เพราะเหตุนี้จึงหอบมาฝากจากแมงดิ้ง
... โอ๊ย พี่น้องเอ้ย ...
ก่อนสิจาเข้าบั้น ปั้นแต่งทำนองเดิน
นางขอเซินเอิ้นเอาขวัญหม่อมพี่ซายมาเฮียงซ้อน
มีทั้งหมอนกับสาด ลาดนำมาปูพ้อมพรั่ง
ให่เจ้าหลั่ง หย้วยๆ มาฟังน้องสิวากลอน
... สั่นแหล่ว ....
อันขอบคุณหลายเด้อค่า
ที่เพิ่นส่งจดหมายมาวาคึดฮอดอยู่คือเก่า
จอบถ่าแหยงซู่แลงเซ่า แต่นางเจ้ากะป่าวดาย
เป็นจั่งซี่ดอกแมป้า พ่ออาวแม่อาผู้คึดฮ่ำ
บ่ได้ทำแกล้งเพ้อเว่อ เผลอวาข่อยแม่นคั่กหลาย
ที่เงียบหายไปนั่นเพราะกำลังมีควมสุข พ่ะนะ
กับการได้ไปปลดทุกข์ สุขในธรรมทางวิเวก บึ๊ยย
ตลอดเขตศกเก่าย่างที่ผ่านมาศกใหม่ผ่าน
กำลังลดละควมจุ้นจ้าน มารฮ้ายออกจากใจ
ด้วยหมายไปอยากมุ่งจิตต่อแก้วรัตนสาม
ขอคุณงามและควมดีจงมีนำผู้แน่แน่ว
...แหน่ถ้อน...
หย่อนเคยกระโดดโลดแล่น เทิ่งแอ่นหน้าแอ่นหลัง
เลาะเล่นมาม่วนพอแฮง สุขทุกข์แคลงเคล้ากันไป
บาดนี้ล่ะอีเผิ่งสิได้ไง้ เอาธรรมมาเป็นทางหย่าง
เพื่อให้พ้นทุกข์ขอก้าวย่าง ไปฮอดถิ่นแดนเกษม
... สั่นดอกผุข้า ...
อันว่าสรุปให้สั้นๆ คือชีวิตกำลังติดบ่วง
อยู่ในห้วงธรรมะเสพติด กะเลยเป็นสีมิดๆ
นั่นล่ะหนา พี่น้องเอย อ่ะพักเต้ย จั๊กคาวสั่น
ฮิ๊ว..... อ่ะเต้ยพี่น้องเต้ย
:,1-
อ้างข้อความนี้
Bookmarks