ประกวดบทกลอนของสุนทรภู่ บรมครูกวีเอกของโลก

[nuzing]

สวัสดีจ้านักเรียนโรงเรียนบ้านมหาที่น่ารักทุกคน (เฮามาเล่นบทบาทสมมติ...สิพาเป็นเด็กน้อยใหม่ อิอิ//
ให้ จารย์ต่วง เป็นผอ.โรงเรียนเด้อ มาดเลาให้ยุคือหลาย “หนูซิง”สิเป็นครูสาวบรรจุใหม่ //ให้เด็กชายบ่าวยางตลาดเป็นหัวหน้าห้องเด้อ // ที่เหลือเป็นนักเรียนให้เบิ้ด ด.ชหล่อร้อยเมตร/ด.ช.บ่าวคนเดิม/ด.ช.จ่าลาศ/ด.ชเอ๋/ ด.ช หำหลอด/ ด.ช. หำบี้ /ด.ช.คำแสง/ด.ญ.ปุ้ย/ด.ญ.ติ๋ม/ด.ญมิก/ด.ญ.ไก่น้อย/ด.ญ่ติ๊กต๊อค/ด.ญแจง/ด.ญ.หลิน ...........ฯลฯ
หนูๆที่น่ารัก...ตั้งใจฟังนะครูจะให้การบ้าน 1 ข้อ
เนื่องจาก....วันที่ ๒๖ มิถุนายน ของทุกปีเป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งที่พวกเราควรรู้
นั่นคือวันสุนทรภู่ท่านเป็นกวีเอกที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดคนหนึ่งของประเทศไทยชาวต่างชาติได้ขนานนามท่านว่า เช็คเสปียร์แห่งประเทศไทย ด้วย

ครูจึงขอเชิญชวนสมาชิกร่วมรำลึกถึง บรมครูกลอน"สุนทรภู่" กวีเอกของโลก (๒๖ มิถุนา...)ด้วยการ...ส่ง...บทกลอนของท่านสุนทรภู่ที่ท่านชื่นชอบหรือประทับใจที่สุดโดยมีภาพประกอบ ดังตัวอย่างข้างล่างจ้า

๏ ถึงบางเดื่อโอ้มะเดื่อเหลือประหลาด
บังเกิดชาติแมลงหวี่มีในไส้
เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน
อุปไมยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา…


นิราศภูเขาทอง : สุนทรภู่

ผลงานใครประทับใจครูจะมอบรางวัลให้ในวันงาน2ปีคนฮักบ้านนะคะ.
..รีบส่งการบ้านด่วนๆๆนะคะเด็กนักเรียนคนไหนไม่ส่งครูจะตามไปตีถึงบ้านเลย

[ติ๋ม เปอร์โย]

รูปประกอบอย่าฟ้าวเด้อจ้าคุณครูหนูซิง...จักสิไปหาภาพประกอบไสดอก กลอนเพื่อชีวิตหนี่แหม๋...:l-


จะหักอื่น ขืนหัก ก็จักได้
หักอาลัย นี้ไม่หลุด สุดจะหัก
สารพัด ตัดขาด ประหลาดนัก
แต่ตัดรัก นี้ไม่ขาด ประหลาดใจ

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "นิราศอิเหนา"

เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด
ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า
แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา
จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง

อันตัวต่ำแล้วอย่าทำให้กายสูง
ดูเยี่ยงยูงแววยังมีที่วงหาง
ค่อยเสงี่ยมเจียมใจจะไว้วาง
ให้ต้องอย่างกริยาเป็นนารี ฯ

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "สุภาษิตสอนหญิง"

จะพูดจาปราศรัยกับใครนั้น
อย่าตะคั้นตะคอกให้เคืองหู
ไม่ควรพูดอื้ออึ้งขึ้นมึงกู
คนจะหลู่ล่วงลามไม่ขามใจ

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "สุภาษิตสอนหญิง"

ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต
แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจาฯ

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "นิราศภูเขาทอง"

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย
เจ็บจนตายเพราะเหน็บให้เจ็บใจ

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "เพลงยาวถวายโอวาท"

[สาวทองแพง]

สุภาษิตสอนหญิง..(ความ กตัญญูกตเวที)




มีสลึงพึงประจบ ให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
จงมักน้อยกิน น้อยค่อยบรรจง
อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน
ไม่ควรซื้อก็ อย่าไปพิไรซื้อ
ให้เป็นมื้อเป็นคราวทั้งคาวหวาน
เมื่อพ่อแม่ แก่เฒ่าชรากาล
จงเลี้ยงท่านอย่าให้อดระทดใจ
ด้วยชนกชนนี นั้นมีคุณ
ได้การุณเลี้ยงรักษามาจนใหญ่
อุ้มอุทรป้อน ข้าวเป็นเท่าไร
หมายจะได้พึ่งพาธิดาดวง
ถ้าเราดีมี จิตคิดอุปถัมภ์
กุศลล้ำเลิศเท่าภูเขาหลวง
จะปรากฏยศ ยิ่งสิ่งทั้งปวง
กว่าจะล่วงลุถึงซึ่งพิมาน
เทพไทในห้อง สิบหกชั้น
จะชวนกันสรรเสริญเจริญสาร
ว่าสตรีนี้ เป็นยอดยุพาพาล
ได้เลี้ยงท่านชนกชนนี....

