นทีเดินออกมาจาก บ.ข.ส อำเภอภูเขีียว
มันเป็น อำเภอหนึ่งใน จ.ชัยภูมิ ที่จริงเขาแทบจะไม่เคยได้ยินชื่อจังหวัดนี้เลย เขาเคยไปที่จ.อุบลครั้งแรกตอน 6ขวบและ อีกครั้งตอนตาของเขาเสียชีวิต หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้กลับอีกเลยเพราะแม่เพียงแต่บอกว่า แม่ไม่่เหลือใครที่นั่น ดวงตาแม่ทอแสงประกายความเศร้า แม่ไม่่มีใครนอกจากตา ความทรงจำระหว่างเขากัับตานั้นสวยงาม อบอุ่นเสมอ ตาของเขาเป็นหมอแคน(เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก หมอแคน=หมอรักษาแคนหรือไม่ก็ช่่างซ่อมแคนมั้ง)เขาคิด เขาเดินออกมาเรื่่อยๆเจอทางตรงถนนใหญ่ลาดยางอย่างดี มีวััดขนาดใหญ่อยู่ข้างทาง สองข้างทางมีทุ่งข้าวเหลืองอร่ามรอการเก็บเกี่ยว เสียงเครื่องยนต์ดังมาใกล้เขา ชายหนุ่มเหลือบมองรถคันนั้น รถอีแต๋น นั่นเองเขาเคยนั่งตอนเด็กและยังมีรูปอีกหลายใบที่มีีมันด้วย แต่เอ..ทำไมนะการเอาอุปกรณ์ทางการเกษตร มาขับบนท้องถนนนี่มันผิดกฎหมายเืมืองไทยรึปล่าวนะ เขาคิด
ไปไสบักหล่า เสียงใครคนหนึ่งถาม เจ้าของอยู่บนรถอีีแต๋นคำดังกล่าวรอยยิ้มนนั้นดูจริงใจ
ป้าด...ฝรั่งดั๋วนี่เฒ่า เว้าลาวใส่ฝรั่งได้จังใดนี่..หือ อีกคนหนึ่งเป็นหญิงปากแดงเพราะเลือด(น่่ากลััว..)ยิ่งเวลายิ้้มฟันเธอดำเหมือนถ่าน
ฮา..โหล ไปไสล่ะ เขายังถามคำเดิม ที่จริงเขาฟังภาษาอีสานพอรู้เรื่องเพราะแม่มัักจะใช้มันเสมอ เวลาเธอโมโหก็มีนะที่แปลได้มั้ง
ผม พูดไทยได้ครับ นทียิ้มพลางขยับแขนข้างที่หิิ้วกะเป๋า ไล่ความเมื่อยล้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน เฉกเช่นเดียวกับสีผม
ผมลงผิดที่ครับ ผมจะไปเอ่อ ...เขากระดาษออกมาอ่าน เอ่อ ภูกระดึง ครัับผมจะไปได้ยังครับ เขาพูดช้าด้วยเสีียงแปร่งๆ
อีหยังเก๊าะ ไปภูกระดึง แม่นหยังดึงขามาหลงภูเขียวห่ะนี่ ชายคนนั้นพูดพลางหัวเราะเขาได้แต่ยิ้มเก้อๆ หญิงวัยกลางคนเอาศอก
กระทุ้งเขาให้กับสีข้างทันที
เอ่อ..เฒ่าสีนี่แมะ มัันกะบอกแล้วว่ามันเว้าไทยได้ เจ้ากะเว้าไทยกับมันเป็นหยัง ใช่ไหมบักหล่า เธอยื้มให้เขาอีกครั้้ง(น่่ากลัว...เขาต้องรู้ให้ได้ว่าทำพวกเธอชอบเคี้ยวอะไรแดงๆในปาก มัันน่ากลัวนะเนี่ย)
