อนิจจังปลาข่อน ลืมวังบ่เป็นท่า
มาอยู่ศิวิไลย์เมืองฟ้า ย่านลืมป่าแดนดง
ลืมโสล่งผ้าถุง ถืกจูงไปใส่ซ่งน้อง
ลืมฮอดคองฮีตเค้า อีสานเก่าแสนงดงาม
ตามจารีตประเพณี เปลี่ยนวิถีในทุกด้าน
คันอานิจสงค์บุญสร้าง ท่านมั่งมีศรีสุข
อย่าสิไลลืมทุกข์ ก่อนหลังครั้งแต่กี้
ให้เจาลี่กลับมาบ้าน สร้างเวียงวังใหม่
คันแม่นตาย คนยังสิได้ย่อง อยู่สถานก่ำถิ่นเดิน นั้นแหล่ว
Bookmarks