บางครั้ง...ความแค้นก็เป็นความทุกข์ทรมาน

[khonsurin]

+++++++++++++++++++++

บางครั้ง...ความแค้นก็เป็นความทุกข์ทรมาน

+++++++++++++++++++++

บางครั้ง...ความแค้นก็เป็นความทุกข์ทรมาน
ก็ควรได้รับการปล่อยวางลงบ้าง เพราะการไม่ปล่อยวาง
มันนำมาซึ่งความทุกข์ ความเคียดแค้นชิงชัง
กระเทือนไปยังคนรอบข้างโดยไม่รู้ตัว

[wma]http://vihokratree.webs.com/000Kidtoungbaan%20Noomsakol.wma[/wma]

เพลงคิดถึงบ้าน – หนุ่มสกล

มองดู ดวงดาว
ก็คงเป็นดาว ดวงเดียวกัน
มองดู ดวงจันทร์
ก็เหมือนกับจันทร์ ที่บ้านเรา

ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน

หวางโยวหราน จากที่เคยอบอุ่นมาตลอดชีวิตของเธอ...

หวางโยวหราน ไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตว่า ในวัยกลางคนของเธอจากถูกสามีทอดทิ้ง...

หวางโยวหราน เปลี่ยนจากความสดชื่นบาน เป็ฯความทุกข์ระทม ทุกวันทุกคืนไม่มีที่สิ้นสุด...

หวางโยวหราน เธอนำสิ่งของของสามีที่เพิ่งเลิกราไปโยนทิ้งลงกองขยะ

หวางโยวหราน ตัดรูปสามีเธอเป็นเศษเล็กเศษน้อย ราวกับคนบ้า

มองดู ท้องฟ้า
ก็ยังเป็นฟ้า พื้นเดียวกัน
มองดู ดวงตะวัน
ก็ยังส่องแสง ไปบ้านฉัน

ยามฟ้ามืดครึ้ม คิดถึงบ้าน

ลูกสาวของหวางโยวหราน มองแม่ด้วยความกลัวเกาะกินหัวใจ

ลูกสาวของหวางโยวหราน ซุกตัวแอบที่มุมห้องทุกครั้งที่เห็นแม่ทำร้ายตัวเอง

ลูกสาวของหวางโยวหราน มองแม่ดวยความหวาดกลัว จนไม่กล้าเอ่ยคำว่า "พ่อ" ให้แม่ได้ยิน



หวางโยวหราน จากที่เคยเป็นผู้หญิงที่สวยงาม วาจาอ่อนหวาน มีอารมณ์ดี มีรอยยิ้มที่อบอุ่นบัดนี้...


สิ่งเหล่านี้กลายเป็นอดีต สิ่งที่มาแทนที่คือ ความสิ้นหวัง หงุดหงิด ฉุนเฉียวง่าย ดุดัน ตวาด

อยู่ใน เมืองกรุง
ก็คงวุ่น วายและวกวน
มีแต่ ผู้คน
ก็เหมือนกับคน ไม่รู้จักกัน

ชีวิตผกผัน คิดถึงบ้าน

สิ่งที่ตามมาต่อแต่นี้ก็คือ



ลูกสาวของหวางโยวหรา เปลี่ยนไป จากเด็กเรียนเก่งมาก กลายเป็นการเรียนย่ำแย่

ลูกสาวของหวางโยวหรา เปลี่ยนไป จากเด็กที่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง กลายเป็นเด็กขี้กลัว ตื่นคน

ลูกสาวของหวางโยวหรา เปลี่ยนไป จากเด็กที่ร่าเริง สดใส กลายเป็นเด็กที่เก็บตัว เย็นชา ไม่พูดไม่จา

มองไป ทางใด
ก็มีแต่ตึกสูง สวยงาม
แต่ ใจคน
ไม่งามเหมือนกับคน ที่บ้านเรา

ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน

จนกระทั่งวันหนึ่ง....


หวางโยวหรา ได้ดูโทรทัศน์รายการหนึ่งอย่างเบื่อหน่าย หวางโยวหรา
ได้พบว่าโทรทัศน์ได้สะท้อนถึงภาพของแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกตามลำพัง


หวางโยวหรา ได้พบว่าน้ำตาของเธออาบแก้ม จากภาพยนต์ที่สะท้อนเหมือนภาพตัวเองออกมา


หวางโยวหรา ได้พบว่าบทบาทของแม่ในภาพยนต์เรื่องนี้ได้แสดงบทบาทที่เผด็จการต่อลูก


หวางโยวหรา ได้พบว่า บางครั้งความแค้นก็เป็นความทุกข์ทรมาน


หวางโยวหรา ได้พบว่าบทบาทของแม่ที่ลงมือลงไม้กับลูกอย่างขาดสติทำให้ลูกมีชีวิตอยู่อย่างหวาดกลัว


