กำลังแสดงผล 1 ถึง 5 จากทั้งหมด 5

หัวข้อ: ชีวิตหลังเกษียณ(Cradit ไมตรี ลิมปิชาติ)

  1. #1
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ บ่าวทุ่งศรีฯ
    วันที่สมัคร
    May 2011
    กระทู้
    63
    บล็อก
    1

    ชีวิตหลังเกษียณ(Cradit ไมตรี ลิมปิชาติ)

    วันนี้วันอาทิตย์ พรุ่งนี้วันจันทร์ต้องไปทำงาน

    ที่ว่านี้หมายถึงคนที่ยังมีงานทำปกติ

    แต่ถ้าเป็นคนที่เกษียณ ก็ต้องนั่งอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องไปทำงานเหมือนเคย

    มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปเมื่อถึงวันต้องเกษียณ ที่สำคัญที่สุดก็คือไม่ได้ทำงานเหมือนที่เคยทำมานานเกือบตลอดชีวิต

    คนที่เคยเป็นใหญ่เป็นโต เป็นผู้บัญชาการทหาร เป็นปลัดกระทรวง เป็นอธิบดี ก็ต้องทำใจให้ได้ เพราะอำนาจต่าง ๆ ที่เคยมีหายวับไปโดยพลัน

    หากทำใจไม่ได้ก็จะห่อเหี่ยวหัวใจไปจนตาย

    อีกทั้งสิทธิพิเศษที่เคยมีจะถูกหลวงยึดกลับคืนไปจนหมด เช่น

    รถหลวง บ้านหลวง โทรศัพท์หลวง เป็นต้น

    มีอย่างเดียวที่หลวงไม่ยอมยึดกลับก็คือ เมียหลวง

    ข้าราชการส่วนใหญ่ที่เกษียณจะไม่เดือดร้อนในเรื่องการเงินเพราะมีเงินบำนาญกิน

    เงินบำนาญสามารถนำมาใช้จ่ายเป็นค่าครองชีพได้จนตลอดชีวิต

    เช่นเดียวกับพนักงานรัฐวิสาหกิจก็มีเงินบำเหน็จเป็นก้อนให้นำมาใช้หลังเกษียณ

    แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหมายถึงว่า ไม่มีหนี้สิน หากใครได้เงินบำเหน็จมาแล้ว ต้องใช้หนี้ไปเกือบหมด ก็เดือดร้อนได้ ผู้เกษียณที่ไม่เดือดร้อนจะต้องเป็นคนที่วางแผนการใช้เงินมาดี

    บางคนไม่ได้วางแผนเก็บเงินไว้ใช้ตอนแก่เท่านั้น ยังหางานสำรองทำไว้ด้วย เช่น เปิดร้านขายของชำ ทำงานเป็นที่ปรึกษาให้บริษัท หรือไปดูแลสวนยางพาราที่ปลูกไว้ก่อนเกษียณซึ่งกำลังจะกรีดได้

    เพื่อนผมคนหนึ่งพอเกษียณ วันแรกก็มีอาชีพทำทันทีคือเป็นหมอดู

    ที่ทำได้ทันทีก็เพราะก่อนเกษียณก็เริ่มมีอาชีพหมอดูบ้างแล้ว

    บางคนโชคดี เพราะลูกได้ดิบได้ดี ลูกคนโตมีงานทำได้เงินเดือนเยอะ อีกคนเป็นนักธุรกิจค้าขายจนร่ำรวย และอีกคนไปเปิดร้านอาหารไทยอยู่ที่ออสเตรเลีย

    ที่ว่าโชคดีก็เพราะลูก ๆ ให้เงินใช้ พอเหงาก็ขึ้นเครื่องบินไปพักผ่อนอยู่กับลูกที่ออสเตรเลีย

    เมื่อมีคนโชคดีก็ต้องมีคนโชคร้าย เพราะบางคนพอเกษียณก็ป่วยทันทีเป็นทั้งโรคหัวใจ และโรคไต ต้องล้างไต ต้องใช้จ่ายเงินมากแต่เบิกไม่ได้เพราะเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ ปลดเกษียณแล้วไม่มีสิทธิเบิก

    เงินที่เก็บไว้รวมทั้งเงินบำเหน็จ ต้องนำออกมารักษาตัวจนเหลือน้อยเต็มที

    บางคนป่วยเป็นอัมพฤกษ์ มีเงินอยากจะเที่ยวก็ไปเที่ยวไม่ได้ ได้แต่นั่งคิดโทษตัวเองอยู่คนเดียวว่า

