ดุุจเดือนเพ็ญลอยเด่นขึ้นชั้้นฟ้า
เมื่อดาราระยับจนดับแสง
ที่ปลายฟ้าจรดน้ำสีก่ำแดง
ทอดลงแต่งระลอกคลื่นกลืนตะวัน
ด้วยอาวรณ์ถวิลอยู่ทุกรู้สึก
แม้ใจนึกเฝ้าแต่คอยละห้อยหา
ดุจดวงจันทร์แห่งรักและศรัทธา
ก่อคุณค่าเป็นสายธารของหัวใจ
ฤาจะลืมได้สิ้นนะกลิ่นเจ้า
ก่อนคอยเฝ้าดูแลจนแจ้งสาง
แม้อาทิตย์อัสดงก็มิจาง
ยังมิวางฤากลิ่นรักจักห่างไกล
เช่นกุสุมาลย์ภุมรินก็รู้กลิ่น
เฉกเช่นดินหอมกลิ่นพิรุณร่ำ
รักเจ้าเอยเคยฟังแต่น้ำคำ
ขอจดจำคำหวานซึ้งซ่านใจ
ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=3OCnPSvDJAM
Bookmarks