หวานละไม...ชัยภูมิ ตอน ลมหายใจสุดท้าย

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

เป็นกูต้องมานั่งรถคันเดียวกับมึง แถมยังได้ที่นั่งติดกันอีก จ้อนบ่นพลางมองหน้าีนที ที่นั่งเงียบจนกระทั่งรถมาถึงสถานีขนส่งหมอชิต เขาเงียบตั้งแต่จากมา

ความรู้สึกหลายหลากระคนกัน ดวงตาของหวานละไมยังคงบอกถ้อยคำห่วงระคนเศร้า

ผมจะกลับมาครับไม ผมต้องกลับมาแน่นอน เพราะหัวใจผมอยู่ที่นี่..แต่ว่า..

ไปเถิดค่ะ ท่านรอคุณอยู่นะคะ อย่าห่วงฉันเลยค่ะ ฉันไม่รู้ว่าถ้าเวลาผ่านไปแล้ว คุณยังจะ..เป็นอย่างนี้หรือเปล่า อย่าสัญญาอะไรกับฉันเลยเพราะฉันกลัวถ้าสัญญาไปแล้ว คุณอาจจะไม่กลับมา ฉันอาจจะ... หวานละไมนิ่งเงียบมือเรียวยาวยื่นผ้าทอลายขิตให้เขา

ของฝากจากหนองส่องแมวค่ะ พ่อฝากแคนมาให้คุณด้วยค่ะ บอกให้คุณรีบต่อเำพลงใหม่ให้จบด้วย

นทีรับแคนในมือหญิงสาวมา ดวงตาทั้งคู่ประสานกันชั่วขณะแววตาจากหวานปนเศร้า เขาถอดพระเครื่องในคอสวมให้เธอ พระเครื่องที่ตาเขาได้ให้ไว้ก่อนสิ้นลม พระที่เขาสวมเพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวและป้องกันภยันตรายใดใดมาเกือบสามสิบปี

ผมขอให้ท่านคุ้มครองคุณนะไม ผมห่วงคุณเสมอ ตาของผมให้ไว้ก่อนท่านเสีย มันมีค่ากว่าอะไรทั้งหมดในตัวผม ผมไม่สัญญา และจะไม่ถามว่าคุณรักผมไหม ถ้าผมกลับมาช่วยบอกข้อความในหัวใจคุณให้ผมรับรู้ด้วยนะครับ
คำบางคำไม่จำเป็นต้องบอกเป็นคำพูดหรอกค่ะ หวานละไมพูด แววตาสีน้ำตาลนั้นมีรอยปิติแม้เพียงครู่ หากเป็นเวลาปกติเขาอาจจะ รู้สึกอิ่มเอมกว่านี้

รอยยิ้มที่ทอดมายังเขา หวานปนเศร้า เขามองร่างนั้นจนลับตาในขณะ หวานละไมเองรู้สึกราวกับว่าหัวใจมันไดู้โบยบินไปกับเขาผู้นั้นเสียแล้ว แววตาหวานหม่นลง วงศ์อินมองร่างลูกสาวที่เิดินเข้าบ้านมาต่างจากทุกวัน ความสุขหลุดหายไปทุกช่วงของหัวใจเธอแล้ว สิ่งที่ทั้งสองจะทำได้ดีที่สุดตอนนี้ก็คือ รอ...ให้สายธารแห่งกาลเวลาพัดเิอาตะกอนความหมองเศร้าไปเพื่อรอ..ประกายแห่งความหวังของการกลับมา

.................

การเดินทางที่ยาวนานได้จบลงแล้ว นทีรีบขับรถมาที่โรงพยาบาลทันที ร่างบิดาที่นอนหลับมีสายระโยงระยางเต็มไปหมดใกล้กันมารดาเขานั่งกุมมือบิดาไม่ห่าง พี่ชายเขาโจเซฟ ข้ามโขง สมิทพร้อมด้วยพี่สะใภ้ชาวอเมริกันหันมามองเขา ร่างของน้องสาวคนสุดท้อง โจแอนนา วาริสา สมิทเดินมากอดเขา เธอจูงมือเขาให้มานั่งข้างๆแม่

แม่ครับ..ผมกลับมาแล้วแด๊ดเป็นไงบ้างครับ นทีถามเสียงสั่น ใบหน้านั้นเหมือนคนอดนอนมาหลายคืนดวงตาบวมแดงช้ำ มือข้างหนึ่งจับมือนทีไว้มั่น

หมอบอกว่าแด๊ดติดเชื้อในกระแสเลือดที่เราไม่รู้เลยคือแด๊ดป่วยเป็นมะเร็งตั้งนานแล้วนี่ก็ระยะสุดท้าย ไม่มีใครรู้เลยแด๊ดปิดเราทุกคน

หมายความว่า นทีหน้าซีดมือที่กุมมือบิดาอยู่สั่นน้อยๆ ร่างนั้นยังคงนอนนิ่งนทีโน้มเข้าไปใกล้ๆหู

แด๊ดครับผมมาแล้ว ลืมตามามองผมสิครับ อย่านอนขี้เซาสิครับเจ้ามอลลี่ม้าแก่ในไร่เรา มันยังคอยแด๊ดอยู่นะครับผมมีของขวัญจากเมืองไทยมาอวดด้วยล่ะ เชื่อเลยแด๊ดต้องดีใจมากแน่ๆ เขาพูดได้แค่นั้น เหมือนมีอะไรจุกที่ลำคอมันทำใ้ห้เขาพูดต่อไม่ได้ น้ำตาไหลมาแทน

มือของมารดาแต่ที่ไหล่เพียงแต่เบา ดวงตาของแม่จ้องมาเขา

แด๊ดไม่อยากให้เราทุกข์ใจ จึงปิดเรา เขากลัวเราไม่มีความสุข ลูกอย่าโทษตัวเองเลยนที คนเรามีจุดหมายปลายทางทั้งนั้นสุดแต่ว่าจะจบอย่างไร ลูกอย่าฟูมฟายอย่าร้องไห้ เธอพูดทั้งที่ดวงตาคู่นั้นแดงช้ำเพราะร้องไห้มาเหมือนกัน ลำดวน สมิท ทอดแววตาอ่อนโยนมาที่ร่างสามีในวัยหกสิบเศษอย่างทอดอาลัย มือข้างหนึ่งแตะที่ใบหน้่าที่หลับอยู่เพียงเบามือ

ที่รักคะ ลูกๆมาแล้วนะคะ คุณอย่าใจร้ายหนีเราไปก่อนล่ะ อย่างที่นาทานพูดนังมอลลี่มันรอคุณ ต้นไม้ใบหญ้าที่ไร่เรารอคุณอยู่ หรือถ้าคุณใจร้ายจะไปจริงๆได้โปรดตื่นมาบอกลาทุกอย่างที่คุณรัก รวมทั้งหัวใจของฉันที่มันจะแตกสลายไปตามคุณด้วย อย่าไปจากฉันโดยที่คุณไม่เอ่ยคำลาใดๆเลย จอรจ์ที่รัก เธอก้มลงจุมพิตที่เปลือกตา นทีดึงร่างมารดามาก่อนไว้แน่นในขณะที่พี่ชายและน้องสาวของเขาก็มากอดด้วย

หัวใจของแม่อย่าแตกสลายตามพ่อเลยครับ เหลือไว้ให้พวกเราบ้าง ยังมีเราอยู่กับแม่เสมอ ข้ามโขงพี่ชายคนโตพูด ลำดวนเคยผ่านเหตุการณ์เช่นนี้มาแล้วถึงสองครั้งครั้งแรกเธอสูญเสียแม่ ครั้งต่อมาก็พ่อ การเห็นโลกมามากย่อมทำให้หัวใจชาชินต่อความเจ็บปวด มันเป็นธรรดาของโลกมีเกิดย่อมมีดับ

