มื้อเจ้าลาป๋าจากอ้าย คุณค่าชายแค่แฟนเก่า
ความฮักเฮามาเลิกล้าง เพราะทางน้องนั้นเปลี่ยนใจ
พ้อผุใหม่ใคกว่าพี่ ฐานะดีเทิ่งรูปหล่อ
ถอนสมอรักจากอ้าย ไปปักไว้หม่องใหม่แทน
คนบนแผ่นโลกานี้ พ้อคนดีที่ไคกว่า
กะต้องคว้าเอาไว้ เข้าใจน้องอยู่ดอกนาง
บ่ไปขวางเจ้าดอกหล่า บ่คิดว่าเธอทำผิด
ทุกชีวิตต้องคิดฝัน ก้าวสู่วันที่ใสแจ้ง
ถึงว่าในมะโนแม้ง ปานเข็มแทงถั่งใจพี่
ในฤดีแสนปวดช้ำ พอปานผ่ำบ่มหนอง
นางเอ้ย..เหมิดทั้งในใจสี่ห้อง เจ้ายึดครองเกลี้ยงอ่อยฮ่อย
ยังเฝ้าคอยฮักแต่เจ้า เจ็บปวดร้าวกะส่างตาม
เวียนมาถามใจกี่ครั้ง กะบอกยังฮักคือเก่า
ร้อยพันเหงาเข้ารุมล้อม อ้ายยอมได้เพราะรักเธอ
แม่นสิเจอร้อยความช้ำ น้ำตาไหลอีกหลายเทื่อ
เศษรักในใจเหลือ เหลือ ยังแฝงเฟือเฝ้าฮักหมั่น แต่เธอนั้นบ่เปลี่ยนแปลง...คำแพงเอ้ย..
Bookmarks