กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: หวานละไม ชัยภูมิ ตอน เหตุผล

  1. #1
    Moderators สัญลักษณ์ของ สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    ที่อยู่
    เกาหลี
    กระทู้
    750
    บล็อก
    30

    รอบยิ้มพิมใจ หวานละไม ชัยภูมิ ตอน เหตุผล

    นทีนั่งกุมมือของป้่านุ่มและลุงสีไว้คนละข้าง มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนี้ มือของลุงสีสาก เพราะเปื้อนดินหลังจากที่หลอดถูกรถชน ลุงสีเอามือกวาดเอา ดินเปื้อนลือด มาด้วย ดวงตาของทั้งคู่เลื่อนลอย หวานละไมมองสบตา้เขาหลายครั้ง เหมือนกับจะบอกว่ายังความหวัง ส่วนวงศ์อินและมณีมัยเดินไปมารอบๆหน้าห้องไอซียู เหมือนกับกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

    มือของป้านุ่มสั่นระริก น้ำตาไหลอาบแก้มเหี่ยวย่นตามกาลเวลา นทีแทบจะเบือนหน้าหนี เขาเองมีส่วนผิดเป็นเพราะ้เขาหลอดถึงอยู่ในสภาพนี้เขามีส่วนทำให้ลุงสีและ้ป้านุ่มเสียใจ

    เอื้อย บักหลอดมันบ่เป็นหยังดอก เฮาฟ้าวมาโรงบาลหมอธนาเผิ่นกะเก่งเด้ เอื้อยกับอ้ายสีคิดในทางดีๆไ้ว้ก่อนโลด

    ข่อยกะคิดแต่แนวดีๆล่ะจารยวงศ์ ขอให้ลูกข่อยอย่าำได้เป็นหยัง บักหลอดมันบ่แม่นคนชั่ว ทันมันสิเป็นหยังให้ข่อย...ใ้ห้ข่อย เสียงนั้นหายไปในลำคอ นทีดึงร่างนั้นมากอดแน่น

    พระคุ้มครองคนดีครับป้า ผมจะสวดมนต์ให้ลอร์ด นทีบอกสั้นๆแต่หัวใจของเขาปวดร้าว ลุงสีนั่งเงียบก่อนจะเอามือกำกระเป๋าเสื้อข้างที่ใส่ดินเปื้อนเลือดไว้แน่น อาการนั้นแทนคำพูดทั้งหมด

    วงศ์อินหันไปหาบุตรสาวที่ม้านั่งฝั่งตรงข้าม

    ไมพ่อกับแม่สิกลับก่ิอนมื้ออื่นพ่อสิไปตัดยางแต่เช้า อ้ายคือสิมาฮอดแล้วกุญแจกะบ่มี ไมอยู่เป็นหมู่ป้ากับลุงก่ิอนเด้อลูก

    จ้า พ่อมีอีหยังไมสิโทรไปหาดอก หวานละไมรับคำก่อนจะเดินไปส่งพ่อกับแม่ี่รถ ดวงตาของพ่อฉายแววบางอย่างมันน่ากลัวกว่าทุกครั้ง เธอเคยเห็นเวลาพ่อโมโหพ่อมักจะไม่แสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดด่าทอ มันน่ากลัวกว่านั้น หวานละไมดึงแขนเสื้อเหมือนครั้งที่เธอเป็นเด็กเล็กๆ

    รอยยิ้มบางจุดขึ้นที่มุมปาก

    พ่อสิกลับบ้านมีบางเรื่องต้องเฮ็ดเร็วๆ ถ้าช้าไปมันสิบ่ทัน ไมเข้าใจบ่ลูก

    จ้ะ หญิงสาวรับคำเบาๆก่อนยิ้มให้แม่ หลังจากที่ขึ้นรถมาแล้ววงศ์อินดูเงียบขรึม ความเงียบดังกล่าวทำให้คนที่นั่งข้างๆอึดอัด มณีมัยมองหน้าสามีอย่างค้นหาำตอบ

