หลูโตนใจเจ้าของฮ่าย...ฟายน้ำตา เป็นบ้าป่วง
คนเคยฮัก ใจเคยหวง หลุดมือแล้วถิ่มฮอยแป้ว ให้ครวญหา
หวานเด้น้อคำว่า"รักทอฟ้า" กะอย่าเอามาเปรียบ
อย่าเอามาเทียบความฮักเฮาให้ต่อกันในวันนั้น
ชายเอ๊ย...ชายผู้องค์อินทร์แกล้งปั้นแต่งให้น้องหลง
ให้น้องฮักจนงง พะวงนำแต่คำอ้าย
หวานเหลือฮ้าย ยามพี่ชายออดอ้อนวา
"แพงเจ้าป่านหน่วยตา ฮักเจ้าป่านหน่วยแก้ว" ฟังแล้วซุมฮอดใจ
หนุนตักนอน อ้อนคำเว้า ภาพเก่าๆยังติดตา
บายแก้มขวาหยิกแก้มซ้ายป่วนใจจนคีงฮ้อน
ฮอดยามนอนวา "ฝันดีเด้อหล้า" ข้อความมาให้เนื้ออุ่น
เจ้าผู้แก้มจุ่นพุนของบักอ้าย อย่าฝันฮอดแหม่นผู้ได๋ เด้อนาง .....
ชายเอ๊ย... เจ้าผู้พวงดอกซ้อน น้องอยากซ้อน ซ่อนเสี่ยงไว้ในใจ
บ่ให้พ้อผู้ได๋ ให้อยู่ในแต่ใจน้อง
แต่ความจริงแล้วบ่มีไผ๋ ครอบครองไผ๋ ได้คือวา
แพ้ทางวาสนาได้แต่ยอมปล่อยฮ่าง วางอ้ายให้เพิ่นเขา
วาสนาหน่อย สุดมือสอย กะต้องปล่อย
คงเหลือไว้แต่ฮอยดอกรักร่วง กลีบหล่นลงดิน
หอมเอ้ย..หอมกลิ่นดอกวาสนาหอมมาในมือเพิ่น
กลบกลิ่นดอกรักร้าว จั่กสิเอิ้นอ้ายคืนดอกจั่งได๋
ฝนฟ้ามาพาอารมณ์ไปนำซือๆดอกจ้า
อ้างข้อความนี้
Bookmarks