[หนุ่มน้อย]

บ่อมีชื่อนำหมู่ คือสิอยู่ใน ฯลฯ กะส่งประกวดได้น้อยาย
เอ้าเอาจักกลอนก่อนดอก



ตอนพระอภัยมณีเป่าปี่ ฟังเด้อ

พระโหยหวลครวญเพลงวังเวงจิต ให้คนคิดถึงถิ่นถวิลหวัง
โอ้จากเรือนเหมือนนกที่จากรัง อยู่ข้างหลังก็จะแลชะแง้คอย
ถึงยามค่ำย่ำฆ้องจะร้องไห้ ร่ำพิไรรัญจวนหวลละห้อย
โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย น้ำค้างย้อยเย็นฉ่ำที่อัมพร
หนาวอารมณ์ลมเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยชื่น ระรวยรื่นรินรินกลิ่นเกสร
แสนสงสารบ้านเรือนเพื่อนที่นอน จะอาวรณ์อ้างว้างอยู่วังเวง
วิเวกแว่วแจ้วเสียงสำเนียงปี่ พวกโยธีทิ้งทวนชนวนเขนง
ลงนั่งโยกโงกหงับทับกันเอง เสนาะเพลงเพลินหลับระงับไปฯ


ถ้าได้รางวัลกะบ่อเอาหยังหลายดอก เอากิ๊กจักสองสามกิ็กกะพอ 555

[คนบ้านบ้าน]

บ่มีซื่อกะหลอยส่งการบ้านครับครูยาย

จากความจำนะครับ
มาจากพระอภัยมณี ตอนสุดสาครถูกชีเปลือยหลอกผลักตกเหว แล้วลักเอาไม้เท้ากับม้ามังกรไป แต่พระเจ้าตามาช่วยไว้ได้
...เสียงระฆังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว
สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา
ประคองพาขึ้นไปบนบรรพต
... แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
มนุษย์นี้ที่รักมีสองสถาน
บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้คือกายตน
เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา
แม้ใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดีฯ
เจ้าจงไปเอาไม้เท้าเถิด... (จำไม่ได้แล้วครับ)

[กะทิสด]

.....อิอิอิ...........จอบมาเบิ่งเด้อจร้าๆๆๆๆ....คุณยายครูบรรจุใหม่........

[บักขามป้อม]

อันที่จริงหญิงชายย่อมหมายรัก มิใช่จักตัดทางที่สร้างสม
แม้นจักรักรักไว้ในอารมณ์ อย่ารักชมนอกหน้าเป็นราคี
ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก เขยื้อนโยกก็แต่กิ่งไม่ทิ้งที่
จงยับยั้งช่างใจเสียให้ดี เหมือนจามรีรู้จักรักษากาย
อันตัวนางเปรียบอย่างปทุเมศ พึงประเวศผุดพ้นชลสาย
หอมผกาเกสรขจรขจาย มิได้วายภุมรินถวิลปอง
ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส ก็นิราศแรมจรัลผันผยอง
ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง ดูทำนองใจชายก็คล้ายกัน
แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
อันความรักของชายนี้หลายชั้น เขาว่ารักรักนั้นประการใด
จงพินิจพิศดูให้รู้แน่ อย่าทำแต่ใจเร็วจะเหลวไหล
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ มันมักไพล่เพลงขุมเป็นหลุมพลาง
อันแม่สื่ออย่าได้ถือเป็นบรรทัด สารพัดเขาจะพูดนี้สุดอย่าง
แต่ล้วนดีมีบุญลูกขุนนาง มาอวดอ้างให้อนงค์หลงอาลัย
อันร้ายดีมิได้เห็นเป็นแต่ว่า จะคาดหน้าแน่ลงที่ตรงไหน
เหมือนเขาหลอกบอกลาภถึงเมืองไกล อย่าควรให้ตามคำเขารำพัน
ทางไกลตาอุปมาเหมือนเสียเนตร สุดสังเกตเท็จจริงทุกสิ่งสรรพ์
เขาจะนำไปตายก็ตายพลัน คนทุกวันเชื่อมันยากปากมันโกง
อันแม่สื่อคือปีศาจที่อาจหาญ ใครบนบานเข้าสักหน่อยก็พลอยโผง
อย่าเชื่อนักมักตับก็คับโครง มันชักโยงอยากกินแต่สินบน
อันความชั่วอยู่ที่ตัวของเราหมด ต้องกำสรดโศกร้างอยู่กลางหน
จงฟังหูไว้หูกับผู้คน สืบยุบลเสียให้แน่อย่าแร่ไป

ด.ญ.ขามป้อม ณ ทะเลใต้ มาค่ะ:l-
นักเรียนหลังห้องขอส่งการบ้านค่ะคุณครู

[sompoi]

อ่ะปร๊าดดด แนวมักถ่อนแล้วจ้าคุณยาย ทางวรรณคดีนิแม๋ะจ้า ..

