................... กราบหมอนอวยพรแม่ ............................

[บ่าวโจ่โล่]

ตัดสินใจไกลจากบ้าน ลาเฮือนซานบ้านเกิดเก่า หอบใจเหงาออกจากบ้าน ใจสะท้านหวาดหวั่นไหว
ยังอาลัยบ่เคยเว้น ได้คิดเห็นทุกบาดย่าง ความคิดฮอดคือหนทาง ความอ้างว้างเป็นหมู่เว้า เอาความเศร้าเป็นหมู่ใจ
มีมื้อได๋คิดฮอดบ้าน น้ำตาผ่านลงลำคอ คิดฮอดหลายเด๊น้อ พ่อกับแม่อยู่ทางบ้าน อยากให้ท่านอยู่สบาย
ถึงตอนสายตอนเช้า ยามกินข้าวคิดฮอดแม่ รสชาดค้างใจแท้ ๆ ฝีมือแม่ แม่นบ่ลืม
ลูกนั่งซึมกราบไว้ อาศัยหมอน อวยพรส่ง พรที่ลูกประสงค์ สุขภาพดีถ้วนหน้า แน่เด้อจ้า พ่อแม่เอ๊ย

[ไก่น้อย]

โอ่น้ออ้ายเอ้ย ..ทางสิไกลปานได่อ้ายเอ้ยอย่าได่หวั่น ขอเพียงยึดมั่นคำเว่าเก่าบ่เป็น
ทุกข์ยากเข็นทางแท้ แว่มาให้ย่างต่อ ขอให้พ่อบักอ้าย ...ใจแน่อย่าแปรผัน
...ส่วนทางพ่อแม่นั้นอ้ายอย่าห่วงบ่ให้อด บ่พูดปด คาว-หวาน ส่งเซ่าแลงบ่มีเว่น
มันจำเป็น น้องกะฮู้ ..สู้เพื่องานการที่ก่อ ขอเพียงพ่อยอดชู้ ...เอ็นดูบ้าง ยามห่างกัน ...สั่นแหล่ว....(บึ่ยย)

[น้องแพรจ้า]

แสนอาลัยต้องไกลบ้าน ไกลสถานบ้านเกิดเก่า ลาก่อนเด้อพ่อแม่เจ้า ลูกขอเว้าเอิ้นสั่งลา
คือมื้อฝนสิไกลฟ้า ฮ้องสั่งลาดังว่อน หว่อน สายฝนโปรยจากจร ยังอาวรณ์สั่งฟ้า ปลาน้ำ เอิ้นสั่งลา
ได้นั่งเก็บเสื้อผ้า เว้าสั่งลาเตียงนอนเก่า เสื่อสาดหมอนหน่วยเค้า นอนกอดเจ้าอยู่สู่ยาม
ลูกยังตักเอาน้ำ ธูปเทียนไขได้ดอกพุธ มานั่งหยุดกราบนิ่ง ขอพรหิ้งพระอยู่เฮือน
เตือนสติลูกบ้าง ยามได้ฮ่างเฮือนนอน มื้อลูกจำจากจร ท่านส่งพรคุ้มภัยด้วย
มื้อฝนฮวยฮำฟ้า มื้อแดดจ้า หมอกหนา ให้รักษาเจ้าของแน่ ลูกบ่ได้ดูแล แต่กะแคร์ทุกย่างก้าว ขอกราบเท้า แล้วสั่งลา