ฟายน้ำตามาก้มไหว้ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง
หม่องที่เฮาสองคนมากล่าวบนวอนไหว้
ให้เฮาสองมีใจมั่นฮักต่อกันมั่นแก่น
แฟนเอ๋ยแฟนมื้อนี้เจ้าหนีหน้าห่างหาย
เจ้านั้นตั๋วให้อ้ายคอยฮักอยู่ริมบึง
โตเจ้าหนีลงกรุงบ่ห่วงใยพอน้อย
บัวเอ้ยบัวลอยน้ำเจ้าซ่างงามปานฟ้าหยาด แท้น้อ
บาดห่าใจของเจ้า ซ่างดำปี้ดั่งกา แท้แหล้ว
อันว่าแนวนามเซื้อ หญิงยิงเรือ นี้ลืมง่าย จริงน้อ
ไปเห็นใหม่แล้วมักหน้า เลยลาถิ่มผุอยู่หลัง
วังเอ้ยวังเวินน้ำบึงพลาญเจ้าฮู้บ่
มื้อนี้ขอเพิ่งเจ้าให้เซาซ้นพักพิง แหน่เด้อ
หวังอยากลืมญิงเคยเว้า ขอเอาบึงเป็นที่เพิ่ง
เอาชีวิตมาฝากไว้ ในน้ำแม่นที
กลืนชีวีข่อยเถิดเจ้า เอาชีวีข่อยไปแหน่
โลกนี้สาวบ่แล สิขอลานารถน้อง ไปรอถ่าชาติสิมา ก่อนเด้อ...(เศร้าจัง)
Bookmarks