อาหารมื้อนั้นมันไม่ได้เลวร้าย สำหรับผมนัักหรอกครับ ลุงสีกับป้านุ่มและลูกชายของพวกเขา ให้การต้อนรับผมมอย่างอบอุ่นทีเดียว และสัญญาว่าวันพรุ่่งนี้จะส่่งผมไปที่บ.ข.สเพื่อต่อรถไปที่จังหวัดเลย ที่นี่ หนองส่องแมว หมู่บ้านเล็กๆที่ประชากร อยู่ไม่น่่าจะเกินสามสิบครัวเรือน หมู่บ้านเล็กๆที่มีเสน่ห์ด้วยน้ำใจ ผมโชคดีจังที่ได้มาที่นี่เพราะลุงสีบอกว่าวันนี้จะมีงานประจำปี งานถวายข้าวใหม่แก่พระธาตุเพราะชาวบ้านส่วนใหญ่เก็บเกี่ยวหมดแล้ว การถวายข้าวใหม่เป็นการถวายผลจากความเหน็ดเหนื่อยจากการเก็บเกี่ยวของชาวนาแก่พระบรมศาสดา ในพุทธศานา ผมพอจะรู้จักท่านเพราะแม่เคยเล่าเรื่องเกี่ยวนิทานชาดกให้ฟังบ่อยๆ และข้าวถือเป็นหัวใจของชาวนาเลยก็ว่าได้ จะมีการประกวดธิดาผ้าขิดด้วย ผมเองไม่รู้หรอกครับมันเป็นผ้าชนิดไหน เพราะในชีวิตผมเคยเห็นแต่ผ้าไหมของแม่เท่านั้น ที่ผมสนก็คือวัฒนธรรมของชาวบ้านแถบนี้้ต่างหาก มันคงน่าสนใจทีเดียวครับ
นทีเขียนบันทึกของนักเดินทาง เงียบๆบนเรือนไม้ชั้นสอง หลอดถือผ้้าขิดผืนใหญ่มาก่อนจะนั่งลงใกล้้ๆเขา
เขียนอีหยังอ้ายที เด็กหนุ่มพูดพลางยื่นหน้าลงไปดูตัวหนังสือภาษาอังกฤษหวัดๆ ที่เขียนติดกันยาวเป็นพืด เขาส่ายหัวพลางยื่นผ้าขิดผืนนั้นให้ชายหนุ่ม
อะไร ลอร์ด ทำไม...
อิแม่ให้เอาให้อ้ายใส่ไปงานฉลองพระธาตุครับ
ไม่เป็นไร พี่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน บอกแม่นายด้วยพี่ขอบใจมาก เขาำำพูดพลางยิ้มแล้วจึงเก็บบันทึกเข้ากระเป๋าก่อนจะเอากล้องถ่ายรูปออกมา หลอดชะโงกมาดูด้วยความสนใจ
บ่ได้ดอกครับถ้าบ่ใส่ผ้าขิด เข้าวัดบ่ได้ งานฉลองพระธาตุห้ามเป็นเด็ดขาดคือใส่กางเกงไป เกิบกะใส่บ่ได้ในวัด เผิ่นห้าม
what เกิบ(.. ) เขากระพริบตาถี่พยายามนึกแต่แล้วก็นึกไม่ออกได้แต่ยิ้มให้ผู้อ่อนเยาว์กว่า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอแสงประกายสดใสเหมือนกับจะขอความช่วยเหลือจากหลอด
พี่จะใส่รองเท้า เข้าวัดไม่ได้ครับ แม้แต่คณะผ้าป่าก็บ่ได้รับอนุญาติ มันบาปครับ
เขามองเด็กหนุ่มสมองก็คิด แปลกๆนะหมู่บ้านนี้แต่เขาก็มอง ผ้าทอลายแปลกๆ แม่เขาไม่เคยนุ่งผ้าแบบผ้าไหมที่แม่มักจะนุ่ง มักจะเป็นสีพื้นๆ เขาหยิบกล้องมาถ่ายรูปไว้ทุกรายละเอียด สวยแบบแปลกๆ เขาคิด ป้่านุ่มผู้แม่ก็เดินขึ้้นบันไดมา
เอาให้อ้ายแล้วติ บักหลอดมึงแคนเซิ่ลนัดกับพวกบักโตนดโลดมื้อนี้ กูบ่อนุมัติ ป้านุ่มพูดพลางเอาขวดน้ำอบหอมอ่อนทาที่ตัว กลิ่นของมันหอมอ่อนๆ
เธอสวมเสื้อผ้าไหมลายพื้นสีชมพู กับผ้าถุงที่เป็นผ้าขิดสีชมพูสลับขาว ผมยาวถูกม้วนแล้วถูกเกล้าขึ้นมีดอกเข็มสีขาวแชมอยู่ที่ผม
เย้อ อีแม่ ข้อยสิไปเล่นสาวกับบักโหนด เป็นหยังคือเว้าจังซี้หือ..ลูกชายทำท่าไม่พอใจ
ไผสิอยู่กับอ้าย บอกให้ฟังความเด้อ มึง ป้านุ่มพููดต่อ
สวยจัง...ครับ นทีพูดอย่างจริงใจ เขาระวังด้วย ถ้าหากเธอเปิดปากหัวเราะขึ้นมา มาเสี่ยงมากกับการได้้ล้างหน้าใหม่ ป้านุ่มยิ้มจนเห็นฟันดำเรียงราย พลางเหลือบไปเห็นผ้าขิดที่ยังไม่นุ่่ง
คือบ่นุ่งล่ะลูก ไปนุ่งสะ ฟ้ามืดแล้วบ่ทันพระเทศน์ดิ
ผมนุ่งไม่เป็นครับ ป้าแล้วผมไม่มั่นใจว่า มันจะลงไปกองบนพื้นไหม เขาพูดเสียงอ่อยๆป้านุ่มลอบยิ้มพลางพยักหน้าให้ลูกชาย
บักหลอด เลสสะโก แล้วเขาโดนทั้งสองจับแต่งตัวตามอำเภอใจ
........................................................................
