อืม.....เป็นลํานําอิสานซึ่งเป็นการตัดพ้อต่อว่าในชีวิตชะตาที่นําพาซึ่งความแห้งแล้งกันดาร...ทุกชีวิตต้องดิ้นรนเพื่อปากท้อง หวังว่าวันข้างหน้าคงมีชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม ซึ่งให้เลือกได้พวกเขาเหล่านั้นคงบ่ออยากสิพลัดพรากบ้านเกิดเมืองนอน จากผู้เป็นที่รัก....เพื่อปากท้องและชีวิตที่ดีขึ้นจําเป็นต้องขวานขวาย ถ้าโชคไม่ร้ายนักคงได้กลับบ้านอย่างภาคภูมิใจ......บ่าวเซียงน้อยขอเป็นแรงใจแก่เขาเหล่านั้นครับ...