พี่น้องเอ้ย จากคนจนปนขี้ฮ้าย ได้มาไกลจนเกินว่า
นั่งเครื่องมาซ่ำบินได้ มาไกลแล้วดอกห่างตา
เครื่องบินลัดตัดขอบฟ้า เหิน เว หา ไปล่องล่อง
พัดจากพี่ พัด จากน้อง มาไกลห้องห่างสถาน
คิดฮอดเด้ คิดฮอดบ้าน เคยเว้ากันนั่งเป็นจุ่ม
พวกหมู่ซุมพี่น้อง ลุงป้า อาแหละอาว
กับเทิงซุมพวกคนเฒ่า เอาแนวกินมาปันแบ่ง
ยามต้มแกงกะฮ้องเอิ้น มาโฮมจุ้มเป็นกลุ่มกิน
คิดฮอดแฮงบอมีสิ้น ถวิลห่วงแมนบอหาย
มาอยู่ไกลตั้งแต่โต ส่วนใจโงไปอยู่บ้าน
เหงาเอาการเด้พี่น้อง น้ำตานองคั่นเว้าเอ่ย
อยู่ไสเลยบอคือแท้ บอคือได้อยู่บ้านเฮา
นี่แหล่ว