ที่จริงบทประพันธ์ของท่านสุนทรภู่อยู่ในดวงใจขะน้อยอยู่แล้วค่ะ มักหมดทุกบทกลอน บ่ว่าสิเป็นวรรณคดี ,นิราศ, กลอนขับเสภา, และกลอนสุภาพ ฯลฯ.. ฉะนั้นเลือกยากอิหลีค่ะ ..







" ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ
สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย
ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ " (อันนี้ ม่วนๆ ซือๆดอกจร้า...)

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "นิราศภูเขาทอง"


.........................................................................................................

แต่บทกลอนที่สิส่งเข้าประกวดพร้อมภาพกะคือบทนี้เด้อจ้า.. :l-


นิราศเรื่องนี้ ท่านสุนทรภู่จับความจากตอนที่อิเหนากลับจากไปแก้สงสัยที่เมืองดาหา แล้วกลับมาก็พบว่า บุษบาถูกลมพาย ุหอบพัดเอาตัวนางหายไปจากถ้ำทองเสียแล้ว อิเหนาจึงยกทัพออกติดตาม ระหว่างทางก็รำพันคร่ำครวญถึงนางผู้เป็นที่รักอยู่มิได้ขาด อิเหนาเดินทางติดตามอยู่เป็นเวลาถึงเจ็ดเดือน ก็ยังไม่พบ เนื้อเรื่องจบลงที่อิเหนาและไพร่พลออกบวช เพื่อส่งกุศลให้บุษบาที่อิเหนาคิดว่าคงตายไปแล้ว







"๏ นิราศร้างห่างเหเสน่หา

ปางอิเหนาเศร้าสุดถึงบุษบา
พระพายพาพัดน้องเที่ยวล่องลอย

ตะลึงเหลียวเปลี่ยวเปล่าให้เหงาหงิม
สุชลปริ่มเปี่ยมเหยาะเผาะเผาะผอย

โอ้เย็นค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย
น้องจะลอยลมบนไปหนใด

หรือเทวัญชั้นฟ้ามาพาน้อง
ไปไว้ห้องช่องสวรรค์ที่ชั้นไหน

แม้นน้องน้อยลอยถึงชั้นตรึงส์ตรัย
สหัสนัยน์จะช่วยรับประคับประคอง

หรือไปปะพระอาทิตย์พิศวาส
ไปร่วมอาสน์เวชยันต์ผันผยอง

หรือเมขลาพาชวนนวลละออง
เที่ยวลอยล่องเลียบฟ้าชมสาคร

หรือไปริมหิมพานต์ชานไกรลาส
บริเวณเมรุมาศราชสิงขร

โอ้ลมแดงแสงแดดจะแผดส่อง
จะมัวหมองมิ่งขวัญจะหวั่นไหว

จะดั้นหมอกออกเมฆวิเวกใจ
นี่เวรใดเด็ดสวาทให้คลาดคลาฯ "

[nuzing]

ครูขอชมเชยเด็กนักเรียนที่น่ารัก ขยันเรียน มาส่งการบ้านครูแล้ว ตรวจไปยิ้มไปโอ๊ย..มีความสุขที่สุดในโลกเลย ขอฝากถึงเด็กนักเรียนที่ยังไม่ได้ทำการบ้านส่ง รีบส่งนะคะหนูๆ
(เด็กที่ไม่ได้เอ่ยชื่อก็อยู่ใน ฯลฯ เด้อจ้า ฟ่าวเฮ็ดการบ้านมาส่ง อย่าให้ครู สูน )

:*-:*-

ด.ช.กะทิสด...อย่ามาแอบมุดใต้โต๊ะ
แอบดูส่งในครูสื่อๆเด้อ ต้องเฮ็ดการบ้านมาส่งนำ..เข้าใจไหม !

[พงศ์น้อย ส กสิน]

สุนทรภู่ครูกลอนอักษรศาสตร์ แต่งนิราศกาพย์กลอนอักษรศิลป์
เลื่องลือนามสยามไกลได้ยลยิน กาพย์กลอนศิลป์ระรินอยู่คู่โมงยาม
มาลัยน้อยร้อยเคารพนพโอกาส สุนทรปราชญ์เกรียงไกรในสยาม
............ (แต่งวรรคลงให้แหน่ครับ ลงบางามปานได๋ 5555)
อยากลองเล่นนำหมู่ แต่แต่งบ่จบ ไผ๋สามารถแต่งต่อ ให้แหน่ครับ