..หน้านา หน้ายิ้ม อิ่มใจ...

[เขมราฐ]

เมื่อวานตั้งแต่เช้าถึงบ่ายอากาศมืด

ครึ้มทั้งวัน ช่วงบ่ายแก่ ๆ ท้องฟ้าเปิดแดดยามบ่ายประมาณ 16 – 17 น. ร้อนแรง

แม่ฉันนั่งบ่นว่า ฝนไม่ตกหลายวัน พริก มะเขือ แตงกวาที่ปลูกไว้ตั้งแต่ฝนแรกมาถึง

ต้องหาบน้ำรดกันหลายรอบ เรื่องฝนแล้งเป็นปัญหาที่ฉันเห็นมาตลอดสองปีนี้ เพราะ

เหตุใดกัน บางวันพ่อ ก็ชอบรำพึงรำพันคนเดียวว่า “หรือว่าโลกมันเอียงจริง ๆ

ที่ ๆ เคยฝนตกชุกกลับแล้ง แต่ที่ ที่เคยแห้งแล้งฝนตกชุก ไถหว่านปักดำก่อน”

แต่เมื่อคืนหลังจากที่กินข้าวเย็นกันเรียบร้อย ฉันกับแม่มานั่งคุยกันคลายร้อนที่แคร่หน้า

บ้าน ลมพัดเอื่อย ๆ จากชายทุ่ง แม่แหงนมองดูท้องฟ้าที่มีดาวระยิบระยับ

“ฟ้าแปนจ่างป่าง ถ้าฝนบ่มาหญ้านาหว่านขึ้นหงำข้าวคัก ๆ “ แม่บ่นคนเดียว ฉัน

นอนมองท้องฟ้าแต่ไม่พูดอะไรคิดไปว่าหากแล้งหนักอย่างนี้ เราจะช่วยอะไรได้บ้าง

แล้วฉันกับแม่ก็แยกย้ายกัน แม่เข้านอน ฉันอ่านหนังสือต่อ สักพักฝนตกลงมาเปาะ

แปะ ฉันคิดว่าคงจะตกปรอย ๆ อย่างเคย คงไม่ถึงกับหนักอะไร แต่ผิดคาดฝนตก

หนักมาก ตกหนักอยู่ร่วม 2 ชั่วโมงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดฉันเลยตัดสินใจเข้านอน

ไม่รู้ฝนหยุดตกเมื่อไหร่ แต่พอเช้า มองดูทุ่งหน้าใกล้บ้านน้ำเจิ่งนองเต็มแปลงนา

น้าชายแบกจอบเดินสำรวจคันนาแต่เช้าตรู่ ฉันรีบอาบน้ำ คว้ากล้อง ขับรถเครื่อง

สำรวจนาตัวเองบ้าง ที่นาฉันไม่มีน้ำขังในแปลงนาสงสัยฝนจะไม่หนักเหมือนที่บ้าน แต่

ไม่เป็นไร เพราะนาฉันทำนาหว่านไปเรียบร้อยแล้ว ฉันขับรถไปตามถนนลูกรังไป

เรื่อย ๆ บางแห่งน้ำเต็มแปลงนา พี่น้องชาวนาถอนกล้าเตรียมปักดำวันพรุ่งนี้ เสียง

หัวเราะ เสียงกระเซ้าเหย้าแหย่ สลับกับเสียงฟาดต้นข้าวกับฝ่าเท้าเพื่อให้ดินหลุดออก

จากรากกล้า ดังมาเป็นระยะ กบ เขียดที่แข่งกันร้องระงมทั่วทุ่ง เป็นเสียงเพลงที่

วาทยกรระดับใดก็ไม่สามารถบังคับให้วงดนตรีบรรเลงได้



ใบกล้าเขียวชอุ่มเรียวยาวพลิ้วไหวตามแรงลม ส่งกลิ่นหอมรวยริน เคล้ากลิ่นดอกโมก

ป่าที่บานสะพรั่งขาวโพลนตามคันนา ภาพนี้มีฉากหลังเป็นทิวเขาภูพนมดีที่เขียว

ชอุ่มอยู่ด้านหลัง หากมีฝีมือด้านเขียนรูปฉันจะเขียนภาพนี้ลงผืนผ้าใบให้สวยหยดทีเดียว

“เลาะสำรวจหยังแต่เช้าแท้หัวหน้า” น้าแหล่ที่กำลังหว่านกล้าเพิ่มอีกแปลงร้องทักฉัน

รอยยิ้มที่ระบายบนใบหน้าบ่งบอกว่ามีความสุขเพียงใด

“เห็นฝนเลยมาเลาะท่งซื่อ ๆ ดอกน้า หว่านข้าวหยังล่ะนี่” ฉันถามถึงพันธุ์ข้าวที่น้า

แหล่กำลังบรรจงหว่านลงแปลงนาที่ไถ คราดเรียบร้อยแล้ว

เมล็ดข้าวที่โปรยลงรักษาระยะห่างได้อย่างกับจับวาง

ด้วยความชำนาญหรือเพราะอยู่ในสายเลือดชาวนาหรืออย่างไร



น้าแหล่กำลังหว่านข้าวจ้าวหอมมะลิอีกไม่นานจะแปรเปลี่ยนเป็นเม็ดข้าวสีทองอร่ามและ

เปลี่ยนเป็นเม็ดเงินในที่สุด ภาพวิถีชีวิตพี่น้องชาวนา เป็นภาพที่ฉันเห็นจนชินตา แต่

ฉันไม่เคยเบื่อที่จะชม บางครั้งเป็นตัวละครหนึ่งในฉากชีวิตนี้ และไม่รู้สึกเบื่อ ที่จะจด

บันทึก และแบ่งปันให้ผู้ที่อยู่ไกลบ้าน อยู่ห่างไกลชีวิตชาวนาได้รับรู้....และมันจะเป็น

อย่างนี้ตลอดไป