จากเรื่องจริง
...
บนถนนที่มืดสนิท มีแสงไฟกลมๆ วิ่งนำมอเตอร์ไซค์คันเก่าๆ ที่วิ่งตามแสงไฟมาอย่างกระชั้นชิด
มันวิ่งด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดเท่าที่ความเก่าของมันจะทำได้
แต่นั่นมันก็คงไม่เร็วเท่ากับใจของคนที่ควบคุมมันอยู่
มอเตอร์ไซค์คันเก่าไม่เกี่ยงงอนที่หมุนล้อให้เร็วขึ้น หลังจากที่มันได้พักทุกๆ 6 ชั่วโมงตลอดการเดินทางไกล
ความหนาวเย็น และลมที่พุ่งเข้ามาตลอดเวลา อาจจะไม่มีปัญหาอะไรกับมอเตอร์ไซต์
แต่กับหญิงร่างเล็กที่อยู่บนอานของมัน - ไม่ใช่
นางหลี ชุนเฟิงตัดสินใจจอดเพื่อหยุดพัก ที่ต้นไม้ใหญ่ข้างถนน เพื่อหลับเอาแรง...
คืนนี้เป็นคืนที่ 2 ที่เจ้านายของมันแวะหลับใต้ต้นไม้...โดยที่มีมันเป็นเครื่องกันความหนาว
คืนที่ 3 นางหลี ชุนเฟิงจำเป็นต้องแวะร้านขายยาเพื่อซื้อยากิน และจำใจเสียเงินค่าที่พัก เพื่อให้ตัวเธอพักผ่อนให้เต็มที่
เช้าวันที่ 4 นางหลี ชุนเฟิง...เริ่มรู้ถึงขีดจำกัดของตัวเอง
การขับมอเตอร์ไซค์ข้ามมณฑลโดยที่ดื่มน้ำเพียงครึ่งขวด เพื่อแก้ปัญหาการต้องแวะฉี่ระหว่างทาง
การขับมอเตอร์ไซค์ข้ามณฑลโดยที่กินแค่บะหมี่ด้วย และขนมปัง และหมากฝรั่ง 20 อันที่มีไว้แก้ง่วง
มันไม่ใช่เรื่องฉลาดที่จะทำ
แต่ทางเดียวที่ทำได้เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเริ่มถึงขีดจำกัดของตัวเองคือ
...รีบทำให้เสร็จก่อนที่จะถึงขีดจำกัดของตัวเองจริงๆ
นางหลี่ ชุนเฟิง ตัดสินใจขับมอเตอร์ไซค์ติดต่อกัน 3 วันโดยไม่หลับไม่นอน
จนกระทั่งล้อมอเตอร์ไซค์ก็หมุนมาถึงจุดหมายปลายทาง ที่หน้าโรงเรียนอนุบาล ที่เด็กชายคนนึง
เด็กชายที่เธอรักมากที่สุด แต่ไม่มีโอกาสอยู่ด้วย เพียงเพราะว่าเธอต้องออกมาทำงานเสิร์ฟในอีกมณฑลหนึ่ง
ต้องใช้ผงซักฟอกผสมกับสบู่เพื่อใช้อาบน้ำ เพียงเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นต่างๆ
เด็กชายคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้านางหลี ชุนเฟิง...เด็นชายคนนั้นไม่ได้ตัวเปื้อนเลือดหรือหิวโซเหมือนในความฝันเธอเมื่อ 6 วันก่อน...
เด็กชายคนนั้น เรียกออกมาเสียงดังว่า "แม่!"
คำๆ เดียว
ระยะทางกว่า 2,000 กิโลเมตร 6 วัน แค่นี้แหละที่เธอต้องการ
นางหลี่ ชุนเฟิงยื่นหมากฝรั่งชิ้นที่ 20 ให้ลูกแล้วทำสิ่งที่อยากทำมากที่สุดของการเป็นแม่ - กอดลูกของตัวเอง
แล้วเธอก็ร้องไห้
"แม่คือ ผู้หญิงคนนึง...ที่อยากกอดเรามากกว่าทุกคนในโลก"
ตีความและเรียบเรียงใหม่ โดยอ้างอิงมาจากเรื่องจริง...
ข่าวสด วันที่ 02 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 ปีที่ 20 ฉบับที่ 7370 ข่าวสดรายวัน
ปล. วันแม่ปีนี้ รู้ว่าแม่อยากเจอ ก็ได้หนีงานกลับบ้าน แม่กอดเราครั้งที่เราไหร่จำไม่ได้แล้ว
รู้แต่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมกอดแม่
Bookmarks