เงินทองเป็นของคุณก็จริง

[ฅนภูค่าว]

เงินทองเป็นของคุณก็จริง แต่ทรัพยากรนั้นเป็นสมบัติของสังคมส่วนรวม...

Money is yours but resources belong to the society

เยอรมันเป็นประเทศซึ่งพัฒนาอุตสาหกรรมไปไกลแล้ว
ประเทศนี้เป็นผู้ผลิตสินค้าชั้นนำอย่างเช่น เบนซ์ บีเอ็มดับเบิลยู ซีเมนส์ เป็นต้น
ปั๊มพ์ที่ใช้ในเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ผลิตขึ้นในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งของประเทศนี้
ในประเทศซึ่งมีการพัฒนาไปไกลเช่นนี้ คนส่วนใหญ่คงคิดว่า
ประชาชนชาวเยอรมันคงใช้ชีวิตที่หรูหราฟุ่มเฟือย
อย่างน้อย นั่นเป็นความรู้สึกของผมก่อนเดินทางไปศึกษาดูงานที่นั่น

เมื่อผมเดินทางถึงฮัมบรูก
เพื่อนร่วมชาติซึ่งทำงานอยู่ที่นั่นจัดให้มีการเลี้ยงต้อนรับผมที่ภัตตาคาร

ขณะที่เราเดินเข้าไปในภัตตาคาร เราพบว่าโต๊ะจำนวนมากว่างอยู่
มีโต๊ะหนึ่งมีหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังนั่งกินอาหารกันอยู่
บนโต๊ะของทั้งคู่ มีอาหารอยู่เพียงสองจาน และเบียร์อีกสองกระป๋อง
ผมคิดสงสัยอยู่ในใจว่า อาหารมื้อง่ายๆ อย่างนี้
จะทำให้เกิดบรรยากาศโรแมนติคขึ้นได้อย่างไร
และสาวน้อยคนนี้จะเลิกคบกับไอ้หนุ่มขี้เหนียวคนนั้นหรือไม่

มีหญิงสูงอายุอีกสองสามคนนั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง
เมื่อคนเสิร์ฟนำอาหารมาบริการ เขาจะทำการแบ่งอาหารให้กับลูกค้าเหล่านั้น
และทุกคนจะกินอาหารจนหมดสิ้น ไม่มีเศษเหลืออยู่บนจานให้เห็น

พวกเราไม่ได้ให้ความสนใจกับผู้คนเหล่านั้นมากนัก
เพราะเรากำลังนั่งรออาหารหลายจานที่ได้สั่งไปแล้วด้วยความหิวโหย

อาหารเสิร์ฟออกได้รวจเร็วดี คงเป็นเพราะภัตตาคารมีแขกน้อย
เราใช้เวลาในการกินอาหารเย็นมื้อนั้นไม่นาน เพราะเรายังมีกิจกรรมอื่นรออยู่
ขณะที่เราลุกออกจากโต๊ะ ยังมีอาหารเหลือคาจานอยู่อีกราวหนึ่งในสาม

ขณะที่เดินออกจากภัตาคาร เราได้ยินเสียงใครร้องทักให้หยุด เราหันมอง เห็นเป็นหญิงสูงอายุกลุ่มนั้นกำลังพูดกับเจ้าของภัตาคารด้วยภาษาเยอรมันเมื่อเขาเริ่มพูดกับเราเป็นภาษาอังกฤษ เราจึงเข้าใจที่เขาไม่พอใจการกินทิ้งกินขว้างของพวกเรา

เราออกอาการหงุดหงิดทันทีที่เขาเข้ามายุ่มย่ามเกินกว่าเหตุ
"พวกเราจ่ายค่าอาหารแล้ว มันไม่ใช่กงการอะไรของพวกคุณสักหน่อย"
เพื่อนของเราคนหนึ่งชื่อ กุย ( Gui) ตอกหน้าหญิงสูงอายุเหล่านั้น
หญิงเหล่านั้นโกรธกริ้วเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที หนึ่งในนั้นหยิบมือถือขึ้นมา ต่อสายถึงใครบางคน ไม่นานช้า ชายในชุดเครื่องแบบเจ้าหน้าที่องค์กรสวัสดิการสังคม ( Social Security organization) ก็มาปรากฎกาย ภายหลังจากฟังความจนรู้เรื่องว่าอะไรขึ้น เขาก็สั่งปรับพวกเราเป็นเงิน 50 มาร์ค

