กำลังแสดงผล 1 ถึง 6 จากทั้งหมด 6

หัวข้อ: ..สีสันแห่งโลกตะวันออก(เฉียงเหนือ) ตอน จับโจรมัดใจ 2..

  1. #1
    มิสบ้านมหา 2010
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ เขมราฐ
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    กลางท่งเมืองเขมฯ
    กระทู้
    1,946

    ..สีสันแห่งโลกตะวันออก(เฉียงเหนือ) ตอน จับโจรมัดใจ 2..

    รุ่งเช้าข่าวนายดาบหมีจับสมุนโจร

    ได้แพร่สะพัดทั่วหมู่บ้าน ครูสมพรเด็กหญิงสีดากับบังอรเพื่อนรักมาดูเหตุการณ์แต่

    เช้าตรู่ สีดาชะเง้อคอมองทางเกวียนเข้าหมู่บ้านเป็นระยะ รอคอยการกลับมาของน้า

    ชายอย่างใจจดใจจ่อ ครูสมพรมีสีหน้ากังวลอยู่ตลอดเวลา นึกเป็นห่วงความปลอดภัย

    ของตำรวจหนุ่ม สักพักมีเสียงรถยนต์ดังกระหึ่มมาแต่ไกล เด็กหญิงสีดากับครูสมพรมีสี

    หน้าแช่มชื่นทันที ฝุ่นทรายปลิวคลุ้งตามหลังมา รถยนต์ที่มีตราโล่ของตำรวจจอดลง

    รั้วหน้าเรือนกำนันเชื่อม น้าหมีลงรถมาพร้อมกับนายตำรวจที่แต่งเครื่องแบบเต็มยศ

    เขาหันมายิ้มให้ครูสมพรอย่างสุภาพ แล้วช่วยนายตำรวจอีกสามนายแก้มัดคุมตัวสมุน

    โจรทั้งสามขึ้นรถตราโล่ ก่อนที่รถจะพาสมุนโจรทั้งสามจากไป นายตำรวจที่ติดดาวบน

    บ่าสามดวงหันมากล่าวกับ น้าหมีว่า “ดาบสมทอง ความดีความชอบครั้งนี้ของคุณผม

    จะรายงานให้ผู้ใหญ่ทราบทันที อีกสองสามวันอาจมีโทรเลขมาถึงคุณแล้วผมจะให้ลูก

    น้องนำมาส่ง” พูดจบแล้วเขารีบขึ้นรถพาผู้ต้องหาจากไป ชาวบ้านที่มาเฝ้าสมุนโจรตั้งแต่

    เมื่อคืนทยอยกลับเรือนตนเอง “มื่อแลงผมย้านเสือมอญหลบมาอีกอยู่พ่อกำนัน” ดาบหมี

    พูดกับกำนันเชื่อม “ซั่นเฮากะแต่งคนเฝ้ายามไว้ล่ะดาบ” กำนันตอบในเชิงหารือ “เอา

    ซั่นกะได้ ตีกอลอเอิ้นใทบ้านมาจัดยามกันแต่หัวค่ำโลดพ่อกำนัน” ดาบหมีตอบแล้วหัน

    ไปหาครูสาวและลูกศิษย์ตัวน้อยที่นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ “ครูมาบ้านกำนันตั้งแต่เมื่อไหร่

    ครับ” ดาบหมีถามขึ้นแววตาไม่พราวระยับเหมือนทุกครั้ง มันแฝงด้วยความเครียดและ

    ห่วงใยจนแยกกันไม่ออก แต่แววตาอย่างนี้ทำให้ครูสาวรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาในใจมากกว่า

    จะรู้สึกหวาดหวั่นเหมือนกับทุกครั้งที่พบหน้ากัน เป็นความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นในจิต

    ก่อนจะแผ่เป็นวงกว้างไปทั่วกาย เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าประสานสายตากับเขา หารู้ไม่

    ว่าแววตาที่ส่งไปนั้นแฝงด้วยความห่วงใย จนความเหมื่อยล้าที่เกาะกินอยู่ทั่วกายของ

    ตำรวจหนุ่มหายไปจนหมดสิ้น “ตั้งแต่เช้ามืดค่ะ ลุงภารโรงกลับไปโรงเรียนเล่าให้ดิฉัน

    ฟัง ดิฉันก็รีบมาทันทีพบหนูสีดากับหนูบังอรเลยชวนมาเป็นเพื่อนกัน” ครูสมพรตอบ

    เสียงดังเป็นครั้งแรก นายตำรวจหนุ่มหันไปมองหลานสาวที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ข้าง ๆ ครู

    ของเธอ “ตื่นเช้าเทิงครูเทิงนักเรียน” เขาพูดสัพยอกยิ้ม ๆ “ข่อยนอนบ่หลับแต่มื่อคืน

    แล้วน้าหมี อีพ่อพาลงไปลี่อยู่เตาถ่านไผ๋สินอนหลับ เสียงปืนกะดังเอาฮ้าย” เด็กหญิง


    สีดาตอบพาซื่อ ผู้ใหญ่ทั้งสองเมื่อได้ยินเด็กหญิงตอบก็ยิ้มเต็มหน้า “สายแล้วเรากลับ

    บ้านเตรียมตัวไปโรงเรียนได้แล้วค่ะเด็ก ๆ” ครูสมพรพูดขึ้นบ้าง “ผมจะเดินไปส่งครูที่

    บ้านพักครู” นายดาบรีบขันอาสาทันที ซึ่งครูสมพรไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด บังอรสะกิด

