พิรุณหยาดหยดย้อย ฮำตองกลอยย้อยตองข่า
เข้าพรรษาพวมเริ่มต้น ฝนฟ้าสิเร่งริน
ผืนแผ่นดินที่เคยแห้ง แตกระแหงผัดคืนซุ่ม
ตามสุมทุมแมกไม้ ผลิใบปิ้นป่งเขียว
แต่สิ่งเดียวที่เหือดแห้ง ทอนเรี่ยวแรงให้ล้าหล่อย
คือสัญญาจางห่างจ้อย ถอยซ้นหม่นหาย
ย่อนมีชายอื่นมาเข้า เนาว์หัวใจเจ้าแทนพี่
เธอคนดีเลยฟืดอ้าย ผลักใจให้คลุกขี้ตม
ส่างบ่สมกับฮักอ้าย ที่ถวายมอบใจภักดิ์
พอมีผู้อุปัฎฐากแล้ว นางแก้วผัดหน่ายซัง
คำสัญญาเลยมาฮ้าง เพราะใจนางไปเป็นอื่น
ความขมขื่นทิ่มให้อ้าย ชายพี่ได้นั่งเหงา
ขอเก็บเอาความช้ำ มานำแนบสังฆทาน
อธิษฐานขอห่างไกล คนหลายใจแต่บัดนี้....
Bookmarks