ชมวิหกกลางไพรพนาสน
กังวานดลจิตให้ถวิลหา
ถ้อยรำพันเจ้านกน้อยพรรณา
เหมือนหนึ่งว่าป่านี้ไม่มีใคร
เสียงเจื้อยแจ้วจุ๊กรูรู้หรอกว่า
ร้องดังมาอยากให้ยลจากหนใหน
เสียงกึกก้องทั่วป่าพนาไพร
ดังกว้างไกลทั่วหล้าพาชื่นชม
กลางพงป่าเยือกเย็นเป็นนักหนา
มีน้ำป่านกน้อยร้องสุขสม
บินมาหากินเหยื่อเพื่อชีฟตน
ใครได้ยลคงหลงปลึ้มลืมชีวี
อีกทั้งดอกไม้ป่างดงามยิ่ง
คือหนึ่งสิ่งธรรมชาติเติมแต่งสี
หลากหลายร้อยบุบผามวลมาลี
เรียงร้อยที่สลับมาน่าภิรมย์.....
"เรื่องที่เขียนไม่จำเป็นต้องเหมือนเรา เรื่องที่เล่าไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร"
>ฟ้าเพียงดิน<
Bookmarks