ถึง คนดีที่คิดถึง

วันนี้สะสางงานที่ค้างคาได้พอสมควร ทำไปบ่นไป และก็เครียดไป เครียดค่ะช่วงนี้แต่ทำไงได้ก็ต้องฝืนทน การที่ฝืนทำอะไรมันไม่มีความสุขเลยค่ะ แต่ก็ต้องฝืนเพราะไม่มีทางเลือกค่ะ หากเลือกได้คงไม่ต้องทนฝืนใจ เวลาเครียดๆชอบเข้าไปห้องแชทเก่าค่ะเพราะมีเพื่อนคุยเยอะแต่ตอนนี้มีห้องแชทใหม่ไปแล้วไม่เจอใครเลยค่ะ ห้องขอเพลงไปเหมือนกันแต่ไม่ค่อยมีเพื่อนคุย ก็เลยไปหาอ่านบทความต่างๆ ไปเจอข้อความหนึ่งพูดถึง การมีคนรัก อ่านแล้วประทับใจเลยเอาฝากค่ะ

"การมีคนรัก
ไม่ได้หมายความว่าคุณรู้จักรัก

ความรู้สึกแสนดี
การมีเรื่องประทับใจ
ได้ช่วยกันสานสายใยผูกพัน
เป็นเพียงเปลือกนอกของความรัก

เนื้อแท้ของความรัก
คือการมีกันและกันในยามยาก

แก่นสารของความรัก
คือการรู้ทางที่จะร่วมกอดคอ
เดินหน้าไปสู่ความดับทุกข์
ไม่เหลือแม้้น้ำตาอาลัยกันในยามตาย
...

จากหนังสือ..ดังตฤณวิสัชนา ฉบับ รู้จักรัก"

อ่านจบทำให้คิดว่าการมีคนรักไม่ใช่ต้องมีแต่คำหวานๆให้กันทุกวัน แต่มันน่าจะลึกซึ้งกว่านั้น บางครั้งเราอาจเจอคนที่รัก แต่ไม่อาจจะอยู่ร่วมกันฉันแฟนได้ ด้วยเหตุผลหลายประการ แต่ถ้าหากเรารักจริงสิ่งหนึ่งที่น่าจะทำคือการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ห่วงใย คิดถึง ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายต้องน้อยใจ เป็นคนหนึ่งคอยยื่นมือให้ไปฉุดเมื่ออีกฝ่ายล้มลงหรือปลอบใจเป็นกำลังใจในยามที่มีปัญหา เท่านี้ก็ถือว่าโชคดีแล้วที่ได้เจอคนที่เรารัก และได้มอบสิ่งดีเท่าที่ทำได้ให้กับคนที่เรารัก และเขารักเราในฐานะที่จะเป็นได้ รักคือสิ่งสวยงามมันน่าจะมาจากตรงนี้มากกว่า ยินดีในความสุขของคนที่เรารัก ถึงแม้จะไม่รักจากเขาแต่เราก็เจอคนที่เรารัก ฟังดูแล้วมีความสุขจัง

ชีวิตของเรามันสั้นนักไม่รู้ว่าจะไปวันไหน แต่อย่างน้อยการที่ยังมีลมหายใจอยู่ได้ทำตามใจตัวเอง ที่ไม่ผิดมากเกินไปนักก็น่าจะ ok การได้รัก การมีคนที่รัก และมีคนที่รักเรา มอบรักในกันและกันตราบเท่าสิ้นลมหายใจ

คิดถึงเสมอ

มุมหนึ่งของความคิดถึง

5 กรกฎาคม 2554