................. ใจท้อเพราะรออ้าย ......................

[น้องแพรจ้า]

ความห่างเหินเผชิญหน้า...........ย่อนความเหงานำสบตา...........น้องคอยถ้าทุกบาดย่าง
การรอคอยพลอยเหินห่าง..........ระยะทางเป็นเครื่องกั้น.............สิหันผ้อกันเมื่อได๋
จักอยู่ไสน้อโตอ้าย....................ให้พี่ชายบอกน้องแน่................บอกว่าแคร์แต่โตน้อง สิจับต้องได้จั่งได๋
หนทางไกลน้องไหวหวั่น............ย้านอ้ายผันใจเป็นอื่น...............ทุกมื้อนี้กล้ำกลืน แม้ใจยืนอยู่ข้างอ้าย น้องย่านพ่าย อ้ายห่างตา
มื้อได๋นั่งมองฟ้า.......................อยากฮู้ตาอ้ายจ้องบ่..................เคยพ้อกันซ้ำบ่น้อ มื้อนางรอสบตาอ้าย อยู่ปลายฟ้าเบิ่งพระจันทร์
จักคำลวงหรือจริงนั้น................ที่อ้ายสรรมาเว้าต่อ...................ฮู้คำเดียวว่าให้รอ จักพอศอได๋หล่ะอ้าย สิกายหน้ามาฮ่วมเฮียง
คือตะเกียงดวงน้อย น้อย...........น้ำมันออ่ยมันสิหมด.................ไส้ตะเกียงกะค่อยลด ระยะยาวลงเรื่อย
คนเอิ้นน้อง จนเป็นเอื้อย............ย้านไปเรื่อย อยู่เด้อพี่.................ถ้าให้รออีกจักปี ย่านบวชชีหนีช้ำ เพราะคำเว้าว่าให้ "รอ"