จักเคียดหยังน้อหล่า พอเห็นหน้าอ้ายมา กะหลบลี้หนีซ่อน
อ้ายฮอดบ่ฮู้ซ้ำ ว่าโตอ้ายผิดอีหยัง ...
ซังโลดเถาะซังอ้าย ซังบ่มีสาเหตุ
ให้มันแตกถิ่มโลด ใจเจ้า ถ่าเคียดหลาย
อ้ายหวังดีกับน้อง เหมิดสุแนวเหมิดสุอย่าง
ยังบ่เข้าใจ อ้ายหม่องนี้ เลยบ่ฮู้เฮ็ดจั่งใด๋
ให้ไปดีเด้อหล่า แต่ระวังน้ำตา ของเจ้าสิขูหล่น แหน่เด้อ
อ้ายเตือนแล้ว ร้อยครั้ง ฟังแล้ว ให้ฮิ่นตรอง
ความฮู้หลายคือน้อง ให้เอาโตให้มันรอด เด้อนาง
ฮู้สุอัน แต่ปฏิบัติบ่ได้ เวราฮ้าย สิครอบงำ เจ้าเด๋
เอาพระธรรม นำมาสวมครองสร้าง สานาง ให้เชื่อพี่
ลดทิฏฐิ ที่น้องมีมากล้น สละถิ่ม จั่งสิดี เด้นาง
เห็นว่าอ้ายผุฮ้าง กะฮู้บ่อนมันดี ยุดอก
หม่องมันเสียราศี อย่าย่างเดิน เข้าไปใกล้
ไฟตัณหาสิลามไหม้ เผาใจเจ้าจุดจี่
เชื่อแหน่ตี้ล่ะน้อง คำอ้าย หากแม่นจริง นางเอ้ย
เว้าบ้าบ้า
Bookmarks