นายกึ่ม วันนี้นายเลิกงานกี่โมง เสียงหญิงสาวในชุดเขียวที่เรียกตามหลังช่างกึ่ม เลิกงาน 5โมงเย็นครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ เสียงช่างกึ่มตอบ พอดีว่า แอร์ที่ห้องพักเราเสีย วันนี้เราเลิกงาน 3 โมงไปซ่อมให้หน่อยนะ ครับๆๆ ช่างกึ่มรีบตอบรับคำและเดินจากมา
คือนานฮอด 5 โมงแท้น้อๆ เสียงช่างกึ่มพูดอยู่ในใจ กริ่งๆๆๆๆๆๆสวัดดีครับแผนกวิศวกรรมครับ เสียงธุรการรับสาย ซึ่งมีเสียงปลายทางบอกมาว่า ขอสายช่างกึ่มหน่อยค่ะ..
กึ่มๆรับโทรศัพท์ สวัดดีครับช่างกึ่มครับ นายกึ่ม 5 โมงเย็นแล้ว มาซ่อมแอร์ให้เราได้ยัง
ครับๆๆๆๆ ห้อง 1024 นะนายกึ่ม ก๊อกๆๆๆมาซ่อมแอร์ครับ เปิดประตูเข้ามาเลยเราไม่ได้ล็อกพอดีเราตากผ้าอยู่ ตามสบายเลยนะนายกึ่ม เสียงหญิงสาวบอกช่างกึ่ม เวลาผ่านไป สักพักช่างกึ่มก็ซ่อมแอร์เสร็จ เสร้จแล้วนะครับ เย็นแล้วด้วย อืมๆๆๆเย็นแล้ว ดื่มน้ำก่อนนะ นายเหนื่อยไหม นี่คือเสียงที่เอ่ยถามด้วยความอ่อนหวานและเป็นห่วง(ช่างกึ่มคิดเองว่าเขาห่วง) ไม่ครับ นั่งพักก่อนนะหายเหนื่อยค่อยลงไป เออพอดีเลย แม่ที่ลำปางฝากแคปหมูมาให้เราจะแบ่งให้นายครึ่งหนึ่งนะ ตอบแทนน้ำใจที่นายมาช่วยเรา ครับเสียงช่างกึ่มเอยพร้อมกับมองดูรอบๆห้องที่แสนจะเรียบร้อยผิดกับห้องอื่นๆที่เคยไปมา แล้วนายหยุดงานวันไหน นายรับปากว่าจะพาเราไปตลาดตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ยังไม่ได้ไปเลยนะ วันอาทิตย์ครับผมหยุดเสียงช่างกึ่มตอบ งั้นวันอาทิตย์นี้นะรบกวนพาเราไปทีนะ คุณครับผมกลับก่อนนะครับ เสียงช่างกึ่มเอ่ยขึ้น ทั้งที่ใจยังไม่อยากจากไป แต่ด้วยระเบียบของหอพัก เป็นตัวกำหนดเวลา ทำให้ต้องเอ่ยลา ได้ๆแล้ววันอาทิตย์อย่าลืมนะพาเราไปตลาดที
พูดจบ ช่างกึ่มก็เดินออกจากห้องมา พร้อมกับถุงแคปหมู ที่นางฟ้าในใจของเขามอบให้ นายกึ่มเจอกันพรุ่งนี้นะ นั้นคือเสียงสุดท้ายก่อนทั้งสองจะเดินห่างกันไปคนละทาง เย็นวันนั้น ช่างกึ่มได้กินแคปหมูที่รู้สึกว่าอร่อยที่สุดในโลกก็ว่าได้.....พร้อมกับการรอคอยการมาถึงของ วันอาทิตย์อันแสนเชื่องช้า....และยาวนาน
Bookmarks