สิพาพี่น้องไปเบิ่งโรงรีดยางของ ฅนภูค่าว มื้อนี่เซิญครับเซิญ
กลับบ้านอาทิตย์ที่แล้ว(๑๔-๑๕ ม.ค.๕๕)ขื่นไปเบิ่งไฮยาง กะเป็นปรกติตามฤดูกาลเห็นใบยางเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีแดงและใบโลนเหลือแต่ก่างหลายต้นแล้ว นี่หละคือสัญญานบ่งบอกว่า เหมิดฤดูกาลของการกรีดยางแล้ว จากนี่ต่อไปเป็นเวลาสามเดือนพี่น้อง
ปีที่แล้ววันแรงงานพอดี ๑ พ.ค.๕๔(จำได่คัก)ที่ไดเปิดหน่ายางกรีดเป็นปีแรกปลูกมาได่ประมาณเจ็ดปีเป็นแปลงแรกประมาณสิบสองไฮ(กะหนึงพันกั่วต้น) แต่เปิดเทือแรกเปิดได่ประมาณหกร้อยกั่วต้น(ต้นใหย่บ่เท่ากันอายุเท่ากันต้นถ่อแขนกะยังมียู)
นี่หละครับคือโรงรีดยางให่เป็นแผ่น มื้อนี่คือสิเป็นมื้อสุดท้ายที่สิเฮ็ดเป็นยางแผ่น หลังจากเริ่มกรีดยางมาแรกๆกะขายเป็นขี่ยาง พึ่งมารีดเป็นแผ่นวางสองสามเดือนที่แล้วนี่เอง
มื้อนี่สิพาไปเบิ่งวิธีเฮ็ดยางแผ่น เริ่มจากไปเทน้ำยางจากกะโป๋นำต้นยางมาแล้วกะมากรองเอาแต่น้ำยางแท้ๆแล้วกะมาตักใส่ถาดสองลิตรต่อถาด ผสมน้ำ ผสมน้ำกรดเจือจาง (ตามสูตรมาตรฐาน) แล้วกวนให่เข่ากัน ถิ่มไว่เพื่อให่ยางแข็งโตเป็นก้อน
แล้วกะมาตีให่เป็นแผ่นด้วยมือก่อนเพือง่ายก่อนที่สิเข่าเครื่องรีด
เข่าเครื่องรีด(หมุนด้วยมือ) ต้องปรับเครื่องถึงสามระดับ จังสิได่ควมหนาของแผ่นตามมาตรฐาน
เที่ยวสุดท้ายสิมีควมห่างของลูกรีด โตบน-โตล่าง ประมาณสองมิลลิเมตร แล้วกะเอาไปขื่นเครื่องขื่นลาย
เครื่องขื่นลายสิปรับระยะห่างของลูกรีดไว่ประมาณเคิ่งมิลลิเมตรตายโต รีดเทือเดียวเสร็จ
แล้วกะโยนลงถังน้ำ
ล้างทำควมสะอาด แล้วกะเอาไปตากแดด
มีต่ออีกนิดหนึ่งครับ
:*- พื้นที่ บ้านมหาดอทคอม ที่ให้นำเสนอ :*-
Bookmarks