ถึง คนดีที่คิดถึง

วันนี้เป็นวันที่รู้สึกหงุดหงิดเหลือเกินไม่รู้เป็นไง ก็เลยแวะมาขีดเขียนอะไรให้คลายหงุดหงิดดีกว่า อาการแบบนี้เป็นอาการที่น่าเบื่อบางครั้งมันก็อยู่กับเรานานๆ บางคราวก็มาแปปก็หาย แต่วันนี้รู้สึกมันจะยาวนานเหลือเกิน เขียนถึงตรงนี้เริ่มง่วงแล้วสิเรา ทำไงดีน้อง่วงก็ต้องนอนน้อ แต่บ่อยครั้งชอบฝืน ไม่ยอมนอนเสมอค่ะ โดยเฉพาะตอนกลางคืนกว่าพาตัวเองเขานอนมันช่างยากเย็นแสนเข็ญเสียเหลือเกิน ก็เพราะใจเป็นแบบนี้ล่ะน้อเลยทำให้พอตกบ่ายๆหลังจากทานข้าวแล้วก็จะง่วงเสมอๆ พอได้งีบสักหน่อยตื่นขึ้นก็สดชื่นนะคะ

พอดีก่อนจะบันทึกก็นึกชื่อเรื่องอยุ่ว่าจะบันทึกเรื่องอะไรน้อ พอดีนึกถึงใครหนึ่งที่ผ่านมาในใจแล้วทำให้หวั่นไหว รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจว่าเขาคนนั้นจะคิดอย่างไร แต่ทำไมเวลาคิดถึงเขาถึงมีความสุขจังเลยจ้า อิอิ ไม่ไหวแล้วจ้าของีบก่อนนะคะคนดีของฉัน

คิดถึงเสมอ

มุมหนึ่งของความคิดถึง

15 มิถุนายน 2554