    วงศ์คะ มีอะไรไม่สบายใจรึปล่าวคะ คุณดูแปลกๆ

    รถหยุดที่ข้างทางกระทันหัน วงศ์อินเปิดประตูรถออกก่อนจะเอาบุหรี่มาจุดสูบก่อนผ่อนลมในอกออกมาราวกับว่ากำลังปล่อยความไม่สบายใจออกมากับควันสีขาวๆนั้น มือเรียวยาวของภรรยาดึงบุหรี่ในมือออกอย่างนุ่มนวล

    สัญญากับตาโมกข์ยายไมว่าจะไม่สูบแล้วนะคะ มีอะไรไม่สบายใจหรือปล่าวคะ

    วงศ์อินกำมือภรรยาไว้มั่น ก่อนจะผ่ิอนลมหายใจอีกระลอก

    ผมรู้ว่าใครชนบักหลอด ผมเห็นมัน

    ใครคะ ทำไมเขาใจร้ายจัง นี่ถ้าหลอดเขา...เสียงนั้นหายไปในลำคอ เธอสบตากับสามีเพียงครู่ สายตาอีกฝ่ายดูไม่สบายใจมาก

    บักจ้อน ผมกำลังจะไปบ้านกำนันสมาน ไปลากคอมันไปขอโทษพี่นุ่มกับพี่สีให้ได้ ถ้ามันยังไม่สำนึกผมจะเอามันเข้าคุกเอง ดวงตาคู่นั้นฉายแววแห่งความโกรธอย่างเต็มที่

    จ้อนน่ะหรือค่ะ ทำไมเขาทำแบบนี้้เสียงนั้นดูตกใจไม่น้อย

    เพราะยายไม คุณจำไม่ได้เหรอทำไมนทีโดนตีหัวแตก หรือคนอื่นที่มาเกาะแกะกับลูกเราต้องมีเรื่องกับมันทุกคน มันทำให้ลูกเราไม่มีเพื่อนเลย

    แต่การที่ทำแบบนี้ดูจะผิดเป้าหมายไปหน่อย เพราะคนรับเคราะห์คือหลอด ถ้าเขาทำกับนทีผมจะไม่โกรธขนาดนี้หรอก แต่นี่หลอดมันไม่ได้มาเกี่ยวข้องกับไมเลย แล้วถ้าคนที่โดนมันทำไม่ใช่หลอดล่ะถ้าเป็นยายไมล่ะคุณกับผมไม่ใจสลายเลยเหรอ

    จ้อนเขาคงโมโหที่คุณเปิดทางให้พ่อนทีมากกว่าคะเพราะแกมาชอบๆลูกเราตั้งนานแล้ว ยิ่งครอบครัวพี่นุ่มเองก็เป็นคนพาพ่อนทีมา แกก็เลยทำแบบนั้น ภรรยาพูดพลางชายตามองหน้าสา่ีมี

    มณี แล้วถ้าเป็นคุณอยากให้ใครดูแลลูกเราล่ะ มันไม่ใช่เราจะวางหัวใจของเราไว้ในมือใครก็ได้ เราต้องดูว่ามือนั้นจะทะนุถนอมหรือบีบหัวใจเรา จ้อนมันรักลูกเราก็จริงแต่มันเห็นแก่ตัว ส่วนนทีเขามาขอโอกาสผม เขาพูดกับผมว่าเขารักลูกของเรา ความกล้าตรงนี้ที่จ้อนมันไม่มี ทั้งที่มันเป็นนักเลงแต่มันก็ใจเสาะเพราะกลัวผม และที่สำคัญลูกเราำไม่ได้รักจ้อน ไมเห็นจ้อนเป็นตัวแทนตาโมกข์เท่านั้น วงศ์อินพูดก่อนถอนหายใจอีกรอบ

