เวทนามนุษย์

[หนุ่มหน้าลาว]

กาลสมัยยาดแย่ง เร่งกันแข่ง ความโลโภ
โสแต่ทางสิครอบครอง ทุกสิ่งของ ต้องเป็นเจ้า
เอาปัจจัยมาเอื้อ ให้ตัวเอง บริโภค
ปัจจัยสี่ใช้บ่ได้ ต้องเกินห้า จั่งถืกใจ
ความโลภใหญ่มาตุ้ม คลุมกะหมอง มีตะอยาก
ความพอเพียงบ่คึดพ้อ ใจคนเอ้ยเวทนา
ใจคนตกเป็นข้า มวลกิเลส มัวเมา
บ่เคยเซาชะลอหิว มีแต่หา สะสมเพิ่ม
หามาเติมให้มันล้น คนเอ๋ยคน ซ่างหนามืด แท้น้อ
คำสอนองค์พุทธเจ้า บ่เอาเข้า ใส่หู
อยู่เฮือนสูงผั่นอยากมีเฮือนน้อย ได้กินกลอย ผั่นอยากกินมันฝาหรั่ง
มีสตางค์ เจ็ดหมื่นล้านแปดหมื่นล้าน อยากหาญกล้าฮุบแผ่นดิน
ยินทีวีเขาเว้า มีคนกินภูเขา ทางโคราช ปากซ่อง
วังน้ำเขียว ถืกถากถาง เหมิดค่องน่อง นายทุนเข้ายึดครอง
กรมอุทยาน เพิ่นประกาศกึกก้อง ให้เจ้าถอดถอนสิทธิ์ สาเด้อ
นั่นมันดินมูลมัง แห่งสยามตามหลักซี้
คันเจ้ามี หลายเหลือล้น เอามายายคนจน ผู้หาเช้ากินค่ำ แหน่เปี๋ยง
ซ่างมาคึดอยากหย่ำ ตะของเจ้าผู้เดียว แท้หือ...ฮ่าฮ่าฮ่า โอ้ยเนาะ
เหมิดคำสิเว้า

[chudhancock]

มวนดีแท้หลานหนุ่มหน้าลาวจ๋า พอปานพระมหาเทศโปรดสัตย์โลกเลย อิอิอิอิ


ยุคสมัยยื้อแย่ง แข่งขันประชันเก่ง
มีแต่เส็งต่อสู้ สูเจ้าแมนเหยียดตาย
โลภโลหะจนเป็นฮ้าย หญิงหรือซายต้องหมายแข่ง
สู้จนแฮงแทบสิสิ้น หวังสิได้ให้มากมาย
มีซ่ำไดยังหาเพิ่ม เดิมเต็มบอให้ขาด
จากเงินบาทจนได้ล้าน เอาปานนั่นกะบอพอ
มีแต่ขอให้มีเพิ่ม อันเมืองพอบอมีว่า
สร้างปัญหาเฮ็ดให้วุ่น แลนหาหนีมาใส่หัว
บางคนตั๋วเที่ยวหาต้ม อมเอาของคนอื่น
บืนแต่ทางอยากสิได้ บอยอมให้เพินได้ดี
คนจำพวกหมู่นี้ หาวิทีเฮ็ดไปทั่ว
เพินบอกลัวเกรงซ้ำ กรรมบอฮู้ว่าบาปเวร
บาปบอเห็นเวรบอฮู้ จิตบออยู่ในพระธรรม
สร้างแต่กรรมกระทำเข็น เกิดมาเป็นมนุษย์ฮ้าย
สิ่งนอกกายตายไปแล้ว เอาไปนำบอได้ดอก
บอมีไผ๋สิอยู่ได้ หัวค้ำฟ้า ให้ละเวรสาเดอ นี่แหล่ว