ก่อนอื่นข้าวต้มมัดขอบอกว่าบทนี้บ่ได้แต่งเอง ขออนุญาต Sir-Bue มาลงเห็นเพิ่น แต่งตอบในบท เสียงซอส่งใจบทของข้าวต้มมัด
อ่านแล้วม่วนแปลกและมีสัมผัส และเนื้อหาที่น่าสนใจมองเห็นภาพเลยเอามาให้พิจารณาอ่านค่ะ
คืนเดือนหงายใจสะท้าน นอนบ่หลับขับตาอยู่
เห็นแต่หน้ายอดชู้ เบิ่งดู๋เด้าเฝ้าครวญหา
แสงจันทร์นวลเจิดจ้า งามปานว่าตอนกลางเวน
เห็นบ่าวสาวคุยกัน ใจกระสันอยากพ้อเจ้า
เสียงพิณแคนซอ อี่ อ้อห่าว ซุมผู้บ่าวเลาะบ้านม่วน
เสียงแคนสะแนนซ้วน ผสมล้วนเสนาะหู
ยามสายลมพัดยู้ ปลายไม้ลู่อยู่เอนโอน
ปนเสียงลำทำนอง ดังก้องหูพาใจวุ้น
อันแม่คุณคนโก้ ไปโชว์ร่างกลางเมืองใหญ่
สุขทุกข์บ่บอกอ้าย ยังบ่ได้ส่งข่าวมา
เผลอหลับพลันฝันเห็นหน้า ดูโรยราอ่อนล้าเหมื่อย
สะดุ้งตื่นอยู่เรื่อย จนเซาง่วงเพ้อห่วงหา
อ้ายสวดมนต์จนอ่อนล้า ขอพรพระให้คุ้มครอง
จวบแสงจันทร์หม่นหมอง จนแสงทองขึ้นขอบฟ้า
ยังคะนิงถึงหล่า เฝ้าห่วงหา สุดหว่าเหว่
ย่านหัวใจอ้ายพังเพ กลัวเพิ่นเทใจให้เจ้า ลืมคนเค้าผุเฝ้าคอย
Bookmarks