หวางโยวหรา สะเทือนใจมาก เพราะมันเป็นภาพของตัวเองที่กระทำต่อลูกสาวคนเีดียว


หวางโยวหรา เธอนอนไม่หลับคิดทบทวนว่าเธอเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร


หวางโยวหรา พบว่าเธอคือผู้ที่ผลักดันความรู้สึกที่เลวร้าย


หวางโยวหรา พบว่าเธอได้ถ่ายเท ความผิดหวังไปให้ลูกสาวที่รัักของเธอ


หวางโยวหรา ยอมรับผลการเรียนของลูก พร้อมปลอบใจให้กำลังใจในที่สุด


หวางโยวหรา ได้ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่


หวางโยวหรา เปลี่ยนวิธีการพูดคุยกับลูกด้วยเหตุด้วยผล


หวางโยวหรา ได้แสดงการยอมรับความคิดเห็นของลูกยามลูกโต้เถียงบ้าง


หวางโยวหรา ยอมรับฟังยามลูกสาวมีเรื่องในใจอย่างยอมรับความจริง


หวางโยวหรา ได้ยอมรับความผิดพลาด ความต้องการ ของลูก


หวางโยวหรา พร้อมปลอบโยนด้วยความรักและเข้าใจ


หวางโยวหรา จะไม่ใช้วิธีตำหนิลูก แต่จะชี้ให้เห็นถึงจุดเด่นด้านอื่นตามที่ศักยภาพของลูก





ผลที่บังเกิดขึ้น ก็คือ


ลูกสาวของหวางโยวหรา เริ่มพูดจามากขึ้น
ลูกสาวของหวางโยวหรา ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกดีขึ้นมากวันหนึ่ง

อยู่ใน เมืองกรุง
ก็คงวุ่น วายและวกวน
มีแต่ ผู้คน
ก็เหมือนกับคน ไม่รู้จักกัน

ชีวิตผกผัน คิดถึงบ้าน

หวางโยวหรา ได้พบสมุดบันทึกของลูก แล้วอ่านเจอข้อความที่ลูกเขียนไว้


"วันแม่ใกล้ถึงแล้ว หนูอยากมอบดอกไม้สวยๆให้แม่มาก รอให้หนูโตก่อนนะคะ หนูจะมอบของขวัญที่ดีที่สุดให้แม่ให้ได้ค่ะ"


ขอบตาของหวางโยวหรารื้นไปด้วยน้ำตา
และเข้าใจแล้วว่า แม้ครอบครัวของเธอจะไม่สมบูรณ์แต่ลูกสาวของเธอ
ได้เรียนรู้ที่จะเผชิญหน้ากับความจริงที่เจ็บปวดและพร้อมที่จะห่วงใยและเอาใจใส่ผู้อื่น


ซึ่งแท้ที่่จริงแล้ว โลกตามลำพังที่มีเพียงสองคนแม่ลูก
ก็อบอุ่นและมีความสุขได้ วันนี้หวางโยวหรา ไม่เจ็บแค้นอดีตสามีอีกต่อไป
และรู้ซึ้งว่า ความคิดแค้นเป็นเรื่องที่ทุกข์ทรมานมาก


ความทรมานจะค่อยๆทำลายความรู้สึกดีๆ ไปสู่ความคิดแค้น
และทรมานตัวเองในที่สุด ทำลายความดีงามทำลายความเชื่อมั่น
ทำลายความอ่อนโยน ให้หมดลงไป




เนลสัน มันเดอล่า ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของแอฟริกา ได้กล่าวว่า

"วันที่ได้รับการปล่อยตัว เมื่อผมเดินทางออกมาจากห้องขัง
ก้าวไปสู่อิสรภาพทางประตูใหญ่ของเรือนจำผมก็ตระหนักได้ว่า
ถ้าตัวเองไม่ละทิ้งความเจ็บปวดและเคียดแค้นชิงชังไว้เบื้องหลัง
เท่ากับว่าผมยังคงถูกล่ามไว้ในที่คุมขังไปตลอดชีวิต"

มองไป ทางใด
ก็มีแต่ตึกสูง สวยงาม
แต่ ใจคน
ไม่งามเหมือนกับคน ที่บ้านเรา

ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน

++++++++++++++++++++++++++++++++

[lungyai1123]

หวางโหยวหราคคงเคียดแค้นสามีของหล่อนที่ตายไปแล้วทิ้งให้หล่อนเลี้ยงลูกเพียงลำพัง
แต่ก็ยังไม่สายหล่อนก็กลับตัวได้น่ายกย่องนับถือ