วสันต์พรรณา

[ข้าวทิพย์]

วสันต์พรรณา

เหมันต์ลาล่วงแล้ว.....ลมหนาว
กลับสู่วสันต์พราว.....ผุดขึ้น
ดอกใบอ่อนแวววาว.....แหวกม่าน หมอกมา
รอที่ฤดูฟื้น.....เฟื่องฟ้าลือนาม

หลงไหลจริงยิ่งเพ้อ.....พาใจ เจ้าเอย
เหมือนยิ่งพาฤทัย.....ท่วมท้น
ผลิดอกแข่งกันให้.....โลกอยู่ สวยงาม
ทุกสิ่งธรรมชาติค้น.....ขุดคุ้ยคืนมา


>ฟ้าเพียงดิน<

[kkict]

เข้าวสันต์ม่านฟ้า ทมืน อึมคึม
ฝนเริ่มรินดินชื่น ชุ่มชื้น
หอมส่งกลิ่นทั่วพื้น ทั้งป่า
เย็นทั่วพฤษาชื้น ทั่วพื้นพงไพร