หวานละไม...ชัยภูมิ...หัวใจที่กลับมา 2 (อวสาน)

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

การงานฉลองพระธาตุกุ้มข้าวปีนี้ว่ากันว่าจัดยิ่งใหญ่กว่าทุกปี ทั้งนี้เพราะกำนันสมานถือโอกาสฉลองที่คุณขจรศักดิ์(จ้อน) บุตรชายคนเีดียวจบการศึกษาหลังจากที่ได้ร่ำเรียนมานานจนเขาแทบจะคัดชื่อออก ระหว่างนี้จ้อนได้มาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยกำนันที่เป็นตำแหน่งที่กำนันสมานตั้งขึ้นเองตามอำเภอใจไม่เกี่ยวข้องใดๆกับราชการโดยทั้งสิ้น

ลำดวนและลูกสาว เป็นสมาชิกใหม่ของหนองส่องแมวในได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นและดูท่าปีนี้หนองส่องแมวจะมีตัวแทนเข้าแข่งขันทันเวลา และผู้ที่เป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ใคร จ้อน นั่นเอง ที่จัดการทุกเรื่องและขอร้อง(แกมบังคับ)ให้พ่อเป็นสปอร์เซอร์ให้ริสาก็เลยกลายมาเป็นผู้เข้าแข่งขันในตัวแทนของตำบลหนองส่องแมว กำนันสมานได้มอบหมายให้ มณีมัยดูแลเรื่องการแต่งกายและคาดหวังว่าปีนี้มงกุฎมิสผ้าขิตต้องอยู่ในตำบลหนองส่องแมวแน่นอน กำนันสมานทุ่มสุดตัวไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบ ไปจ้างช่างแต่งหน้ามือหนึ่งในจังหวัดเพื่อตัดหน้าผู้เข้าแข่งขันรายอื่น

ผ้าขิตผืนใหม่ที่แม่ของหวานละไมตั้งใจจะส่งเข้าประกวดผ้าขิตที่จังหวัด อยู่บนร่างสาวน้อยริสาในวันงาน เธอดูงดงามเหมือนตุ๊กตาจริงๆผมยาวถูกเกล้าขึ้นด้วยเครื่องประดับเงินโบราน เธอส่งยิ้มน้อยๆมาให้ทุกคน

ปีนี้ได้รางวัลแท้ๆ ป้าด...อีหล่ามะผู้งามแท้ล่ะหือ กำนันสมานพูดพลางยิ้มในขณะเดียวกันก็เอาศอกถองเข้าที่สีข้างของคุณขจรศักดิ์ที่กำลังอ้าปากค้างนาน 34วินาทีได้ ป้าลำดวนมองลูกสาวอย่างชื่นชม หวานละไมเองก็เผลอยิ้มแม้ใจนั้นจะยังเศร้าอยู่

ไมสิไปพร้อมอ้ายบ่ จ้อนเอ่ยถามเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า งานประจำปีที่ทุกคนรอคอยก็จะเริ่มขึ้น ดูทุกคนในบ้านเธอจะมีงานหมดเริ่มตั้งแต่พ่อต้ิองคุมวงโปงลางเด็กๆ แม่ต้องดูแลร้านแนะนำผ้าขิตและผลิตภัณฑ์ของตำบล วงศ์โมกข์ปีนี้ก็ได้รับหน้าที่เป็นพิธีกรคนเก่าที่ป่วยเป็นโรคฝีอักเสบที่บั้นท้าย ส่วนเธอปีนี้สถานีอนามัยไม่ได้ส่งการแสดงอะไรแต่ก็ต้องเตรียมอุปกรณ์หยูกยาเผื่อมีเหตุปะทะกัน เธอหลอกตัวเองไม่ได้ว่าเธอคิดถึงวันนี้เมื่อปีก่อน วันที่เขาและเธอเจอกัน เขาผู้จากไปและหายลับไปกับกาลเวลา เขา.. ผู้เอาความรัก ความสุขไปจากหัวใจเธอ

อ้ายไปก่อนโลด ไมต้องไปเอากระเป๋ายาอีกเผื่อมีคนเจ็บ มื้อนี้อ้ายยากบ่ต้องห่วงไมดอก

ไปนำกันละ อ้ายสิไปส่งน้องริสาก่อนแล้วเฮาค่อยไปนำกัน จ้อนทอดแววตาเป็นห่วงมาที่หวานละไม หญิงสาวสั่นหัวน้อยๆปิดรอยร้าวในแววตาไม่มิด ปีนี้หวานละไมดูเศร้าจริงๆ จ้อนรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นสีหน้าเธอ แววตาที่งดงามมีแววหม่นเศร้าแต่เจ้าตัวก็ยังฝืนยิ้ม ดูรอยยิ้มที่ฝืนๆนั้นแปลกพิกล จ้อนไม่ิอยากปล่อยให้น้องไมเป็นแบบนี้ เพราะเธอคือสิ่งที่มีค่าเสมอมาแม้วันนี้หรือแม้วันไหนเธอไม่คิดจะรักเขาเลย แต่หวานละไมก็ยังเป็นสิ่งที่มีค่าเป็นสิ่งที่จ้อนสัญญาว่าจะดูแลและปกป้องเธอตลอดไป แม้วันนี้จ้อนเองจะมีความรู้สึกดีๆกับวาริสาสาวน้อยผู้มาใหม่เขาไม่เคยโทษ โกรธ เกลียด หวานละไมผู้ที่ไม่เคยรักเขาได้มากกว่าคำว่า พี่ชาย เลย จ้ิอนมองร่างนั้นจนลับตา หวานละไมขับรถมาที่สถานีอนามัยคนเดียว แสงไฟริบหรี่จากบ้านป้าลำดวน สงสัยเจ้าของบ้านลืมปิดแน่ๆ เธอไม่ได้สนใจมากนักเพราะต้องรีบจัดกระเป๋ายาและเธอยังอยากไปเชียร์น้องริสาด้วย มือเรียวยาวสาละวนกับการจัดกระเป๋ายา ดวงตาคู่นั้นสะดุดกับรูปที่เธอกับเขาถ่ายด้วยกันที่เขื่อนจุฬาภรณ์ ที่สอดในกระจกใต้โต๊ะทำงาน วันนั้นดูเธอมีความสุขมากจากแววตา เเละสายตาที่เขาทอดมายังเธอนั้นก็ลึกซึ้งกว่าสิ่งใด วันนั้นเขาบอกรักเธอ พร้อมเอาหัวใจของเธอไปด้วย น้ำตารื้นจนไหลริน

เอาคำรักของคุณคืนไปนที เอาหัวใจฉันกลับคืนมา หวานละไมเช็ดคราบน้ำตาที่เอ่อไหล
เขาคงไม่กลับแล้ว เขาก็เหมือนสายน้ำไหลผ่านแล้วก็ไม่มีวันหวนคืน เธอร้องไห้คนเดียวเงียบๆ ก่อนจะิ้หิ้วกระเป๋ายาเดินลงบันไดไป ร่างสูงของใครคนหนึ่งในเงาความมืด หวานละไมมองเจ้าของร่างนั้น หัวใจเต้นระรัวเขาไม่พูดอะไร นอกจากจะดึงร่างบางมากอดไว้ชั่วขณะ

ไมอย่าพูดอะไรเลยนะครับ ผมไม่อยากฟัง ผมขอกอดคุณสักนาทีผมคิดถึงคุณเหลือเกินที่รัก

หวานละไมยืนตัวแข็งเสียงหัวใจเต้นแรง นทีเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ใช่เขาหรือภาพฝันใบหน้านั้นซบที่ไหล่เธอเนิ่นนาน เขาคลายอ้ิอมกอดช้าๆ พลางเอามือประคองใบหน้านั้นไว้ มือข้างหนึ่งเช็ดคราบน้ำตาอย่างเบามือ หวานละไมมองเขาความรู้สึกหลายอย่างประดังเข้ามา ทั้งดีใจ เสียใจ โกรธมันปนกันอยู่ในนั้น

คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ ใช่คุณจริงๆหรือ ทำไมคุณไม่ส่งข่าวเลยรู้มั้ยฉัน...หวานละไมนิ่งเงียบใบหน้านั้นมีแววตัดพ้อ

ผมไม่อยากผิดศีลนี่ครับ ผมบวชจะทำอะไรๆตามใจก็ไม่ได้ ผมเลยต้องให้แม่มาดูคุณแทน

คะ..แม่หรือคะ ฉันไม่เคยเห็นท่านเลย หญิงสาวทำหน้างงๆ

ป้าลำดวนของคุณไง ท่านเป็นแม่ของผม ริสาเขาก็เป็นน้องสาวผม ขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณเลยที่รัก ผมยุ่งจริงๆ ผมเพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เองและก็เพิ่งจะตื่นเพราะผมเพิ่งเคลียร์ต้นฉบับเสร็จ ผมขอโทษคุณจริงๆไม ที่ไม่ได้บอกคุณเลย

ในเงาความมืดนั้นแววตาที่ทอดมามีแววห่วงหาตลอดมา ผมที่เพิ่งขึ้นเป็นทรงพระสึกใหม่(สกินเฮด)ดูแปลกตา นทีประทับรอยจูบที่พวงแก้มนั้นชั่วขณะในขณะที่หวานละำไมเผลอ ใบหน้านั้นแดงก่ำด้วยความเขินอาย นทีกำมือข้างนั้นแน่น
ไมครับ ขอโทษที่ทำให้คุณรอ แต่ผมก็รอที่จะเจอคุณเหมือนกัน คุณคือจุดหมายของนักเดินทางสำหรับผม และที่นี่จะเป็นบ้านสำหรับผม บ้านที่ผมจะฝังชีวิตและหัวใจไว้ที่นี่เพราะมีคุณ
แล้วงานคุณล่ะคะ คุณจะทิ้งมันไปเหรอ คุณเคยบอกว่าการเดินทางคือชีวิตของคุณ ฉันรักคุณคะแต่ถ้าจะให้คุณทิ้งสิ่งเป็นชีวิตของคุณเพื่อฉัน มันค่อนข้างเห็นแก่ตัวเกินไป คุณจะอยู่หนองส่องแมวได้เหรอเพราะที่นี่ไม่มีทุกอย่างที่คุณรู้จัก และัฉันก็ไม่อาจทิ้งที่นี่ไปได้เหมือนกัน เพราะที่นี่คือบ้าน คือที่เกิดและที่ๆมีพ่อกับแม่อยู่ ฉันควรจะทำอย่างไร...หวานละไมพูดพลางกระพริบตาถี่ๆแสงไฟจากตัวอาคารสาดส่องร่างนั้น นทีเพิ่งมองเห็นหญิงสาวที่เขารักถนัดตา เูธอดูผอมใบหน้าซีดเซียวต่างจากหวานละไมเมื่อปีก่อนหวานละไมที่รอยยิ้มหายไปจากหัวใจ
ผมจะอยู่ที่ไหนก็ได้ในโลก แค่มีคุณอยู่ ทุกๆที่จะเป็นบ้านสำหรับผม ถ้าที่นั่นมีคนที่ผมรักและรักผม ผมไม่เสียดายอะไรทั้งนั้น เพราะคุณคือ ความรัก ความฝัน อดีต ปัจจุบัน และอนาคต เพียงแค่คุณรักผม ผมจะพยายามเพื่อคุณ ไมครับ ผมย้ายมาเป็นนักเขียนที่แถบเอเชียอาคเนย์ผมอาจจะต้องเดินทางบ้าง แต่ผมก็จะกลับมาหาคุณอยู่ดี บ้านหลังนี้ที่คุณเห็นมันคือเงินเก็บทั้งชีวิตของผม ผมอยากให้มันเป็นบ้านของเรา ผมอยากเห็นคุณไม่ว่าหลับหรือตื่น คุณจะว่าอะไรไหมถ้า นักเดินทางอย่างผมจะขอคุณแต่งงาน หวานละไมที่รัก
คะ หวานละไม หัวใจไหววูบเหมือนนทีจะรอคอยคำตอบเขายิ้มบางๆ
ผมรู้คุณต้องถามคุณอาวงศ์ก่อน เราไปที่งานเถอะวาริสาบอกว่าเธอจะประกวดมิสหนองส่องแมวอะไรนี่แหละ ทุกคนรอเราอยู่นะที่รัก
มิสอะไรคะ ธิดาผ้าขิตต่างหาก หญิงสาวยิ้มแววตาเปล่งประกายความสุข นทีได้แต่บอกตัวเองว่า หวานละไมคนเดิมได้กลับมาแล้ว
..............................................................................................................................................................................

ที่งานฉลองพระธาตุกุ้มข้าวชาวบ้านต่างดูการแสดงต่างๆมากมาย ทั้งมวย หมอลำ หวานละไมมีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลาเพราะข้างๆตัวเธอนั้นมีเขาผู้ที่เธอรอตลอดเวลา ก่อนจะมีงานประกวดธิดาผ้าขิต จ้อนที่ยืนอยู่ข้างๆริสาเหลือบมาเห็นนที เขาแทบจะวิ่งไปหาชายหนุ่มมือข้างยกขึ้นหมายจะฟาดเข้าที่ใบหน้า มึงเฮ็ดให้น้้องไมถ่า มึงบักบ่ฮู้จักฮักไผ บักฝรั่งบ้า จ้อนพูดเสียงดังจนคนรอบข้างต่างถอยกรู จ้อนนักเลงปริญญา มือวางอันดับหนึ่งได้กลับมาแล้ว ก่อนที่หมัดจะฟาดเข้าทีใบหน้าของนที มือของใครคนหนึ่งจับมือจ้อนบิดอย่างเเรงจนชายหนุ่มหน้าเหยเพราะความเจ็บปวด จ้อนมองหน่าเจ้าิของมือนั้นทันที
จ้อนพี่จะทำอะไร วาริสาพูดดวงตาสีเขียวมรกตดูวาววับน่ากลัวมันเหมือนตาของงูที่กำลังจะฉกกัดจ้อน
ปล่อยอ้าย อ้ายสิตีปากมัน บักฝรั่งขี้ตั๋ว มาจับเฮ็ดหยัง รักมันอีกคนเหรอ

รักสิ งั้นริสาคงต้องตีปากพี่ด้วย เพราะนทีคือพี่ชายของริสา ริสาไม่ยอมให้พี่ทำอะไรพี่ชายริสาหรอก
นทีมองจ้อนเหมือนจะเดาความรู้สึกชายหนุ่มออกเขาพูดเบาๆเหมือนกับจะให้จ้อนได้ยินคนเดียว
ถ้าฉันเป็นนายฉันจะไม่ล้อเล่นกับเธอ เพราะเธอเป็นแชมป์มวยสากลสมัครเล่นที่ไฮสกูลสามปีซ้อน นายเจอของแข็งแล้วจ้อน ฉันยังไม่กล้าหือกับเธอเลย เพราะริสาเป็นพวก พูดน้อยต่อยหนัก เขาหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างผู้มีชัยชนะ
จ้อนมองร่างบางสายตาไม่อยากเชื่อ
พี่ทำตัวน่ารังเกียจมากจ้อน แย่จริงๆ
เธอพูดพลางปล่อยมือจ้อน ลำดวนมองชายหนุ่มอย่างตำหนิ ยังไม่รวมสายตาจากป้านุ่ม ลุงสี บักหลอด แม้แต่กำนันสมานเอง จ้อนมองรอบๆแล้วมากหยุดที่วาริสา หญิงสาวถอนหายใจน้อยๆก่อนจะหันหลังเดินจากไปที่เวทีคำพูดสุดท้ายที่นทีพูดกับจ้อนก่อนที่เขาวิ่งตามเธอไป
ถ้านายคิดจะจีบเธอ อย่าเผลอบอกก็แล้วกันว่านายเคยตีหัวฉันแตก ถ้านายเผลอเธอจะจัดการนายพร้อมดอกเบี้ย


เอ่อๆๆๆๆ จ้อนรับคำก่อนที่วิ่งตามร่างสาวน้อยไป
ในคืนนั้นหัวใจทุกคนดูจะมีความสุขเพราะความรัก นทีได้มาอยู่ใกล้ๆหวานละไมที่เขารัก จ้อนได้อยู่ข้างๆสาวน้อยที่เพิ่งได้ตำแหน่งธิดาผ้าขิตและขวัญใจช่างภาพด้วยคะแนนจากธงมากถึง 3417ธง แม้เธอจะยังเคืองๆเขาอยู่แต่เธอก็ยังยอมอยู่ข้างๆเขา หลอดได้รับทุนจากอบต.ให้เรียนในระดับม.ปลายแม้จะช้าไปเกือบสองปีแต่มันก็ทำให้ป้านุ่มและลุงสียิ้มกอดกันร้องไห้เพราะความดีใจ ส่วนบรรดาพ่อๆแม่ๆต่างก็มองภาพนั้นอย่างมีความสุข
นทีจับมือหวานละไมมาไหว้พระธาตุ เขากำลังหลับตาอธิษฐานบางอย่าง หวานละไมมองเขาพลางยิ้ม
อธิษฐานอะไรคะนานจัง ขออะไรจากพระธาตุคะ
เขาลืมตามองคนรักก่อนจะพูดภาษาอังกฤษเบาๆด้วยเสียงเปี่ยมสุข

May the love share
be all two hearts could hold ....I love you...wanlamai ....chaiyaphom
ขอให้หัวใจสองดวงรวมกันเป็นดวงเดียว ผมรักคุณ หวานละไม....ชัยภูมิ

ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=84iE9DYtJko
จากใจผู้เขียน หวานละไม...ชัยภูมิจบแล้วในบทนี้ ขอบคุณผู้ที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจผู้เขียนทำให้หวานละไม นที จ้อน หนองส่องแมว มีจริงในจินตนาการ ขอบคุณจากหัวใจค่ะ ขอให้ทุกท่านมีความสุขในทุกวันดีๆค่ะ

[สาวบ้านแต้]

จบลงแล้วอย่างมีความสุข
ก่อนออื่นจ้องขอบคุณนักเขียนน้อยของพี่ที่มามอบความสุขให้คนบ้านมหาเรานะคะ
สนุกมาก พี่อ่านไปก็นึกภาพไปตามบรรยากาศของคนพื้นที่(บ้านหนองส่องแมว) ฮ่าฮ่า
เห็นภาพชัดเจน ขอยอมรับฝีไม้ลายมือ เยี่ยมไม่แพ้นักเขียนมืออาชีพ ขอชมจากใจริง
...
แล้วหวานละไมคนนี้จะได้พบนทีเมื่อไหร่นะ น้องบีช่วยบอกพี่อิ๊ทที

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

เขาคนนั้นจะมาหาพี่ในไม่ช้าคะ นทีอยู่ไกลแค่ไหนเขาก็จะมาหาหวานละไมจนได้ ขอบคุณที่ติดตามหวานละไมนะคะ ถ้านทีไม่ไปหาบีจะไปหาพี่อิ๊ดแทนค่ะ

[lungyai1123]

และสุดท้ายท้ายสุดทุกๆคนที่บ้านหนองส่องแมว
ก็พบความสุขความสมหวังกันถ้วนหน้าแม้
แต่จ้อยเองก็ได้รับพบความหวังที่รอเช่นเดียวกันแม้จะช้าไปบ้าง>>