กะได้อะแฮ่ม ...ไปภูกระดึงแล้วอีหยัง..เอ้ยอะไรมาดึงขาคุณไว้ครับ บักหล่า นทีอมยิ้มที่จริง เขาเข้าใจแต่แรกแล้ว เพราะแม่ชอบพูดกับเขาบ่อยๆ
ผมลงผิดครับจะมีีไปรถ จ.เลยอีกกี่โมงครับ ผมต้องไปทำงานที่นั่น
มื้อนี้ เอ้ย..วันนี้บ่มีแหล่วครัับจะมีอีกทีพรุ่งนี้สี่โมงแลง ครับบักหล่า
เหรอครับ เขาผ่อนลมหายใจออกมาน้อยๆ ก่อนที่จะเอามืือเสยผมมยุ่งๆให้เข้าที่
เขาควรหาที่พักหรือรถรับจ้างดีนี่ ชายคนนั้นยิ้มบางๆ พลางดับเครื่องยนต์แล้วเดินลงมาที่ พื้้นดินด้านล่าง พลางมาดึึงกกระเป๋๋าออกจากมือเขา
ไปเที่ยวบ้านลุงก่อนกะได้้ กว่าจะฮอดมื้ออื่น มื่อนี่ไปเอาบุญที่หนองส่องแมวก่อน
what...หนองส่องแมวเหรอครับ เขาพูดทวนคำช้าๆ
จ้า หนองส่องแมว อยู่ใกล้ๆภูเขียวนี่่แหละบักหล่า แต่อยู่่ในอำเภอเกษตรสมบูรณ์ มื้อนี้มีงานฉลองพระธาตุกุ้มข้าว จังใด๋กะไปเที่ยวก่อนฟ้าวบ่ล่ะงาน
ป้าคนนั้นพูดพลางบ้วนน้ำแดงๆนั่นลงดิน
ไม่เป็นไรครับ ผมจะนั่งรอก็แล้วกัน ไม่งั้นคงหารถรับจ้างไปเอง
ฮ่วย...สินั่งถ่าอยู่จังได๋ไปนำกันเถอะมื้ออื่นลุงสิมาส่งดอก รับรองบ่ให้ตกรถ ลุงคนนั้นพูดก่อนจะดึงกระเป๋าจากมือเขาได้สำเร็็จ ก่อนจะดึงร่่างสูงโปร่งให้ไปนั่งข้างหน้าถ้ารวมกันขนาดตััวทั้งสามคน มันคงแน่นแน่ๆ เขายกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า ก่อนจะขอไปนั่งข้างหลัง
ไหว้งามแท้ล่ะ เออดีๆ เป็นตาฮักดั๋วะนี่แมะ ป้านุ่มพูดพลางยิ้ม มองเขาอย่างเอ็นดู รถอีแต๋นของลุงสีผ่านไร่นาล้วนแต่ มีสีทองเหลืองอร่ามพื้นที่นาบางแห่่งก็มีคนเกี่่ยวข้าวอยู่ คนที่ผ่านไปมามองเขาพลางยิ้้ม ถ้ารถถคันไหนมีเด็กสาวๆรุ่นๆกก็จะลงท้ายด้วยเสีียงกรี๊ด
กรี๊ดดดด,,,ฝรั่งขี่รถอีแต๋น และมักจะได้คำตอบจากป้านุ่มเสมอ
สูสิตายติ... กูคืออยากฮู้จักพ่อแม่สูแท้ ฮ้องเฮ็ดหยัง
เขาแอบยิ้มเธอช่างแปลงร่างเหมือนกับแม่ของเขาจริงๆป้านุ่มคนนี้ รถอีแต๋นพาเขามาที่ทางเข้าหมู่บ้าน ข้างหลัังมีภูเขาใหญ่ลูกหนึ่งแต่มันไม่ใช่ทางที่่เขาจะไป ลุุงสีพาเขาแยกมาที่ทางสายเล็กๆที่มุ่งหน้าไปยังภูเขาเล็กๆ
ภูเขาลูกนั้นชื่ออะไรครับลุง
ใหญ่่นัั่นเอิ้น ภูนกแซวแต่ถ้าที่กำลังสิไป เอิ้นภูกุ้มข้าว ลุุงลีพูดพลางเลี้ยวตััวรถ
เข้้าหมู่บ้าน มีธงสีีต่างๆประดับอยู่เต็ม คงมีงานฉลองอะะไรสัักอย่างเขาเคยไปงานวัดไทยแคลิฟอร์เนีย เมืองที่เขาอยู่กับแม่บ่อยๆ มันก็คล้ายๆกัน
คืนนี้มีีการประกวดธิดาผ้าขิด(ผ้าทอลายขิด เป็นผ้าพื้นเมืองของภาคอีสาน )ด้วยมีผ้าป่่าจากกกรุงเทพด้้วยนะ ป้านุ่มเสริม นทีเคยเห็นแต่่ ที่แม่นุ่งผ้าไหมไม่รู้จะเหมือนกันรึปล่าว เขามาถึงบ้านกลางเก่ากลางใหม่ เด็กหนุ่มอายุราว 15 ปีมองเขาด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถามบิดาว่า
อีพ่อ ไปเก็บมาแต่ไส บัักสีดาดั๋วนี่
มึึงเว้าไป มันฟังรู้เรื่่องเด้นี่ มึงอย่าเว้าพื้นต่อหน้าเด้ บักหลอด
เขายิ้้มพลางเอื้อมมืือไปจับมืือเด็กหนุ่ม แล้วยิ้มให้ด้้วยไมตรีจิต
เด็กหนุ่มยิ้มตอบอย่างเหวอๆ
สวัสดีครับ ผมชื่อนที
ชื่อมะคือคนไทยแท้บาดนี่อีพ่อ
แม่ผมเป็นคนไทยครับ ผมต้องขอรบกวนทุกคนด้วยนะครับ
น่าน...เฒ่ากูว่าแล้้ว กูคิดแล้วว่าคันมันบ่มีแม่เป็็นคนไทยมันกะะคือสิมีเมีียคนไทยละว้า อีหยังนี่เว้าหยังมาฮู้เบิด ป้านนุ่มพูดพลาง เอามือตีหลังสามี
ผมยังไม่มีีเอ่อ เมียครับป้า เขาพูดพลางยิ้้ม ป้าเริ่มหัวเราะอีกแล้ว คราวนีี้ไอ้สีแดงๆนั่นมาลอยกระเด็นมาโดนหน้าเขา เขาเอามือลูบออกพลางยิ้มแห้งๆ
บักหลอดพามัน เอ้ย อ้ายไปอาบน้ำ หาข้าวให้กินนำ มื้อแลงค่อยพาอ้้ายไปวัดเด้อมึง หลอดรับคำบิดา พลางช่วยนทียกของไว้บนบ้าน ป้านุ่มมองชายหนุ่มที่เดินขึ้นเรือนไป
โอ้ย...จังแม่น ข่อยบ่อยากเฒ่า อยากเกิดช้าอีกจัังยี่สิบปีแท้ เสียดายแท้ๆ
แม่นหยัง ล่ะ ผู้สามีถามพลางจุดยาสูบ
บัักหล่านี้ สิเสร็จป้าแท้ๆ ฮ่าๆ การหัวเราะครั้งนี้ทำให้น้ำหมากกระเด็นไปโดนหน้าสามี
คราวนี้หนักกว่าระลอกแแรกอีก เฒ่าสีมองหน้าเมียตาเขียวบั๊ดพลางดีดยาสูบที่เพิ่่งสูบวืดหายไปจากมือ
สูบแม่มันละ่..ยานี่ ถุย.. ก่อนจะเดินหัวเสียออกจากบ้านไปทิ้งให้ป้านุ่มหัวเราะอยู่ที่บ้านเพียงแต่ผู้เดียว
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ป.ล.เรื่องแต่งตามจินตนาการ บุคคลหรือสถานที่มีชื่อคล้ายกันเป็นความพ้องกันโดยบังเอิญ. ให้เสีียงภาษาไทยโดย พันธมิตร
Bookmarks