พวกเราทุกคนต่างเงียบกริบ เพื่อนซึ่งพักอยู่ในเมืองนี้หยิบเงิน 50 มาร์คส่งให้ไปพร้อมกล่าวขอโทษขอโพยซ้ำๆ เจ้าหน้าที่ผู้นั้นกล่าวกับเรา ด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวดว่า"สั่งอาหารเท่าที่พวกคุณจะกินได้หมด เงินทองเป็นของคุณก็จริง แต่ทรัพยากรเป็นสมบัติส่วนรวม มีคนอีกจำนวนมากในโลกนี้ที่อดอยาก
หิวโหย พวกคุณไม่มีเหตุผล ที่จะใช้ทรัพยากรอย่างทิ้งๆขว้างๆ "

สีหน้าพวกเราเปลี่ยนเป็นสีแดง เราเห็นด้วยกับคำพูดของเขาหมดหัวใจ
ทัศนคติของผู้คนในประเทศร่ำรวยแห่งนี้ทำเอาพวกเราอับอายขายขี้หน้า
เราต้องทบทวนพิจารณาตัวเองกันจริงๆ จังๆ ในประเด็นนี้

พวกเรามาจากประเทศด้อยพัฒนาที่มีทรัพยากรไม่อุดมสมบูรณ์นัก แต่เพื่อปกปิดปมด้อยเหล่านี้ เราจึงสั่งอาหารมามากมาย และจงใจให้เหลือในยามจัดเลี้ยงผู้อื่น บทเรียนนี้สอนเราให้คิดอย่างจริงจังเพื่อที่จะปรับเปลี่ยนนิสัยไม่ดีเหล่านี้เสีย

เพื่อนผู้จ่ายค่าปรับถ่ายสำเนาใบเสร็จค่าปรับแล้วมอบให้กับพวกเราทุกคน
พวกเราทุกคนรับเก็บไว้โดยดุษฎี และนำแปะไว้ข้างฝา เพื่อเตือนใจตลอดไปว่า เราจะไม่ทำตัวเป็น 'คางคกขึ้นวอ' อีกอย่างเด็ดขาด

ป.ล.องค์กรสวัสดิการสังคม ( Social Security organization) เพื่อนสมาชิกท่านใดที่รู้จริงเกี่ยวกับ องค์กรนี้ช่วยเพิ่มเติมข้อมูลหน่อยครับผม....:*- :*- :*-


ขอขอบคุณเจ้าของ FWM
เกษม เถาพุทธา

[หนึ่ง]

แรงจัง ทำตัวเป็นคางคกขึ้นวอ

อยากขอต่อเรื่องเล่าเอามาอ่าน
ขอขับขานเพียงเบาเบาเอาพอเหมาะ
ไม่ได้ว่าสังคมไหนโดยเฉพาะ
ปรับให้เหมาะกับที่เป็นเห็นจะดี

เขาบอกว่ามีมากใช้น้อยจึงค่อยดี
มีน้อยนี่ ยิ่งใช้น้อยจะเข้าที
ไม่ควรใช้ ถ้าหาก เราไม่มี
ให้เร่งรี่รีบหามาเตรียมการ

คำว่า พอ ทันสมัยใหม่เสมอ
อย่าเผลอเลอ ลืมพอ จ่อล้างผลาญ
พอเพียง เพียงพอ พอใจ พอนะท่าน
อีกไม่นาน คงสิ้นชาติ หากขาด..พอ...

[ทิดแหล่]

ชอบมากครับ
ขออนุญาตเผยแพร่....

[จำปา]

ไคยุบ่ตอบขะเจ้าวา "แนวกินบ่แซบ"บ่สั่นได้ถืกปรับอีก ฐานดูถูกรสชาติ อิอิ

[ฮักณ.ทุ่งใหญ่]

เงินทองเป็นของคุณก็จริง แต่ทรัพยากรนั้นเป็นสมบัติของสังคมส่วนรวม... ประโยคนี้ถึกใจแฮงครับผม

[ลุนนี ศรีเกษ]

ประเทศอั่นนี้ ป้ากะมีประสบการณ์เรื่องอาหาร เห็นคะเจ้ากินขาหมูทอดกรอบ(น่ากิน) กะสั่งเลย
แหลว อิอิ อะป้าด ถาดขนาดกลางค่อนข้างใหญ่ มีขะน่องหมูทอดอันหนึ่ง(คันท่อนี้กะสิกินเบิดยุจ้า)
บวกมันฝรั่งต้มอีกสองหัว ผักต้มอีกปุ้มหนึ่ง สลัดผักสดอีกหยุมหนึ่ง.......โอย กินก่าบ่อเบิด ห่อกะบ่อได้ ได้ปาดจกใส่ถงเสื้อโอเวอร์โค้ต(สูตรป้าแดง) จั่งออกจากร้านเขาได้ อิ่มปานบักลาอิ่มข้าวหลาม
จนปานนี้สิซาวปีแล้ว ป้าบ่อเคยคึดอยากขาหมูทอดอีกจั๊กเที่ยยยยย