เธอมองหน้าลูกๆทุกคน นั่นคือเขา หากต้องสูญเสียพ่อของลูกไปเธอยังมีลูกที่ยังเป็นทุกอย่าง เป็นน้ำที่หล่อเลี้ยงให้กับหัวใจที่ด้านชา

คืนนั้น นทีนั่งข้างเตียงของพ่อ เขาสวดมนต์เท่าที่เขาจำได้เบาๆ พี่ชายและพี่สะใภ้กลับไปแล้วเพราะต้องไปดูแลหลานสาวฝาแฝดในวัยกำลังซน

ส่วนวาริสานอนพิิงร่างแม่บนโซฟา

มือข้างนั้นขยับเล็กน้อย ดวงตาของพ่อกระพริบเพื่อไล่เเสง นทีเผลอยิ้มออกมา พระท่านคงเมตตาเขาและครอบครัวอยู่บ้าง

แม่ครับแด๊ดรู้สึกตัวแล้วครับ ลำดวนปราดเข้าไปจับมือสามี เขายิ้มน้ิอยๆให้เธอก่อนจะหันไปพูดกับนที

นาทานพาพ่อไปหานังมอลลี่ทีพ่อคิดถึงมัน...พ่ออยากกลับบ้านเรา

นทียิ้มรับคำบิดา หากเศษหนึ่งส่วนล้านเสี้ยวของวินาทีคือความสุขเขาจะกำมันไว้ด้วยสองมือ ดวงตาคู่นั้นทอดมองมาที่เขาอาทรเหมือนทุกครั้ง

.................



นทีแบกร่างของบิดาไว้บนหลัง เหมือนกับที่เขาเด็กๆที่ชอบขี่หลังพ่อไปรอบๆไร่ วันนี้เขามีแรงพอเขาพาพ่อไปที่คอกม้าเพื่อไปเยี่ยมนังมอลลี่ม้าแก่ที่เหมือนจะรับรู้อาการเจ้าของ โดโรธีกับซิลเวียหลานสาวฝาแฝดก็เดินตามไม่ห่าง ไกลออกไปใต้ร่มไม้ใหญ่ ลำดวนและลูกๆนั่งมองภาพนั้น โดโรธีหรือที่ย่าลำดวนของเธอเรียกเฟื่อง ส่วนซิลเวียผู้น้องคือมะเฟือง วิ่งนำหน้าคุณอามาที่ม้านั่งใต้ร่มไม่ใหญ่ครึ้ม

แกรนด์มัมค่ะ อานาทาน กลับไปไหนแล้ว

นทีหัวเราะหึๆก่อนเดินตามหลังเด็กน้อยทั้งสองมา ก่อนที่วางร่างบิดาบนม้านั่งอย่างระมัดระวัง

เฟื่องหนูต้องพูดว่า อานาทาน ไปไหนมาคะ พูดช้าๆเขาสอนเด็กน้อยพูดภาษาไทย เด็กหญิงขมวดคิ้ว ก่อนจะวิ่งไปกอดแม่พลางบ่น

ภาษาไทยยากจังเลยค่ะ มัมมี้

ลูกพูดไทยเก่งแล้วนะนที แต่ก่อนลูกก็ไม่ต่างจากหลานหรอก ไหนล่ะของขวัญที่จะให้แด๊ดเอามาอวดแม่บ้างสิ

นทียิ้มบางก่อนจะเอารูปของหวานละไมมาให้ทุกคนดู จอร์จยิ้มน้อยๆแววตาเปี่ยมสุข

เธอดูสวยน่ารักมากเลยลูก ลูกรักเธอหรือ เขาพูดเสียงแหบแห้งนทีจับมือบิดาไว้มั่น ก่อนจะเอ่ยออกไป

ครับ เหมือนที่แด๊ดรักแม่ ผมรักเธออย่างนั้น เธอชื่อหวานละไมครับเป็นหมอที่ตำบลเล็กๆที่ผมพึ่งจากมา เธอฝากนี่มาให้แด๊ดด้วยนะครับ นทียื่นผ้าทอลายขิตให้บิดา ลำดวนเอามือลูบผ้าทอนั้นอย่างพิจารณา

สวยมากลูก ผ้าทอลายขิต ดูสิคะที่รักเมืองไทยไม่ได้มีแต่ผ้าไหมเท่านั้นนะ เรายังมีผ้าอีกหลายลายที่คุณไม่รู้จัก ยังมีอีกหลายเรื่องที่คุณไม่รู้ คุณอย่าเพิ่ง...แม่ของเขาเสียงแหบเศร้า

ผมรักคนไทยคนนี้ก็เพียงพอแล้ว นาทานบอกเธอด้วยนะพ่อคงไม่มีโอกาสได้เจอเธอหรอก แต่พ่อจะคอยมองดูความรักของลูกกับเธอในที่ที่ลูกมองพ่อไม่เห็นแต่พ่อจะเห็นลูกตลอดเวลา ลำดวนนานแล้วนะที่ผมไม่เคยทำตามใจคุณคือการกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะอาจจะเห็นแก่ตัวไปเพราะผมรักที่นี่เหลือเกิน ถ้าผมตายแล้วคุณไม่ต้องอยู่ที่นี่เพื่อผมหรอก เพียงแค่มาเยี่ยมผมที่หลุมฝังศพบางผมก็ดีใจแล้ว ทำเพื่อตัวเองเถิดนะที่รัก กลับไปหาแม่น้ำที่คุณจากมาเถิด
ที่รักค่ะ...ได้โปรด มือข้างหนึ่งมือเอื้อมมาจับเพียงแต่เบามือ ข้ามโขงกอดพ่อเขาไว้เบาๆน้ำตารินไหล

ดูแลแผ่นดินผืนนี้ต่อจากพ่อนะลูก ฝังพ่อไว้ที่กอดอกเยอบีร่าข้างบ้านเราน่ะ พ่อจะอยู่ใกล้ๆลูกเสมอ นทีกลั้นน้ำตาไว้ไม่ิอยู่น้องสาวคนสุดท้อง เข้ามากอดพ่อลมหายใจนั้นรวยริน อ่อนแรง แต่กระนั้นเจ้าของร่างก็ยังพยายามพูดไปเรื่อยๆ

แอนน์ พ่อคงไม่มีโอกาสเห็นหน้าเจ้าบ่าวของลูกหรอกนะ ลูกดูแลแม่และเชื่อฟังพี่ๆด้วย พ่อรักลูกเสมอ นทีถือแคนมาเป่าท่ามกลางความเศร้า ทำนองเพลงนั้นเศร้าจับใจ ดวงตาทอแสงอ่อนแรงจนปิดสนิทด้วยรอยยิ้ม แม่ของเขาจูบดวงตาคู่นั้นราวกับจะให้พ่อเขาฝันดี พอเพลงจบลง ดวงชีวิตของบิดาก็สิ้นลง

นทียิ้มบางๆทั้ง น้ำตาก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า

พ่อครับ ผมจะบวชให้พ่อนะครับ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ

:*-:*-:*-:*-:*-

ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=z3AWO_0mnVo

[สาวบ้านแต้]

พี่อิ๊ทอ่านแล้วเศร้าเนอะ
ตอนนี้ฝนตกหนักเชียว ข้างนอกห้องทำงาน
น้ำหยดจากใบเหลืองอินเดีย คล้ายๆน้ำตาคนร้องไห้
ถ้าคนรักเราจากไป ดูว่าหัวใจเราคงเดียวดาย
แต่สักวันก็ต้องจาก ไม่ว่าจะจากเป็น หรือจากตาย
วันหนึ่งต้องมาถึงสักวัน

[lungyai1123]

พ่อของนทีเขาก็เป็นสุภาพบุรุษพอสมควรเหมือนกันที่ยอมให้แม่ของนทีกลับไปอยู่ทางเมืองไทยได้แต่จ้องกลับมาเยี่ยมเขาบ้าง ..สนุกครับ