กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: แด่ความรักที่่หายไป ...

  1. #1
    Moderators สัญลักษณ์ของ สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    ที่อยู่
    เกาหลี
    กระทู้
    750
    บล็อก
    30

    อายหน้าแดง แด่ความรักที่่หายไป ...

    ภุมริน หอมกลิ่น มวลบุปผา
    อัปสรา ร่ายรำ กลางสายฝน
    งามเจ้าเอย...เชยกลิ่น รสสุคนธ์
    หนีไม่พ้น เสน่่หา สุมามาลย์์



    อยู่ห่างเจ้า แสนไกล ปวดใจนัก
    ยากจะหัก ดวงจิตร ห้ามคิิดถึง
    ห่างหมื่นแสน ล้านไมล์ ใจคำนึง
    ใจดวงหนึ่ง เพรียกหาเจ้า ..ยอดดวงใจ



    โทษเวลา ที่่มิอาจ หวนคืนได้
    มาวันนี้ เจ้ากลับกลาย ไปเสียสิ้น
    โอ้ใจเอย...ครวญหาเจ้า เป็็นอาจินต์
    แม้ตราบดิน สิ้นฟ้า ทิวาวาร



    เสียงขลุ่ยแก้ว เคล้าริน กลิ่่นเกสร
    ดวงภมร หมู่ไม้ เจ้าจอมขวัญ
    วันและคืน แปรเปลี่ยนเจ้า ไปไหนกัน
    เดือนและวัน รอคอย เจ้ากลับมา



    ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=bYJuMxwQ1F0

    แด่ความรักที่่หายไป กับกาลเวลา แต่อยู่ในหัวใจตลอดไป
    ขอบคุุณที่แวะมาอ่านนะคะ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน; 21-07-2011 at 12:12.

  2. #2
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ wundee2513
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    ตามภารกิจ
    กระทู้
    1,108
    บล็อก
    11
    แต่งกลอนเหมือนเดินอยู่ในสวนดอกไม้เลยนะครับ
    มีดอกไม้หอมๆ มีหมู่แมลง ... หวานดีครับ

    ใครใครใคร่รู้ในคุณค่า
    ทุกชีวามีค่าด้วยเหตุผล
    คำว่ารักคงยังอยู่คู่ละคน
    หาได้พ้นคนและรักปักฤดี

    เจ้าเอยไปอยู่แห่งหนไหน
    หรือหัวใจของเจ้าโบยบินหนี
    หรือเจ้าขื่นขมระทมใจเกินวจี
    จึงหลบลี้หนีหน้าข้าระทม...
    เสรีภาพ เสมอภาค ยุติธรรม

  3. #3
    Moderators สัญลักษณ์ของ สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    ที่อยู่
    เกาหลี
    กระทู้
    750
    บล็อก
    30

    อายหน้าแดง

    กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ wundee2513
    แต่งกลอนเหมือนเดินอยู่ในสวนดอกไม้เลยนะครับ
    มีดอกไม้หอมๆ มีหมู่แมลง ... หวานดีครับ

    ใครใครใคร่รู้ในคุณค่า
    ทุกชีวามีค่าด้วยเหตุผล
    คำว่ารักคงยังอยู่คู่ละคน
    หาได้พ้นคนและรักปักฤดี

    เจ้าเอยไปอยู่แห่งหนไหน
    หรือหัวใจของเจ้าโบยบินหนี
    หรือเจ้าขื่นขมระทมใจเกินวจี
    จึงหลบลี้หนีหน้าข้าระทม...
    ดุจน้ำค้าง ร่วงหล่่น บนใบหญ้า
    เมื่อมีรััก ต้้องมีีลา น่่าใจหาย
    ใจแสนเจ็บ อกแสนปวด จนเจียนตาย
    ยังมิคลาย อกช้ำ ระกำทรวง

    อกตรอมตรม ขมขื่่น มิชื่นรัก
    ยากจะหัก ห้้ามเห สิิเน่หา
    วอนสายลม ความคิดถึง ช่วยนำพา
    ดวงหทัย โอ้พี่่ยา จงหวนคืน

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •