มะม่วงหาว มะนาวโห่




มะม่วงหาว มะนาวโห่ เป็นต้นไม้ในวรรณคดี
บางคนเรียก

มะม่วงไม่รู้หาว มะนาวไม่รู้โห่
ซึ่งก็คือ ต้นหนามแดง




มะม่วงหาว มะนาวโห่



ชื่อวิทยาศาสตร์ :Carissa carandaslinn.

วงศ์ : Apocynaceae

อาณาจักร : Plantae

สกุล : Carissa

สปีชีส์: C. carandas



มีชื่อเรียกอื่นๆ

มะนาวไม่รู้โห่ ( ภาคตะวันออก)
มะนาวโห่ ( ภาคใต้)
หนามขี้แฮด (เชียงใหม่ )
หนามแดง ( กรุงเทพ)




มะม่วงหาว มะนาวโห่




ลักษณะทั่วไป


ลำต้น

เป็นไม้พุ่มยืนต้น สูงราว 2-5 เมตร ตามลำต้น
กิ่งก้านมียางสีขาว และมีหนามแหลมยาว



ใบ

ใบเป็นใบเดี่ยว รูปไข่กลับ เรียงตรงข้าม ขอบใบเรียบ ผิวใบมัน เนื้อใบ เรียบ



ดอก

มีลักษณะดอกเล็กสีขาวออกเป็นช่อตามซอกใบและปลายกิ่ง โคนดอกมีสีชมพูหรือแดงอ่อน และมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกดอกตลอดปี



ผล

ส่วนผลเป็นผลเดี่ยวออกรวมกันเป็นช่อ ผลอ่อนจะมีสีชมพูอ่อนๆ และค่อยๆ เข้มขึ้นเป็นสีแดง กระทั่งสุกจึงกลายเป็นสีดำ


ผลเมื่อผ่าออกแช่น้ำเกลือเข้มๆ ไว้คืนหนึ่ง นำไปแช่ต่อด้วยน้ำเชื่อม จะมีรสชาติ เปรี้ยวๆ หวานๆ กรอบ กรุบๆ

ถ้ารับประทาน มะนาวโห่ และตามด้วยมะนาวลงไป จะทำให้มะนาวโห่หวานลิ้น อร่อยมาก




สรรพคุณทางยา


ราก

ใช้บำรุงธาตุ ขับพยาธิ รักษาบาดแผล และแก้คัน,



ใบ

ใช้แก้ท้องร่วง เจ็บคอ แก้ปวดหู,



ผล

มีรสเปรี้ยว คล้ายมะนาว ใช้แก้ไอ แก้โรคลักปิดลักเปิด แก้ท้องเสีย แก้เจ็บคอ และช่วยขับเสมหะ



…………………………………..




พระรถ- เมรี จาก นางสิบสอง ที่เกี่ยวข้องกับไม้ในวรรณคดี



มะม่วงหาว มะนาวโห่


[wma]http://supannika.webs.com/Prarojmaree.wma[/wma]



นางสิบสอง เป็นวรรณคดีไทยที่สร้างจากตำนานพื้นบ้านเก่าแก่
ที่ดัดแปลงมาจากเรื่อง ‘รถเสนชาดก’


ซึ่งเป็นชาดก 1 ใน 50 เรื่องของปัญญาสชาดก หรือชาดกนอกนิบาต ที่แต่งเลียนแบบอรรถกถาชาดก เพื่อสอนศาสนา และเป็นชาดกเรื่องที่ได้รับความนิยมมากที่สุด เพราะมีผู้นำไปเป็นต้นเค้าในการแต่งวรรณกรรมต่างๆ อีกมากมาย



เรื่องนางสิบสอง และพระรถ-เมรี เป็นเรื่องราวของหญิงสาว 12 คนที่ถูกพ่อนำไปปล่อยในป่า เพราะคิดว่าเป็นกาลกิณีที่ทำให้ครอบครัวที่เคยเป็นเศรษฐีกลับยากจนลง นางทั้งสิบสองต้องเร่ร่อนไปจนกระทั่งไปถึงเมืองยักษ์ นางยักษ์จึงรับนางสิบสองเป็นน้อง ภายหลังนางสิบสองรู้ว่าพวกตนอยู่กับยักษ์ จึงหลบหนีไปเมืองกุตารนคร และทั้งหมดได้เป็นมเหสีของพระเจ้ารถสิทธิ์


เมื่อนางยักษ์รู้ข่าวก็โกรธแค้นมาก จึงตามมาและทำอุบายจนได้เป็นมเหสีเอกของพระเจ้ารถสิทธิ์ จากนั้นจึงหาทางกำจัดนางสิบสอง โดยแกล้งทำเป็นป่วย ต้องควักลูกตานางสิบสองออกมาจึงจะหาย พระเจ้ารถสิทธิ์จึงควักลูกตานางทั้งสิบสอง แล้วส่งไปขังไว้ในถ้ำในขณะที่ทุกคนตั้งครรภ์แล้ว ทั้งหมดอดอยากมากจึงกินเนื้อลูกของตัวเอง ยกเว้นน้องสุดท้อง ซึ่งไม่ได้กินลูกของตน และตั้งชื่อลูกว่า “รถเสน” หรือ “พระรถ”


ต่อมาพระเจ้ารถสิทธิ์ก็รู้ว่าพระรถเป็นลูก ทำให้นางยักษ์ไม่พอใจ จึงคิดกำจัดพระรถ ด้วยการแสร้งทำเป็นป่วย ต้องกินผลไม้ในเมืองที่นางเมรีลูกสาวของตัวเองอยู่ จึงจะหาย จึงให้พระรถไปเอามา โดยฝากสารสั่งให้นางเมรีฆ่าพระรถ ว่าถึงเมืองเมื่อไรให้ฆ่าเมื่อนั้น แต่เผอิญพระรถได้ไปพบฤาษีกลางทาง ฤาษีจึงได้แปลงสารว่า ถึงเมื่อไรก็ให้แต่งงานเมื่อนั้น แล้วพระรถและนางเมรีก็ได้แต่งงานกัน


สุดท้าย นางเมรีก็ตรอมใจตาย เพราะพระรถหนีกลับเมือง ส่วนนางยักษ์ผู้เป็นแม่เลี้ยง เห็นพระรถกลับมาอย่างปลอดภัยก็แค้นจนอกแตกตาย ฝ่ายพระรถเสนได้รักษาแม่และป้าหายจากตาบอด และได้ครองเมืองต่อมา



แต่ก็มีข้อมูลส่วนหนึ่งระบุว่าผลไม้ดังกล่าวในเรื่องนี้ก็คือ
‘มะม่วงไม่รู้หาว มะนาวไม่รู้โห่’


หรือ


บางแห่งเรียกว่า ‘มะม่วงรู้หาว มะนาวรู้โห่’
ซึ่งเป็นพืชชนิดเดียวกันคือ ‘หนามแดง’ ในปัจจุบัน




........................