มุมหมองหม่นหนึ่งคนนี้ ที่พ้อแน่แต่ผิดหวัง
ถูกหักหลังทางความรัก ใจสะบักสะบอมช้ำ
ถามจักคำแน่เถาะหล่า คนหน้าใสแต่ใจถ่าน
บ่สงสารคนฮักแท้ ที่แคร์เจ้าบ่จืดจาง
เจ้ากะส่างทำลงได้ บ่เห็นใจกันพอหน่อย
ยังไปซ่อยไผบ่ฮู้ มาเป็นชู้บ่ได้เชิญ
ความเจ็บเกินจะทนแล้ว แนวสองแรงเข้าแทงถั่ง
เหมิดพลังสิต่อสู้ นอนขดคู้อยู่ผู้เดียว
คนที่ใจมีหลายเลี้ยว ประดุจเกี่ยวมีหลายคม
สวกให้จมกับแผลใจ เจ็บช้ำในเน่านูมเนื้อ
รักแฝงเฟือเพื่อแฝงซ้อน มีแผนซอนเจ้าซ่อนเงื่อน
มื้อรักเลือนลาลบร้าง ศึกสองข้างประชิดใจ
ฝ่ายหนึ่งไผบ่เคยฮู้ บู้มาเลยบ่เคยหวั่น
ฝ่ายสำคัญกะคือน้อง มาเปิดช่องให้เพิ่นมา
สองรุมหนึ่งซึ้งแท้หล่า เชิญสุขสาอย่าลาหล่ำ
เพราะว่าคำเพียงหนึ่งคำ มันกะทำให้ใจอ้าย สิวายเมี้ยน...แม่นหม่อมรณ์...
Bookmarks