ฟังเสียงลมพัดห่าว พือพัดสะบัดไหว
ลมพัดใบไม้....หวิว ปลิวไหวตามลมล่อง
ละอองฝนฟู่ฟ่า ห่าฝนนั้นสาดซัด
พัดฟังเสียงฟ้าฮ้อง คะนอง...จ๊น...คนหลบมุม
ยุทางคุ่มฟ้าฮ้อง....ป้าง ปานถืกหางแส้สะเม่น
สายลมเย็นพัดมาใกล้ ในใจน้องสั่นระทวย
สาวคนสวยคิดฮอดอ้าย สินอนหงายหรือคว้ำอยู่
อยากมีหมู่จาเว้า อ้ายคนเค้าแต่ก่อนหลัง
ตอนนี้ไปหวั่ง...หวั่ง ทิ้งความหลังน้องคิดฮ่ำ
อ้ายก้อนคำ ตอนอยู่เถียงนาน้อย มีคุณพี่คอยเบิ่งแงง
ผ้าขาวม้าลายสีแดง แทบสีฟ้าอ้ายเคยใส่
ตอนนั้นนางยังเคยได้ อ้ายป้องให้เพื่อหลบฝน
บัดนี้อ้ายไปหม่น สาวคนสวยทางได๋น้อ
ปล่อยให้น้อง รอ...รอ...รอ ใจตั้งต่ออยากเห็นอ้าย
ชายของหล่าสิต่าวมา แท้แหล่ว
(ทางคุ่ม,หมายถึงทางล่าง หรือทางทิศใต้นั้นเองค่ะ)
Bookmarks