...เพียงเราสองคน...
กระซิบคำที่แผ่วเบา ได้ยินเพียงเราสองคน
ลมหายใจที่รินหล่น เพียงสองคนสัมผัสมัน
ดวงดาวที่พราวฟ้า ดูมีค่ากว่าทุกวัน
เรานั่งนับดาวกัน มีเธอ-ฉันอยู่เคียงคืน
หนาวกายได้ไออุ่น ได้นอนหนุนตักก่อนตื่น
คุยกันทุกวันคืน ช่างหวานชื่นมีเพียงเรา
.....พอได้บ่เฒ่านาง ...มอบให้เจ้าเด้อ....อิอิอิ
Bookmarks