วันที่ผ่านเลย

[คมคาย ครบุรี]

โบกโบยพัดซัดใบพร้าวหนาวแล้วลม
เคยชื่นชมหยาดน้ำฝนหล่นค้างใบ
คืนวันผ่านฤดูเปลี่ยนเวียนแล้วไซร้
ยังฝังใจมิลืมเลือนเตือนใจจำ

โอ้อนาถวาสนาพาให้เศร้า
โถตัววเราไร้คู่เรียงอยู่เคียงค้ำ
เดินเดียวดายทอดสายตาพาให้จำ
เป็นเพราะเวรหรือกรรมที่ทำมา

ขอเพียงหนึ่งกำลังใจได้ไหมฟ้า
โปรดเูถิดหนาโปรดส่งใครมาใกล้ฉัน
เพียงแค่รู้ว่าได้มีกันและกัน
ขอแค่นั้นฉันไดมีมิลืมเลย

ดังดอกไม้ไร้ภมรร่อนเชยชม
แค่สายลมพัดพาลก็ผ่านเฉย
หรือไร้รสนิยมจะชมเชย
พอผ่านมาแล้วก็เลยผ่านไป

[หนึ่ง]

อิอิ แจมนำเด้อจ้า

โบกโบยพัดชัดใบไผ่ไร้ลมหนาว
มองเห็นสาว นั่งครวญ รัญจวนจิต
เธอคงคิด อยากมีคู่ อยู่ใกล้ชิด
ไปผูกมิตร พิชิตใจ เธอไว้ก่อน...ฮ่าๆได้ที

โอ้น้องนาง บ้านนา อย่าได้เศร้า
พี่มองเจ้า มานาน อย่าตัดรอน
หันมาก่อน มองพี่ ทีบังอร
จะทอดถอน หัวใจ ไปทำไม..

ฟ้าลิขิต พี่มา เคียงคู่น้อง
ให้เราสอง รักกัน มั่นที่ใจ
นานเท่าใด จะอยู่ เคียงคู่ไป
จวบจนไร้ ลมหายใจ ...ไปจากนาง..