-
Moderators
หวานละไม...ชัยภูมิ ่ ..ความโง่เขลาของนักเดินทาง
ผมกำลังเดินทาง ครั้งนี้ ผมไปในที่ที่ผมไม่รู้จัก แต่แม่มักจะเล่าให้ผมฟังเสมอๆ เพราะที่นี่มันคือแผ่นดินของแม่ ที่ๆแม่เกิดแต่ไม่ได้อยู่เพราะ พรหมลิขิต ใช่ครับ แม่มักจะพูดคำๆนี้ แต่เธอมักจะอธิบายคำนี้ให้ผมฟังลึกๆไม่ได้ พรหมลิขิต ในความหมายของเเม่ คือ การที่ใครคนหนึ่งบนฟ้า กำหนดชะตาความเป็นไปของมนุษย์ผมไม่เชื่อเธอหรอก แต่ผมก็จะไม่เถียงเธอ เพราะถ้าหากผมเถียงเธอ ผมเสี่ยงมากที่จะไม่ได้กินอาหารเย็นมื้อนั้น เธอน่ารักนะครับแต่ออกจะเผด็จการนิดๆ
การท่องเที่ยวเพื่อเขียนเรื่องในดินแดนที่ไม่มีใครรู้จักมันเป็นงานผมครับ งานที่ผมรัก ผมไปเหยียบแผ่นดินอื่นมากมาย ดินแดนเหล่านั้นต่างก็ไหลไปกับ
กระแสของวัฒนธรรมตามกาลเวลา และที่ๆผมจะไปในวันนี้ ภูกระดึง ครับ
นที หรือโจนาทาน สมิธ ตามชื่อเต็ม นักเขียนสารคดีท่องเที่ยวจากอเมริกา ปิดสมุดบันทึกหลังจากบันทึกสิ่งที่เขาเขียนมันมาได้สักพัก เขาหลับตาไล่ความง่วง บนรถประจำทางสายหนึ่ง วันนี้มันไม่ค่อยมีคนเลยแฮะ เขาได้รอยยิ้มจากคนแปลกหน้า มิตรภาพที่ไม่รู้จัก...หอมหวานนักในแดนไกล เขายิ้มตอบเช่นกัน ใช่สิเขาคงจะแปลกกับสายตาของคนที่นี่ แม้เขาจะมีเลือดของคนไทยครึ่งหนึ่งก็ตาม เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาดึงมันออกจากกระเป๋ากางเกง
สวัสดีฮะ แม่ เสียงพูดภาษาไทยแปร่งๆแต่ก็ทำให้คนฟังพอจะเข้าใจได้บ้าง
นที ลูกนั่งรถสายอะไร นั่งไปที่สายที่แม่บอกรึปล่าว เสียงพูดดังมาตามสายโทรศัพท์
โชคร้ายครับแม่ รถที่แม่บอกมันเต็มหมดเพราะช่วงนี้คนไปเยอะ ผมนั่งรถแอร์เมืองเลยครับ เขาบอกว่าตอนเช้าๆก็จะถึง
จ้ะ ไม่เป็นไร ลูกแต่ลูกต้องดูของดีๆนะ ถามคนข้างๆก็ได้ แม่เป็นห่วงลูกนะที่รัก
ครับแม่ ผมจะดูแลตัวเองดีๆ ถึงแล้วผมจะโทรหานะครับ บายครับ
เขาวางโทรศัพท์พลางยิ้ม แม่น่ารักเสมอไม่ว่าเขาจะไปไหนในโลกแม่จะคอยเป็นห่วงเสมอ ดวงตาเป็นมิตรใสซื่อคู่หนึ่ง รอยเหี่ยวย่นตามกาลเวลา เผลอยิ้้มให้เขาจนอะไรบางอย่างสีแแดงๆคล้ายเลือดไหลย้อยออกมา(น่ากลัว...) เขายิ้มตอบแห้งๆก่อนจะหลับตา และหลับไปนานเท่าใดก็ไม่รู้ เขามารู้ตัวอีกที เมื่อรถหยุดที่สถานีแห่งหนึ่ง เขาขนของลงอย่าง งงๆและเขาเองก็ลงเป็นสุดท้าย คงใช่น่า จ.เลย เขาหาวพลางบิดขี้้เกียจแต่ระหว่างนั้น พระเจ้า.... เขาเหลือบไปเจอกับป้ายภาษาอังกฤษขนาดใหญ่ Welcome to ....phuKhieo ยินดีต้อนรับสู่ ..ภูเขียว เขาใจหายวาบ ไม่ใช่ สถานี จ.เลยเหรอ
สถานี บ.ข.ส ที่นี่เงียบราวกับป่าช้าก็็มิปาน ใช่สิมันเพิ่งจะเช้ามืดนี่ เวลาบอก ตีห้าครึ่งแต่มันยังมืดอยู่เลย เขามองไม่เห็นสิ่งมีชีวิตใดๆเลยนอกจากหมาแม่ลูกอ่อนที่กำลังให้นมลูกมันจากอกเหี่ยวๆของมัน รถโดยสารที่เขามามันได้จากไปแล้ว มีแต่ความเงียบเท่านั้น แสงไฟส่องสว่างวับแวมจากร้านขายของตรงนั้น
แต่เขาก็ไม่เปิดร้านเลยนี่ อากาศหนาวเย็นมาพร้อมไอหมอกตอนเช้าทำให้เขามองอะไรไม่ค่อยถนัดตานัก ตายล่ะแล้วเขาจะไปต่อได้ยังไงนี่
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววอ่อนใจ แม่ครับ ผมคิดว่าผมหลงทางแล้ว.....เขาช่างโชคร้ายจริงๆ....
ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=-lSpf88L7Rk
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ มีความสุขทุกวันค่ะทุกๆคน
:l-:l-:l-
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน; 29-07-2011 at 10:55.
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
มาติดตามผลงานครับ ฟ้าวๆปั่นแหน่เด้อครับ
-
พ่อครัวแม่ครัวบ้านมหา
รออีกจักบึด รถแดงสาย ชุมแพ-เกษตรสมบูรณ์ กะมาจ้า
พี่โจนาทาน มาเที่ยวเกษตรสมบูรณ์ นั่งรถจงเจริญกรุ๊ปนี่ล่ะจ้า
เห็นป้ายกลมๆใหญ่ๆเขียนว่า "สาวบ้านแต้" "เทศบาลตำบลบ้านยางยินดีต้อนรับ" กะลงโลดเด้อจ้า
-
Moderators
ไปฮับเลาแน้
คันลงหม่องนั้น วานพี่หมออิ๊ทไปรับเผิ่นแน้เด้อจ้า ขอบคุณนะคะพี่ที่แวะมาเยี่ยม
:l-:l-:l-:l-:l-
Tags for this Thread
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks