ผญาฮัก..จากคนไกล..

[พลายแก้ว]

หล่านางเอ้ย...เจ้าผู้จุบุหน้า ยาใจอ้ายพี่
ซ่างมาหนีจากอ้าย ภายพี้ให้อยู่เดียว
ซ่างบ่เหลียวหลิงหน้า เจรจาดอมพี่
หรือว่าติฮูปฮ้าย เห็นหน้าหน่ายสะอาง
อดให้มาเทียมข้าง พอพลางหายส่วง
พี่หากเป็นห่วงน้อง นางหล่าท่าเดียว
เยียวว่าชิงชังอ้าย บ่หมายมาเยี่ยมหยั่ง
หวังสิป๋าปล่อยฮ้าง ฮามให้อ้ายทุกข์ตรม
แสนระทมระบมเศร้า เหงาใจหทัยหม่น
จำต้องทนขดคี่คู้ อุดอู้ฮ่ำคะนิง
สิบ่หลิงเห็นก้ำ ความหลังครั้งเก่า เฮาบ้อ
บ่คิดพ้อหน้าอ้าย ชายพี่บาดฮ่วมกัน แน่ตี้
สุดที่พี่ฮักน้อง น้อยหน่อนางสวรรค์
ดุจดั่งกลืนกินจันทร์ หน่วยสูงอยู่เทิงฟ้า
บ่มีไผ๋มาม้าง สิเนหาฮักฮ่วม ได้แหล่ว
แนวว่าฮักกุมกวม สรวมถนอมต่อน้อง ตะผองเฒ่าชั่วชีวัง..นางเอ้ย..