    “รู้อย่างนี้ ก่อนป่วยน่าจะเที่ยว เก็บเงินไว้ทำไมก็ไม่รู้”

    พูดถึงเรื่องการท่องเที่ยว คนเกษียณ หรือคนสูงอายุ ถ้าพอมีเงินไปไหนมาไหนได้ ควรจะไปเที่ยว เพราะอีกไม่นานก็ตายแล้ว หรือไม่ก็เดินไม่ไหว

    เมื่อยังมีแรงให้เดินได้ ก็ควรพักผ่อนด้วยการเที่ยว แต่ต้องหมายถึง เที่ยวแล้วไม่ทำให้เดือดร้อนเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย

    บางคนบอกว่า หลังเกษียณไม่ควรทำอะไร หมายถึงพักผ่อนอยู่บ้านเฉย ๆ ดีที่สุด

    สำหรับเรื่องนี้ ผมขอค้าน เพราะการอยู่เฉย ๆ จะตายเร็วขึ้น เพราะมีเวลาว่างเกินไป

    ดีที่สุด ควรหางานทำ

    ทำอะไรก็ได้ ที่เราชอบทำ ถึงแม้ได้ค่าตอบแทนน้อยก็ไม่เป็นไร

    คนแก่สมัยนี้ ส่วนใหญ่สมองยังใช้งานได้ หากอยากทำงาน นายจ้างยังต้องการ หรือจะทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ส่วนตัวก็ได้ เช่น ทำสวน ปลูกผักสวนครัว

    สรุปแล้ว คนแก่ควรมีงานทำ มิเช่นนั้นแล้ว ถ้าอยู่บ้านเฉย ๆ นาน ๆ เข้าจะเบื่อตัวเอง ความจำก็เสื่อมเร็ว กลายเป็นโรคซึมเศร้าได้ง่าย

    ตามสถิติ คนที่เป็นโรคอัลไซเมอร์หรือโรคขี้หลงขี้ลืม เช่น กินข้าวแล้วบอกว่ายังไม่ได้กิน อีกทั้งยังถามเรื่องเดียวซ้ำ ๆ หลายครั้ง มักจะเป็นคนเก็บตัวพักผ่อนอยู่ที่บ้านเงียบ ๆ คบเพื่อนก็ไม่คบ แม้โทรศัพท์ก็ไม่รับ เหมือนไม่ต้องการติดต่อกับใคร

    คนเป็นอัลไซเมอร์นั้น ตัวเองไม่เดือดร้อน แต่ทำให้คนรอบข้างต้องเหนื่อยกับการดูแล

    อย่างไรก็ตามถ้าต้องการมีความสุขหลังเกษียณ จะต้องเข้าใจชีวิตว่า

    เกิดมาเป็นคนก็เป็นเช่นนี้แล คือ โชคดีบ้าง โชคร้ายบ้าง สบายบ้าง ลำบากบ้าง

    เมื่อเกิดขึ้นกับตัวเองก็อย่าไปกังวล เพราะความทุกข์จะอยู่กับเราไม่นาน เช่นเดียวกับความสุขก็อยู่กับเราไม่นานเช่นกัน

    ทุกคนเกิดมาจะต้องมีวิถีการเดินทางของชีวิตเหมือนกัน คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย จึงควรอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด โดยตัดความกังวลทุกอย่างออกไป

    และถ้าไม่อยากแก่มากกว่านี้ ทำง่ายนิดเดียวคือให้รีบตายเสียก่อน

    ถึงแม้ผมไม่เคยตาย แต่ก็พอจะรู้ว่าความตายไม่ได้เป็นสิ่งน่ากลัวเลย

    ที่ไม่น่ากลัวก็เพราะ เมื่อตายไปแล้วจะได้มีที่อยู่ใหม่ อีกทั้งไม่ต้องกังวลว่าตัวเราจะได้ขึ้นสวรรค์หรือตกนรกด้วย

    ถูกแล้ว ถ้าไม่ได้ขึ้นสวรรค์ การตกนรกก็ดีเหมือนกันเพราะเพื่อน ๆ ของเราส่วนใหญ่ที่ตายไปแล้วกำลังรอเราอยู่ที่นรกหลายคน เราจะได้ไม่เหงา.


    ไมตรี ลิมปิชาติ

  2. #2
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ หนุ่มน้อย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    กระทู้
    549
    บล็อก
    21
    สองสามปีที่เกษียณออกมาก็ราบรื่นดีนะ บังเอิญเป็นคนที่มีหนี้สินตลอดอายุราชการหลังเกษียณจึงมีหนี้สินพัวพันมา แต่ก็เหลือเจ้าหนี้รายสองรายมีบ้านมีรถพอได้อยู่ได้ใช้ไม่ลำบาก เพื่อนๆในวงราชการเริ่มทะยอยหายไปเหลือแต่เพื่อนในครอบครัว ดีหน่อยที่มีเพื่อนๆพี่น้องที่บ้านมหาดอตคอมพอได้ทักทายสังสรรค์บ้างแต่ก็เกรงใจน้องๆเขาจะหาว่าคบคนแก่ 5555 เอาเป็นว่ามีบ้านมหาดอตคอมเป็นเพื่อนแก้เหงาได้ ขอบคุณอ้ายบ่าวคนเดิมที่เอื้อเฟื้อน้ำใจให้และขอบคุณเพื่อนพี่น้องบ้านมหาที่มาทายทักแบบเป็นกันเองมากๆ คงไม่เหงาไปอีกนาน

  3. #3
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ teerapat
    วันที่สมัคร
    May 2010
    กระทู้
    163
    ถ้าไม่อยากแก่มากกว่านี้ ทำง่ายนิดเดียวคือให้รีบตายเสียก่อน


    อ้ายบ่าวทุ่งศรีเอ๊ยยย ..มันยากตรงที่บ่ทันอยากแก่นำ และ บ่ทันอยากตายนำนี่ล่ะ อ้ายบ่าว..

  4. #4
    Banned

    วันที่สมัคร
    Oct 2010
    กระทู้
    757
    บล็อก
    4
    เวลาหมุนเวียนผ่านเนิ่นนานวัน
    คนเรานั้นถึงเวลาต้องพาจาก
    สิ่งที่เคยทำทุกวันไม่อยากพราก
    จำต้องจากลางานวันเกษียณ

    ลาพี่น้องพร้องเพื่อนนับเลือนหาย
    ลาเจ้านายคอยบัญชาว่าตักเตือน
    ลาแล้วงานที่เคยทำจำต้องเลื่อน
    ลาเพื่อนเพื่อนทุกคนพ้นจากงาน

    พรุ่งนี้แล้วคงไม่แคล้วอยู่กับบ้าน
    ดูลูกหลานผ่านเข้าวัดทำบุญทาน
    ใช้ชีวิตอย่างนี้ไปอีกนาน
    รอจนวันสุดท้ายในบั้นปลาย

    เขาถึงว่าคนชราชอบเรื่องเก่า
    พวกเขาเล่าความหลังฟังเข้าที
    แต่อนาคตของเขานั้นไม่ดี
    เพราะจะมีแต่ความตายที่หมายรอ...

    วอนลูกหลานฝากดูท่านยามท่านแก่
    ท่านพ่อแม่ของเราเฝ้าถนอม
    ให้ท่านอยู่ไปนานนานอย่าให้ตรอม
    ลูกควรพร้อมกายใจ ใส่ใจดูแล..

    กตัญญูรู้คุณท่านนั้นเป็นสุข
    อย่าสนุกกับเพื่อนฝูงลืมพ่อแม่
    เพราะท่านอยู่กับบ้านยามท่านแก่
    ท่านคงแย่แย่ล่ะเหงา ถ้าลูกไม่เข้าใจ

    ขอจบก่อนจ้าหาทางลงไม่ได้ อิอิ

  5. #5
    ท่องเวบ สัญลักษณ์ของ pui.lab
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    ที่อยู่
    โสดไม่มีใครเอา หรือว่าเราไม่เอาใคร
    กระทู้
    8,954
    บล็อก
    9
    อ่านแล่วก็ได้แง่คิดเนาะค่ะ เวลาเราอายุมากขึ้นต้องวางแผนทำอะไรบ้าง
    อย่างที่บทความเขียนไว้ ถ้าไม่อยากเป็นโรคความจำเสื่อม หางานทำเล็กๆน้อย
    เพื่อกระตุ้นสมองให้ทำงาน จะจำไว้จ้าว่าเริ่มแก่ควรจะเริ่มทำอะไรบ้าง
    บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
    st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •