แด่ชายและหญิงคู่นั้น
เห็นสองคนเดินทางผ่าย กายมา ซ่างเป็นสีต่างต่าง แท้น้อ
นั่งแอบเบิ่งอยู่ข้างข้าง ทางเคยได้ ย่างผ่านมา
พยามยามเบิ่งหน้า กะบ่ชัด จักเป็นไผ
ย้อนว่าไฟ มันสลัว เป็นมัวมัว บ่เห็นแจ้ง
หรือแม่นคำแพงน้อง คนเคยจา เดินมาผ่าน หรือใด๋น้อ
กลายหน้าบ้าน ไปซ้าซ้า อยากจาเอิ้น ไต่ถาม
แต่ว่าใจนั้นห้าม บ่ได้เอ่ย ออกไปหา ดอก
เห็นเพิ่นโทรศัพท์ เทิงพ่องเดิน เทิงเว้า
เบิ่งท่าทาง ซงเศร้าเศร้า เป็นหยังน้อ คือบ่บอก ไผน้อ
เกาะแขนกับลูกน้อย ลูกซายหล่า ซุบซิบจา
ปาดน้ำตาบังลูกไว้ ใจของแม่ มาวังเวง แท้น้อหล่า
เหลียวหาไผกะบ่เห็น จั่งแม่นเวร อีหยังน่อ
หรือแม่นชาติก่อนกี้ แม่นี้เคยแซเลี้ยว บ่จริงใจกับผัวมิ่ง
หรือแม่ยงยุให้ ผัวเมียได้ เลิกห่างลา กันน้อ
หรือแม่นแม่นี้ฆ่า ตัวเองตาย แต่ชาติก่อน
บ่ห่วงพ่อ แม่พี่น้อง บ่แคร์อ้าย ฝ่ายผัว
เอาใจตัวเป็นที่ตั้ง บ่มีฟัง พวกญาติญาติ
ชาตินี้ แม่จั่งตกบาดฮ้าย ดายดู้ อยู่ผู้เดียว ลูกเอ้ย
เทียวทางเดิน ในโลกกว้าง ว่างเปล่า ดายเดียว
แม่นคนเทียว เดินเป็นแสน ปานว่าเดิน ในดงด้าว
ซาวหาคนเดินเคียงข้าง พอปานซาวหาเข็ม ในท้องสมุทรใหญ่
ใจเอ้ยใจ ของแม่มีแต่กลุ้ม รุมเร้า เจ่าหงอย
------------------------------------
...หล่าเอ้ย หลายคนออยออยเว้า เซาสานาง หายเศร้าส่วง สาเด้อ
ให้เจ้าห่วงลูกน้อย กับทั้งพร้อม อีแม่คิง
เจ้าอย่าทำเวรสร้าง ให้หนักใจของอีแม่ อีกเถาะ
ให้เจ้าปลงละไว้ ทำใจสู้ เจ้าอย่าถอย
คอยส่งใจให้บักหล่า เจ้าอย่าเสียน้ำตา ลูกชายเจ้า สิอุกอั่ง เด้นาง
อ้ายนี้หวัง อยากเห็นเจ้าก้าวข้าม ทะเลกว้าง บ่วงกรรม นางเอ้ย...
อ้างข้อความนี้
Bookmarks