ฝากฟ้ามาหาน้อง
เห็นรุ้งพรายเทิงปลายฟ้า ในอุราแสนขมขื่น
เสียงฟ้าครื้นครื้นก้อง คือเสียงน้องเอิ้นสั่งความ
ว่าน้องขอลาอ้าย ลงไปกรุง เบิ่งจักหว่าง เด้อพี่เอ้ย
หาสตางค์มาให้พ่อแม่น้อง เป็นแฮงเกื้อซ่อยหว่านดำ
ค่ำแลงมา ขอให้คิดเห็นหน้า คนเคยจาแหน่เด้อพี่
เช้าบ่ายเย็นน้องอยู่พี้ คิดเถิงอ้ายบ่หน่ายวาง
ย้อนความจนมันมาเชี่ยว แยกทางเฮา ให้หนีห่าง น้อพี่น้อ
น้องกับพี่ ต้องจำทนอ้างว้าง ไกลข้างห่างหนี
สาวบ้านนาคนนี้ อยู่กรุงเทพธานี มีฮักเดียวและมั่นแก่น
แฟนเอ๋ยแฟนอ้ายอยู่บ้าน อย่าลืมน้อง ผู้อยู่ไกล
น้ำตาไหล คึดฮอดคำน้องเว้า อ้อยอิ่นเจรจา เด้น้อ
ฝากสัญญาอาลัยรัก ต่อพี่ซาย อยู่คีค้อย
เจ้าผู้สอยวอยหน้า น้องอย่าเหงาในอุรา ขอให้น้องเชื่อใจพี่ เด้อนาง
แม่นอ้ายอยู่ทางพี้ สิคอยน้องแต่ผู้เดียว
บ่เคยเหลียวดูหน้า หลายญิงมา เว้าเกี้ยวก่าย
แลงหรืองาย อ้ายคิดเห็นตั้งแต่น้อง อยากมีเจ้า มาฮ่วมภาชน์
ฟ้าเอ้ยฟ้า คันเจ้าส่งเสียงฮ้อง ฝากไปบอกคนทางกรุง แหน่เด้อ
ขอนำความคิดถึง มาฝากนาง ให้หวนฮู้
ขอให้บุญชูน้อง สบายดี ทุกเช้าค่ำ
คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ มาซ่อยป้อง ให้แฟนอ้าย อยู่เย็น
ปราศจากเว้น ภัยพยาธิ โรคา
จงอยู่ดีส่ำบายคิง โชคดี มีเงินล้น
ฝนลงฮวยฮำพื้น อ้ายยังยืนคอยนาง เถียงนาน้อย หม่องเก่า
มองเห็นเมฆตั้งเค้า นั้นคืออ้าย ผู้อยู่คอย เด้อหล่าเอ้ย