ทุกก้าวรู้มั้ยแม่ลุ้นกับมันขนาดไหน หลายต่อหลายครั้งที่หนูวิ่งแล้วล้มไม่เป็นท่า
หนูอาจร้องไห้ แม่ดูเหมือนจะใจร้ายนิดๆที่
นับครั้งได้เลยที่จะเข้าไปประคองหนูให้ยืนขึ้น
ยิ่งพักหลังๆแม่ใจร้ายหนักพอหนูล้มแม่กลับบอกให้หนูลุกขึ้นเอง
รู้มั้ยลูกรัก แต่ละก้าวในชีวิตของลูกหนูก้าวเอาหัวใจของแม่ไปด้วย
แล้วหนูล้มมีเหรอที่หัวใจแม่ไม่เจ็บปวด เพียงแต่การลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองมันดูแสนง่าย
แต่มันกลับซ่อนความอดทนไว้ในนั้น
หนูมักจะลุกขึ้นแล้วยิ้มแห้งๆบอกกับแม่ว่า
แม่ จินไม่เจ็บ ยิ่งหนูเดินเก่งเท่าไหร่หนูก็ยิ่งห่างไกลแม่มากเท่านั้น แม่ใจหายนะ...
ก้าวแรกที่แม่วางให้หนู แม่เสี่ยงกับการถูกครอบครัวของพ่อ
บ่นว่าแม่ในหลายต่อหลายครั้ง
''ทำไม ไม่พูดเกาหลีกับลูก'' ถูกบ่นมากจนเบื่อแต่แม่จะไม่ท้อนะ
รู้มั้ยลูกหนูทำให้แม่ยิ้มได้ในหลายๆครั้งทุกๆครั้งที่หนูพูดภาษาของเรา
ราวกับมันเป็นรหัสลับของสังคม แม่ไม่เคยห่วงว่าลูกจะไม่รู้เพราะยังไงแม่ก็รู้หนูต้องได้
เพราะรอบข้างของหนูทุกๆอย่างคือเกาหลีแต่ถ้าลูกแม่ไม่ได้ภาษาไทยนี่สิน่าห่วง
เพราะที่นี่แม่คือคนไทยที่ใกล้ลูกที่สุด แม่ไม่เคยอายที่พูดไทยกับลูก
ร้องหมอลำให้ฟัง (แม้ว่าเสียงแม่จะไม่ดีนัก)แม่รู้ลูกมีความสุข
ในทุกวันนี้ ลูกจินของแม่โตพอจะพูดได้ ลูกพููดไทยปนอีสานเสียงแปร่่งๆแต่รู้มั้ยลูกมัน
เป็นเสียงที่แม่อยากฟังทั้งชีวิตเลย แม้หนูจะยังพูดไม่เก่งนักทั้งไทยและเกาหลี แต่ซัก
วันลูกแม่จะเก่งขึ้นแน่ๆตราบใดที่แม่อยู่ข้างลูก แม่ปั้นหนูให้งดงามเป็นลูกครึ่งที่เต็มไทย
ให้ได้ แม่สัญญา...
แม่นับวันรอหนูโต แต่มันก็เหมือนกับระเบิดเวลาแห่งการจากลา หนูต้องโตขึ้นเป็นหนู
มีความคิดของตัวเอง เหมือนกับเวลาที่หนูอยากก้าวไปไหนตามใจหนูก็ไป บางครั้งหนู
อาจจะเดินหนีแม่ไปด้วยซ้ำ ลูกรักทุกครั้งที่ล้ม ลูกจงลุกขึ้นมาเถิดด้วยตัวเอง
แต่ลูกจำไว้หัวใจแม่อยู่กับลูกทุกย่างก้าว ....
Bookmarks