มองจันทร์
จันทราเจ้าเอย จะรู้ไหมว่า
ข้าเปลี่ยวอุรา ใจข้าสะท้านไหว
ราตรีที่แสงจันทร์ นี้อำไพ
เหตุไฉนข้าจึง หม่นหมองกาย
อยากมีเขานั่ง ใต้เงาจันทร์ชิดใกล้
บัดนี้ข้าเหงาใจ หม่นไหม้ยามหลับใหล
ในนิทรากล่อมนอน คนไกลจรอยู่ไหน
โปรดกระซิบบอกฤทัย คนที่รักคะนึงเช่นกัน
หนาวหนาวหนาว ร้าวร้าวร้าวห่วงหา
ข้าสะท้านอุรา หวั่นไหวมิอาจกั้น
ฝากกระซิบรัก ผ่านใต้เงาจันทร์
ว่าหทัยนั้น ไม่เคยลืมยอดดวงใจ
แสงจันทร์เอย โปรดรับรู้ว่า
ใจข้าเหงาอุรา คิดถึงคนไกล
หัวใจข้าเหงา แสนเศร้าต้องร่ำไห้
คิดถึงคนไกล เมื่อไรได้ชิดกัน
[radio]http://supannika.webs.com/Kidtuong%20Pongsit.wma[/radio]
.........................
หากว่าเราต้องจากกันจริง แล้วเราจะทำไฉน
จะอยู่ได้อย่างไร ห่างต้องเคว้งคว้างดังสายลม
Bookmarks