    สมมุตินะถ้าไมเขาแต่งงานกับจ้อนแล้ววันหนึ่งวันที่ผมไม่มีกำลังพอที่จะต่อกรกับมัน ถ้ามันทำร้ายลูกเราล่ะ เรามิแย่เหรอ

    วงศ์คะฉันเข้าใจคุณค่ะ คุณห่วงลูกของเรา ไปเถอะค่ะ

    ผมจะไปส่งคุณที่บ้านก่อนเผื่อตาโมกข์มาลูกอาจจะหิว คุณไปดูตาโมกข์เหอะออกเวรมาเขาอาจจะเหนื่อยทำแกงเผ็ดปลาดุกอย่าเผ็ดมากล่ะตานั่นกินเผ็ดไม่ค่อยได้

    ค่ะ มณีมัยยิ้มบางๆให้สามี ก่อนจะก่อนขึ้นรถไป

    นาฬิกาบอกเวลาเกือบตีำหนึ่งร่างของใครคนหนึ่งขดตัวอยู่ในมุมมืดของห้อง กำนันสมานเดินเข้ามาในห้องเสียงเบา เท้าอ้วนๆต้องไปสะดุดอะไรบางอย่าง

    ไฟจากห้องสว่างขึ้น จ้อนนั่นเองที่นั่งขดตัวอยู่มุมห้อง

    มึงมานั่งหยังกว่าอยู่นี่บัดบักอันนี่ คือบ่ไปนอนหือ...จ้อนมึงเมาติ

    ดวงตาแดงก่ำสบตากับพ่อมันไม่ใช่แววตาของบักจ้อนคนเก่งที่กำนันสมานเคยเห็น มือข้างหนึ่งลูบที่หัวลูกชายเบาๆ ใช่ลูกมันจะแย่จะเลวแค่ไหนในสายตาพ่ออย่างเขาจ้อนก็คืิอลูกที่เขามี บางครั้งเขาแทบอยากจะเป็นคนหูหนวกตาบอดเพื่อที่จะไม่ต้องไปรับรู้สิ่งที่ไม่ดีที่ลูกได้ก่อไว้ แต่จะให้ทำยังไงละในเมื่อสอนเท่าไหร่จ้อนมันไม่เคยสักครั้งที่จะทำตาม เขาทำได้ดีเพียงแค่ตามแก้ปัญหาเท่านั้น เสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน

    ไผมาว่ะ กูบ่รับแขกดอกมันหมดเวลาทำการแล้ว กูสินอน มื้อนี้ไปประชุมกูกะเมื่อยพอแฮงแล้ว

    กำนันสมานพูดกับตัวเองอย่างอามรณ์เสีย เจ้าของรถคันนั้นเชื้อเชิญตัวเองเข้ามาในบ้านเิอง วงศ์อินยกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า

    จารย์ มีหยังมันเดิกแล้ว มีหยังเอาไว้มื้ออื่นเถาะ ผมสินอน
    อ้ายไปนอนโลดแต่เอิ้นบักจ้ิอนมาหาผมก่อนผมมีเรื่องสิเว้ากับมันมื้อนี้ วงศ์อินบอกเสียงเย็นๆกำนันมานนึกถึงอากัปกิริยาของบุตรชายก็ให้แปลกใจ
    อาการที่ไม่ิอยากต้อนรับแขกกลับเปลี่ยนทีท่าทันที

    มียังกับมันบักจ้อนน่ะ

    อ้ายไปเอิ้นมันมาผมมีเรื่องสิบอกแท้ๆล่ะ แต่ยังไม่ัทันที่กำนันสมานจะได้เรียกบุตรชายจ้อนก็เดินออกมาจากตัวบ้าน ท่าทางเหมือนคนเมากาวไม่มีผิด

