กว่าที่ฉันจะเอ๋ยคำว่ารักได้ต้องใช้เวลาสี่สิบกว่าปีกว่า ไม่ง่ายเลยกับคำว่ารักแม่
ในวันแม่ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสได้มาเข้าคอร์สปฏิบัติธรรมในวันแม่ร่วมกับเณรลูกชาย
เช้าหลังจากสวดมนต์นั่งสมาธิแล้วก็ตั่งใจโทรไปหาแม่ บอกให้แม่รับบุญที่ลูกทำในครั้งนี้และได้มีโอกาสได้บอกแม่ ว่าแม่หนูรักและเป็นห่วงแม่มากนะ แม่ก็ให้พร ได้ยินเสียงแม่สั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่จำความได้ที่ได้บอกรักแม่ ในวันที่กลับบ้านครั่งล่าสุดได้กราบเท้าล้างเท้าให้แม่ และในปีนี้ก็ได้บอกรักแม่อยากบอกมานานแล้ว
ในตอนค่ำหลังจากประฏิบัติธรรมกันเรียบร้อยแล้ว เณรขอให้แม่ให้พรแม่ในวันแม่
ในประโยคแรกที่ลูกเณรพูดก็เรียกน้ำตาแม่ไหลและก็ไหลไม่หยุด
เท่าที่แม่จำได้ ลูกเณรบอกว่า วันนี้เป็นวันแม่ เณรไม่สามารถกราบไหว้แม่ได้ เณรขอให้ธรรมะแก่แม่ ให้แม่ตั้งใจฟังให้ดีนะแม่ เณรอยากให้แม่มีความสุข พ้นจากความทุกข์ อยากให้แม่ปล่อยวาง เณรรู้ว่าแม่เป็นห่วงพระพี่ชาย เป็นห่วงเณร เป็นห่วงยาย
แม่ทำทุกอย่างเพื่อพวกเรามากมากแล้วเณรอยากให้แม่ทำเพื่อตัวเองบ้าง เณรขอให้แม่มีสุขภาพแข็งแรง จากการออกกำลังกาย มีสติ จากการเจริญสมาธิ มีความสุข จากการ รักษาศีล และสรุป ที่ทำให้แม่ชีหลายคนในที่นั้นน้ำตาร่วง ลูกเณรบอกว่า
ลูกไม่มีอะไรให้แม่นอกจาก ผลบุญที่ลูกบวชได้ทำในครั่งนี้ขอยกให้แม่หมด ลูกเณรให้พรแม่ยาวมากแต่แม่จำได้แค่นี้
ในวันสุดท้ายเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก
กุศลผลบุญที่ข้าพเจ้าได้รับและปฏิบัติในครั้งนี้ ขอแบ่งปั่นใหเพื่อน ๆ กัณยาณมิตรทุกคนนะจ้า
ขอให้มีความสุข หมดทุกข์ พบเจอแต่สิ่งดีงาม เจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน สุขภาพกายและใจแข็งแรงเป็นสุขทุกทั่วหน้า สาธุ
Bookmarks