครคนนั้น บ่อาจกลั้นต่อคารมณ์
ใจอาจจมเป็นอาจิน ย้อนม่วนยิลในคำเว้า ท่านเอ้ย
น้ำหวานเล่าล้อมดตาย ดั่งหญิงชายใจจดจ่อ
กรรมลิขิตน้อให้พบพ้อ บ่หย่นย่อย้อนคิดถึง นั้นแหล่ว
ใจรำพึงทางไกลเยิ้น เกินกว่าสินำหา
อุปสรรคนานา มากปัญหามาลุมเล้า นั้นแหล่ว
พอดียังได้เข้า สนทนานำน้องพี่
นางสุดแสนปรีดี ปรารถปลื้มมีจนลืมมื่อ คือจั่งเจ้าเฝ้าห่างหา
เจ้าฉายา "นน" คนกล้า บ้านมหาพาฮู้จัก นั้นแหล่ว
พ้อคนดีมาทายทัก ผลักแรงใจบ่ให้ท้อ
แรงใจน้อทุกวันมื่อ ส่งมาคือน้ำไหลหลั่ง
ส่งจากฝั่ง(ไทย)ฮดต้นไม้ ถึงฮากได้ซุ่มเย็น พี่น้องเอ้ย
ถืก-ถูก / ฮด-รด(น้ำ)
Bookmarks