โอ้..อโยธยา
ปลายวสันต์น้อพลันเศร่าไทเมืองเฮาระอุอ่วม
พายุกวมเมฆตั้งเค้าฝนกะเหล่าน้อรินตก
ไพรพนาบ่มีฮกหล่วงลงมาเต็มพื้น
ตกมากองนองคลื่นพังครืนจนล้นแอ่ง
ธรรมชาติฟาดแหม่นแม้งแฮงล้นเข้าถั่งโถม
อึกทึกครึกครามโคมถล่มลงมาทางเบื้อง
ไหลผ่าเหมืองเมืองบ้านหลายสถานกำลังจ่อ
จมลอยคอเปียกจื้นคืนค่ำอยู่บ่เป็น
ถือเป็นทุกข์เข็ญข่อนชาวนครบ่มีหย่อน
นับแต่เกิดเหตุฮ้อนนอนได้บ่อิ่มตา
ขวัญผวาเขียวคืนตื่นฟังแถลงฟ้าว
ทุกข์ของเฮาคราวนี่แสนเต็มที่ได้คิดฮ่ำ
คือจั่งเทียบเหยียบย่ำฟ้ากระหน่ำดินสนอง
นี่หละเป็นครรลองมนุษย์คนบ่มีพ้น
ขอให่อดทนสู่เอ็นดูกันให่มันคล่อง
ส่อยกันเด้อพวกพี่น้องลุงป้าครานี่ทุกข์ระทม
..ล่มแล้วเหงี่ยง..
*****
ฟ้าไม่เคยลำเอียงเพียงพิโรธ ให้เป็นบทเรียนว่าอย่าได้เหลิง
พัฒนาประเทศไทยใหลระเริง เตลิดเปิดเปิงเหลือรอยที่ย่อยยับ
พึงสดับในอาเพทด้วยเหตุผล อิทธิฤทธิ์อิทธิพลหนอคนเรา
ความโง่เขลาที่กัดกร่อนจงย้อนดู ที่นี่คืออู่ข้าวน้ำตามระแวก
พากันแหกกฏเกณฑ์เที่ยวเข่นขืน ธรรมชาติเกรี้ยวกราดจึงเอาคืน
ไม่อาจยืนฝืนชะตากล้าลำพอง เราพี่น้องจึงต้องร่วมรวมรับผล
ประเทศชาติขาดทุนจะหมุนวน การเริ่มต้นที่ยุ่งยากลำบากแสน
ต่อแต่นี้เป็นจั่งได๋หนอไทยแลนด์ ความยากแค้นวุ่นวายดังสายป่าน
ภาคแรงงานเคยช่วยด้วยกันหนุน เหมือนสิ้นบุญมาลาลับกับนที
*****
ศรี-อโยโศกากั้นเวียงสวรรค์หลุบหล่ม
จมอยู่ใต้แผ่นน้ำสองก้ำต้องหล่องเรือ
น้ำจากเหนือไหลบ่าสายธาราฟ้าถล่ม
ปิงวังยมแม่น่านไหลสะท้านถิ่นสะเทือน
ไหลบ่อิดบ่เอื้อนบ่หยุดหย่อนเข้ามาโทม
ฟังระงมได้ยินเสียงสนั่นเนืองตีต้อง
ไหลมากองมาท่วมไหลมารวมจนล้นอั่ง
หยังกะหยั่งหยั่งย้อยไหลลงค้อยจากฝ่ายเหนือ
ยามทุกข์เข็ญเฮาได้เห็นจิตต์เอื้อแจกเผื่อน้อปุณแปง
น้ำสิใหลมาแฮงกะแข่งคนน้ำใจล้น
มาหลูโตนคนทั้งค่ายญิงซายน้อยหนุ่ม
เคยเกาะเกี่ยวกอดกุ้มแรงงานทุ่มเจ้าหลั่งไหล
ได้แต่มองหมองไหม่เสียใจเด้เก๊แล้วแหม่
เศรษฐกิจแฮ่งสินับมื้อแย่แลน้องกะบ่เห็น
คราวต้องพลัดพรากเว้นเวรหากจ่องจำใจ
เหลือแต่ฮอยอาลัยหล่องไหลไปนำน้ำ
ได้แต่ฝืนกลืนกล้ำจำอำลาโอ๊ยหว้าเหว่
อุกแท้เด้บาดนี่สิหนีหน้าหล่าเมือ
..เหลือใจเด๊..
สู้สู้เด้อครับพี่น้อง
ปล.ป้าลำซิ่งส์..น้องหญ้านาง ลำให้ฟังแหน่ครับ
Bookmarks