    ไปโรงบาลกับอาเดี๋ยวนี้จ้ิอน ไปขอโทษพ่อกับแ่ม่บักหลอด โตฮู้บ่การที่โตเฮ็ดจั๋งซี้ส่ำกับเอาตีนเหยียบหัวใจคนเป็นพ่อกับแม่

    ผมบ่ได้ตั้งใจผมแค่สิถีบมันล้มผมบ่คิดเลยมันสิเสียหลักไปตำต้นไม้ จ้อนพูดเสียงสั่นๆเขาไม่กล้าสบตาของวงค์อิน กำนันสมานมองหน้าบุตรชายแบบไม่อยากจะเชื่อ อีกแล้วเหรอนี่ที่จ้อนหาเรื่อง เพราะอะไรจ้อนถึง
    ทำเรื่องเลวร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่ามือข้างนั้นกระชากแขนลูกชายอย่างแรง
    บักจ้อน มึงไปเฮดหยังมาบอกกูเดี๊ยวนี้...บักขี้ข้าเขา ..มึงไปเฮ็ดเรื่องให้กูนำมึงฮู้บ่...บักลูกทรพี
    ผมบ่ได้ตั้งใจ อีพ่อ ซ่อยผมแน ผมบ่อยากติดคุกผม...ย้าน จ้อนร้ิองไห้ ร่างนั่นทรุดลงกับพื้น กำนันสมานมองลูกชายด้วยความปวดร้าว มือข้างหนึ่งดึงแขนกระชากสุดแรง วงศอินเห็นดังนั้นจึงเข้าไปปราม
    เซาเถาะอ้าย ตอนนี้หมอเผิ่นกำลังซ่อยมันอยู่แต่อ้ายสีกับเอื้อยตี้ให้ปานเจ็บไปกับลูก พาบักจ้อนไปขอโทษเลาสะ ถ้าปล่อยไว้คนบ้านเฮามันสิเบิ่งหน้ากันบ่ติด อ้ายสีเลาแหงเหลือบักหลอดเป็นลูกผู้เดียวอยู่
    น้ำตาไหลอาบแก้มตานั้นเหนื่อย ..อ่อนล้า.. หมดแรง...สิ้นหวัง จ้อนเงยหน้าขึ้นมองพ่อ
    มึงฮู้บ่จ้อน เขาทุกข์ย้อนลูกเขาเจ็บแต่...กูพ่อมึงทุกข์ย้อนลูกกูชั่ว ลูกกูมันเลว ใหู้กูตายสาจ้อนคันมึงสิเป็นพอส่ำนี่ มึงบ่ได้เหยียบหัวใจเขามึงเหยียบหัวใจกู..พ่อมึงนำ เสียงนั้นดังขาดเปนห้วงๆวงศ์อินหาคำอธิบายความรู้สึกนี้ไม่ได้นี่ทุกข์ของพ่อแม่ เขาได้แต่ขับรถตามหลังสองพ่อลูกเงียบๆไปตลอดทาง
    .................

    ร่างลุงสีนอนหลับมือข้างขวากุมกระเป๋าเสื้อที่ข้างในใส่ดินเปื้อนเื้ลือดกระเป๋าข้างที่ใกล้หัวใจของลุงที่สุด ส่วนป้านุ่มนอนพิงเก้าอี้ที้พื้นโดยไม่คำนึงว่าพื้นที่โรงพยาบาลมันจะสกปรกแค่ไหน หวานละไมยืนพิงขอบประตูร่างนั้นอ่อนเพลียดวงตางดงามดูอ่อนล้า นทียื่นกาแฟให้เธอ
    ขอบคุณค่ะ ไม่ง่วงเหรอคะ เธอถามพลางไปนั่งที่ม้านั่งมุมหนึ่งที่ห่างจากร่างป้ากับลุงเพราะเกรงว่าเสียงพูดนั้นจะทำให้ทั้งสองตื่น
    ผมนอนไม่หลับครับไม นทีนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆกัน มือสองข้างกำกระป๋องกาแฟไว้แ่น่น ดวงตานั้นคลอไปด้วยหยาดหยดน้ำตามันค้างอยู่ในตาคู่สีน้ำตาลนั้นเนิ่นนาน
    นทีคะ เรามาหาหมอเร็วมากนะคะ ตอนนี้หมอมือหนึ่งกำลังช่วยเขาอยู่ สำหรับคนเป็นหมอทุกลมหายใจของคนไข้คือความหวังคะ ให้กำลังใจหลอดนะคะ
    ครับ ทุกคนกำลังช่วยหลอดแต่ผมส่วนทำให้เขาเป็นแบบนี้ ถ้าผมไม่มาที่นี่คงไม่เกิดเรื่องร้ายๆอย่างนี้
    นทีคะ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ หวานละไมพูดพลางสบตาเขานิ่งมีอะไรกำลังจะบอกเขาอยู่ในนั้น
    ผมเชื่อว่าพระต้องคุ้มครองคนดีและดวงตะวันยังจะต้องขึ้นให้คนที่รอความหวังได้เห็นมันในทุกๆเช้าและหลอดต้องรอดแต่สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือน้ำตาของพ่อและแม่ของเขา ลมหายใจผ่อนออกจากอกของเขาแววตาเศร้าเจือหมดหวังน้อยๆ
    นทีคะ เมื่อวานนี้เป็นอดีตซึ่งมันจะไม่มีวันย้อนกลับมา ถ้าตอนนี้ใจมันจะอ่อนแอเพราะอะไรบางอย่างบ้าง แต่สิ่งที่เราควรจะมองคืออนาคตนะคะ เราทุกคนจะช่วยหลอดคะ ให้ดีที่สุด
    ไม่ใช่แต่เรื่องนั้นหรอกครับที่ผมกลัว หากว่ามันไม่มีพรุ่งนี้สำหรับผม ผมกลัวว่าจะไม่ได้บอกรักใครบางคนต่างหาก ถ้าแม้แต่แรงลืมตามามองคนๆนั้นยังไม่มีแรงมันคงน่าเสียดายชะมัดเลย เขายิ้มน้อยๆ
    หลอดทำให้ผมคิดได้ว่าเราไม่ควรปล่อยเวลาที่ัมันมีน้อยอยู่แล้วให้มันน้อยเพราะความไม่กล้าของเรา เพราะมันอาจจะไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับเราทั้งๆดวงตะวันยังมันมีให้เห็นในทุกเช้า มือข้างนั้นเอื้อมมาจับมืออีกฝ่ายไว้มั่นหวานละไมมองดวงตาสีน้ำตาลนั้น

    ผมรักคุณครับ หวานละไมของผม....



    ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=LnRzjTlsNog

    ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ:*-:*-:*-
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน; 16-08-2011 at 18:55.

  2. #2
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ lungyai1123
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    กระทู้
    3,644
    บล็อก
    63
    เฮ้อ!!!!??อ่านละครบทนี่แล่วเศร่าแล่วกะเครียดดดด...แต่งได้เข่าท่าแล่วนู๋สุดยอด..+++

  3. #3
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ บ่าวห้วยละโอง
    วันที่สมัคร
    Feb 2009
    กระทู้
    717
    บทนี่สมกับการถ่าดนยุน้อครับ เป็นกำลังใจให้ครับสาวชัยภูมิ

  4. #4
    Moderators สัญลักษณ์ของ สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    ที่อยู่
    เกาหลี
    กระทู้
    750
    บล็อก
    30
    เขียนเสร็จแล้วบ่มีเวลาพิมพ์คะอ้าย งานยุ่งๆอยู่ขอบคุณอ้ายและลุงใหญ่ที่แวะมาเม้นนคะตลอดจนทุกกำลังใจจากผู้อ่านทุกท่านค่ะ

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •