ไม่อาจห้ามได้ความคิดถึง
จึงรำพึงมิวายได้ครวญหา
หาอิ่มเจ้าคิดถึงแม้ครั้งครา
ที่ครวญหาหวังว่าจะอิ่มเอม
มีบ้างไหมที่ใดเขาทิ้งบ้าง
ที่เขาขว้างขอเก็บไว้ให้เกษม
ยามอ้างว้างมีคิดถึงที่เติมเต็ม
คงอิ่มเอมในคิดถึงที่เขานั้นมีเกิน ...
[4SHARED]http://www.google.co.th/embed/147220485/ac1a017[/4SHARED]
Bookmarks