    เพื่อนรักทันที “กูว่ามึงกับกูแล่นแข่งกันบ่ว่าไผ๋สิฮอดเฮือนก่อนกัน” เด็กหญิงบังอรท้าวิ่ง

    แข่งกับเพื่อนรัก สีดาไม่รอช้าวิ่งออกก่อนบังอรทันที “อีขี้โกง” บังอรตะโกนยิ้ม ๆ

    แล้ววิ่งตามเพื่อนรักออกไป ไม่วายส่งสายตาทะเล้นให้ครูของเธอ ครูสมพร เรียกไว้

    ไม่ทันได้แต่ก้มหน้าเอียงอาย นายดาบตำรวจนึกขอบคุณหลานสาวและเพื่อนรักในใจ

    เขามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเธออีกครั้งแล้ว ทั้งสองเดินเคียงกันมาตามทางเกวียนเล็ก ๆ

    จากเรือนกำนันมาที่โรงเรียน “อีกสองวันผมจะกลับกรุงเก่าแล้วคงอีกนานกว่าจะได้กลับ

    มาเยี่ยมบ้านอีก” นายดาบกล่าวทำลายความเงียบ เหมือนครูสมพรจะสะดุดเท้าตัวเอง

    ในใจนั้นอยากจะถามเหลือเกินว่าเขาจะลืมครูที่เกือบจะขี่จักรยานชนเขาได้หรือ

    ไม่ “คุณกลับไป แล้วเรื่องเสีอมอญละคะ ทางการจะจัดการอย่างไรต่อไป” เธอเอ่ย

    ถามเรืองเสือมอญซ่อนแววตาอาวรณ์ไว้อย่างมิดชิด “ถ้าครบกำหนดสองวันแล้วไม่มี

    โทรเลขด่วนถึงผม ผมคงต้องกลับไป” เขาตอบเบา ๆ แล้วไม่มีใครกล่าวสิ่งใดอีกจน

    มาถึงบ้านพักครู “ขอบคุณมากนะคะที่กรุณามาส่ง” ครูสาวกล่าวขอบคุณ “ไม่เป็นไร

    ครับ คุณต้องระวังตัวด้วยนะครับอยู่คนเดียว ผมว่าให้ภรรยาภารโรงมาอยู่เป็นเพื่อนดี

    ไหมครับตอนกลางคืนผมว่าเสือมอญไม่ปล่อย หมู่บ้านเราง่าย ๆ แน่มันเสียสมุนไปตั้ง

    สามคนมันต้องหาทางเอาคืนเป็นแน่” เขาเตือนเธอด้วยความห่วงใย “ค่ะ แล้วฉันจะขอ

    ให้ภรรยาลุงภารโรงมาอยู่เป็นเพื่อน คุณก็ระวังตัวให้มาก ๆ นะคะ เสือมอญคงรู้แล้ว

    ว่าใครยิงสมุนของมัน” เธอแสดงความห่วงใยเขาเช่นกันก่อนจะเดินขึ้นเรือนไป ทิ้งให้

    นายตำรวจหนุ่ม มองตามด้วยสายตา อาทรห่วงใย ในใจภาวนาขอให้ผู้บังคับ

    บัญชา ให้เขาอยู่ช่วยราชการจับเสือมอญด้วยเถิด

    เพื่อที่เขาจะได้สานสัมพันธ์กับเธอต่อไป..

  2. #2
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ จำปา
    วันที่สมัคร
    Nov 2009
    กระทู้
    1,367
    ธุจ้าขอให้ผู้บังคับ

    บัญชาส่งโทรเลขมาไว้แนเทอญ

    :l-ต่อๆน้องหลิน

  3. #3
    เด็กน้อย2คนคือตะฮักแท้จ้า เปิดโอกาสให้ผู้บ่าว-ผู้สาวเพิ่นได้อยู่ตามลำพัง :l-
    เมื่อความจนผลักไส ดิ้นรนเท่าไรยิ่งไกลบ้าน

  4. #4
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ วัฒนชัย หาริโร
    วันที่สมัคร
    Jan 2010
    กระทู้
    837
    มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
    โจรมัดใจพะนะ ฟังชื่อกะย้านคักแล้ว
    ไผน้อสิมัดใจเจ้าได้ ขนาดเอาเชือกผูกให้กะเห็ดหายพะนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

  5. #5
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    กระทู้
    1,212
    ลุ้นอีกแล้ว สิส่งโทรเลขมาทันบ่น้อ
    รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ

  6. #6
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
    ช่างภาพอิสระ
    สัญลักษณ์ของ ดอกมันปลา
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    Roi Et City
    กระทู้
    296
    โปรดติดตามตอนต่อไปพะนะ
    กะลังม่วนๆๆๆๆจ้าฟ้าวส่งมาเด้อโทรเลข
    ว่าสั้นผู้อ่านลุ้นตายแท้ๆๆจ้า55555

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •