ปากหวานได้ดี

[บ่าวทุ่งศรีฯ]

เรื่องมีอยู่ว่า
มีพ่อใหย๋ผุ่หนึ่ง ลาวซื่อว่า หมา หัวลาวล้าน ล้านจนหัวเหลี่ยมแมบ ๆ ยามตากแดด
ลาวมีงัวเที่ยมเกวียนอยู่ สองโต(พร้อมเกวียน) เถิ่งใหญ่ เถิ่งงาม พ่อค้ากะมาถามลาว เรื่อย ๆ แต่ว่า
ลาวบ่ขาย ย้อนว่าเว้าบ่ถึกใจลาว
คนมาซื้องัวมักสิถามลาวว่า "พ่อใหญ่หมาหัวล้าน เจ้าสิขายหลายปานใด๋งัวเจ้า"
ถ่อนั่นแหล๋วพี่น้อง ลาวกะศูนย์บักใหญ่ ไล่คนสิแต๊ะคนซื้องัวจนเกียบหนี่บ่ทัน
พ่อค้ามาซื้อกะเลยบ่อยากมาถามอีก จนมื้อหนึ่ง มีพ่อค้าปากหวาน แถมฉลาดอีกต่างหาก
ย่างไปหาพ่อใหญ่หัวล้านกลางถ่ง พ่อดีลาวกำลังไปเคี่ยนงัว
พ่อใหญ่หัวล้านเห็นแล้วกะคึดว่า พ่อค้าคนนี้กะคือสิมาถามแบบเก่านั่นหละ
กะเลยเตรียมปฏักไว้ ว่าสิถ้าตีหัวพ่อค้า หากมาเว้าแบบเก่าอีก
แต่พอพ่อค้ามาไกล้ฮอดลาว พ่อค้าเว้าว่า "คุณพ่อผมดกปกใหล่ งัวคู่นี่จะขายเท่าไหร่"
ถ่อนั้นหละพี่น้อง พ่อใหญ่หมาหัวล้านยิ้มเป้ย ๆๆๆๆ
ตอบไปว่า "งัวคู่นี้พ่อไม่ขาย ยกให้ลูกชายฟรี ๆ เลย" พอค้าคนนั้นกะเลย
เอางัวไปใส่เอาเกวียนขี่เมือบ้าน แต่ว่าระหว่างทางได้พ่อทิศหำ ทิศหำถามพ่อค้าว่า
"เจ้าไปซื้องัวมาแต่ใส่คืองามแท้ " พ่อค้าตอบว่า "พ่อใหญ่หมาหัวล้าน ให้มา บ่ได้ซื้อดอก"
หลังจากฮั้น ทิศหำกะมาเว้าให้พ่อใหญ่หมาฟัง พ่อใหญ่หมากะศูนย์บักใหญ่
ถือปฏักได้ แหล่นอย่างไว ไปพ่อค้าคนนั้น พร้อมส่งเสียงคำราม ( ว่าแม่นเสือ)
ว่า " มึงตายแท้มือนี่ บักพ่อค้าปากหมา " แต่ว่า พ่อลาวไปไกล้สิฮอดพ่อค้า
พ่อค้าลาวแนมเห็นพ่อใหญ่หัวล้านแล่นมา ลาวกะเลยฮ้องถามไปว่า
"พ่อผมดกปกใหล่ ตามลูกมามีธุระอันได"
พ่อใหญ่หมาหัวล้านได้ยินกะเลยใจอ่อนเว้าว่า " ลูกชายที่รัก ลูกลืมปฏัก พ่อเลยเอามาส่ง"
จบบริบูรณ์

[หนึ่ง]

ตายย้อนคำหวานที่บ่อจริงใจไผวาแนวดี
ถ้าจั่งซี่มีหยังกะบ่อเหลือ ถ้าไปเซื่อคำเว้าคนปากเป็น

จะเชื่อใครอย่าแค่เห็นเด่นที่ปาก
ให้ดูจากลับหลังเราเขาเช่นไร
ต่อหน้าทำพูดดีไม่มีภัย
ลับหลังได้ทิ่มแทงแยงคำพูด

[บ่าวทุ่งศรีฯ]

เรื่องนี้ แม่เว้าให้ฟังเด้อครับ
บ่แม่นเอามาแต่ นิทานก้อม ของ
สี คันโซ่ เด้อ เพียงแต่ว่าเป็นเรื่อง
ไกล้เคียงกัน