บริเวณวัดคราคร่ำไปด้วยผู้คน เขากับหลอดเดินมา ผู้คนสนใจแขกร่างสูงโปร่งแปลกหน้า นทีอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว และผ้าขิดสีขาวสลับดำแดงนุ่งแบบโสร่งมีผ้าไหมขาวม้าคาดเอว ในมือถือกล้องเขายิ้มตอบทุกรอยยิ้มที่ให้เขา แสงของไฟสีต่างๆส่องทำให้บริเวณงานดูคึกคัก ผู้คนทุกคนไม่ว่าหญิงชาย ต่างนุ่งก็ผ้าขิดกันทั้งนั้นไม่มีใครไม่นุ่ง บางทีการพลาดจากการไปภูกระดึง กลับทำให้เขาได้พบที่มหัศจรรย์อย่างหมู่บ้านเล็กๆอย่างหนองส่องแมวก็ได้ สาวๆหลายคนส่งยิ้มมาให้เขาเหมือนกับเธอเขินอายอะไรบางอย่าง เขาก็ไม่ลืมที่จะถ่ายภาพรอยยิ้มนั้นของพวกเธอนั้น การประกวดธิดาผ้าขิดกำลังเริ่มขึ้น พวกหนุ่่มต่างก็ส่งเสียงเชียร์สาวๆหมู่บ้านตน
อ้ายที อ้ายว่าใครสวย หลอดพูดพลางมองสาวๆผู้เข้าประกวดอย่างไม่กระพริบตา นทีเองก็กดซัดเตอร์ไม่ยัง สายตาของเขาผ่านเลนส์ เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งบนเวที เธอไม่ใช่ผู้เข้าประกวดใบหน้านั้นดูอ่อนเยาว์ ผมยาวถูกรวบแล้วทิ้งปลายยาว เรือนผมถูกแซมด้วยดอกลั่นทม สองสามดอก ดวงตาสีดำขลับเหมือนกับมีีดาวซักล้านดวงอยู่ในนั้น เธออยู่ในชุดเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวขับให้ผิวสีน้ำผึ้งนั้นนวลเนียนกับผ้าทอลายขิดตัวยาว เธอมองมาที่เขาเหมือนกัน นทีเหมือนถูกมนต์สะกด
อ้ายที หลอดกวักมือเรียกชายหนุ่่มให้หลีกทางให้กลุ่มผู้มาใหม่ ดวงตาออกกจะหวาดกลััว ชายสามคนเดินแทรกเข้ามา ก่อนจะตั้งใจชนไหล่ของเขาอย่างจัง นทีมองชายคนนั้นเพียงครู่ก่อนจะถอยห่างให้ ดวงตาทีี่ทอดมายัังเขาไม่เป็นมิตรนัก เสียงโฆษกบนเวทีประกาศชื่่อผู้เข้าแข่งหมายเลข 1 นางสาวยุวดี ศรีเด่นหล้า ชัยภูมิหีบศพส่งเข้าประกวด โฆษกยังคงประกาศเรื่อยๆใครชอบเบอร์ก็เอาธงไปให้เบอร์นั้น นทีควักเงินให้หลอดไปซื้อธงคะแนนมาให้เขา เธอยังคงอยู่เกือบด้านหลังเวที ร่างนั้นยิ้มให้เด็กๆที่แต่่งตัวเหมือนจะแสดงอะไรสักอย่าง เขาไม่อาจจะละสายตาจากเธอได้ หัวใจเขา
เต้นระรัว เธอเป็นใครนะ เขาเฝ้าถามกับตัวเอง เสียงของโฆษกประกาศไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
ระหว่างที่่กรรมการทำการนับคะแนน จะเป็นการแสดงของสถานีอนามัยหนองส่องแมวเด้อครับ มื้อนี้้คุณหมอเผิ่นสิมาร้องเพลงเองเลยครับ ขอเสียงปรบมือให้กับการแสดงชุด มื้้อใด๋สิคิดฮอด เชิญชมได้แล้้วครับ
ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=WWVkh-y6FGQ
ร่างนั้นก้าวออกมาด้านหน้ากับเด็กอายุุราว9-10 ขวบสี่คน เธอดูสวยน่ารักเสียงร้องเพลงนั้น มีบางท่อนที่เขาไม่่รู้จััก แต่ทำนองเพลงก็ดูสนุกยิ่งเวลาที่เธอเต้นไปกับเด็กๆเธอ ดูเหมือนผีเสื้อที่กำลังเต้นระบำอยู่ในสวนดอกไม้ เขาเดินถือ ธงทั้งกำมือแล้วเดินไปที่หน้าเวที ก่อนที่จะยื่นมันให้เธอทั้งกำท่ามกลางเสียงโห่ เธอก้มลงพลางยิ้มให้กับเขาเช่นกัน แต่ทว่า..
เพล้ง ...เขารู้้เจ็บแปล๊บที่หัว ก่อนที่สติจะเลือนลางเต็มทีี่ เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิิ้้น
อ้ายจ้อน...อ้ายคือเฮ็ดจังซี้้ ...หือ แล้วสัมผัสการรับรู้ทุกอย่างก็ดับวูบลง
Bookmarks