"แสงอาทิตย์พ้นขอบฟ้า เมฆาแดงแสงแดดแจ่ม
แนมผ่านท่งนาแล้ง ยามตอนเช้าเหงาแท้น้อ
หย่างเลาะกรายมาพ้อ บักม่วงบ่ทันพอสุก
เห็นมดแดงเดียวลุกเดียวหันหลังเบิ่งนำบักม่วงเจ้า
คือแท้น้อ คือจั่งยืนคอยเฝ้าหวงแหนบักม่วงหน่วย
บ่ให้ไผ๋มาหยิบฉวย บ่ให้ไผ๋มาลักต้อยบายหมิ้นแม่นลักไป
คือจั่งใจนางหล่า เฝ้าอ้ายมาเป็นปีผ่าน
ไผ๋มาพานแตะต่องต้อย ชายของข่อยกะแม่นหวง
ปานบักม่วงหน่วยพวงนี้ แท้น้อละแม่ป้า
เฝ้าและแพงปานหน่วยตา บาดเขามาเอาไปจ้อย
สมเด้สมน้ำหน้าข่อย วาสนาน้อยอ้ายบ่แล
หักอกคนผู้แพ้ มันเบิดป่องหนทางไป
หดหู้ใจแท้เด้อาว บ่แม่นเบาเด้องานนี้..."
Bookmarks